tag:blogger.com,1999:blog-65877339077358343272024-02-22T10:01:54.177-08:00ΙστορίαΙωάννης Φιλίστωρhttp://www.blogger.com/profile/18334842739440957233noreply@blogger.comBlogger12125tag:blogger.com,1999:blog-6587733907735834327.post-28998241991934282332018-05-28T02:18:00.001-07:002018-05-28T02:18:06.320-07:00Μάχη της Κρήτης: Ο επικός αγώνας της Σχολής Ευελπίδων (20 Μαΐου 1941<div dir="ltr" style="text-align: left;" trbidi="on">
<div class="post-header" style="background-color: #efefef; font-family: Roboto, sans-serif; font-size: 12px; line-height: 1.6; word-wrap: break-word !important;">
<h1 class="post-title entry-title" itemprop="name headline" style="font-size: 40px; font-stretch: normal; font-variant-east-asian: normal; font-variant-numeric: normal; font-weight: 100; line-height: 1.3em; margin: 0px 0px 10px; position: relative; word-wrap: break-word !important;">
<br /></h1>
<div class="post-meta-wrapper" style="border-bottom: 1px solid rgb(221, 221, 221); margin: 0px 0px 10px; padding: 0px 0px 10px; word-wrap: break-word !important;">
<span class="item-control blog-admin pid-214511564" style="display: inline; word-wrap: break-word !important;"></span></div>
</div>
<div class="post-body entry-content wide-right" id="post-body-6474507458879891358" itemprop="articleBody" style="background-color: #efefef; font-family: Roboto, sans-serif; font-size: 14px; font-stretch: normal; font-variant-east-asian: normal; font-variant-numeric: normal; line-height: 1.5em; padding: 5px 0px 0px; width: 887.953px; word-wrap: break-word !important;">
<div class="post-right" style="margin: 0px; padding: 0px 0px 10px; word-wrap: break-word !important;">
</div>
<div style="clear: both; word-wrap: break-word !important;">
</div>
<div class="post-body-inner" style="word-wrap: break-word !important;">
<div dir="ltr" style="word-wrap: break-word !important;" trbidi="on">
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center; word-wrap: break-word !important;">
<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEgOIIbGgu1Jeo-DsTidYXQGvbDsMvRRbcU6Pjbl5pCBhPzvng_4nuoV8X62KixS1hyphenhyphenMwjr_NzZ_ZGgllnIammoO73QJtuN-0LIJUNXDdhDXu1EZVLF69cwrXS49dlR5WnTfi7vgoMXP3kE/s1600/mahi.jpg" imageanchor="1" style="clear: left; color: #0079ea; cursor: pointer; float: left; margin-bottom: 1em; margin-right: 1em; text-decoration-line: none; word-wrap: break-word !important;"><img border="0" data-original-height="366" data-original-width="550" height="212" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEgOIIbGgu1Jeo-DsTidYXQGvbDsMvRRbcU6Pjbl5pCBhPzvng_4nuoV8X62KixS1hyphenhyphenMwjr_NzZ_ZGgllnIammoO73QJtuN-0LIJUNXDdhDXu1EZVLF69cwrXS49dlR5WnTfi7vgoMXP3kE/s320/mahi.jpg" style="border: none; height: auto; max-width: 100%; position: relative; word-wrap: break-word !important;" width="320" /></a></div>
<b style="word-wrap: break-word !important;">Επιμέλεια: Γιώργος Λαμπράκης <i style="word-wrap: break-word !important;"><span style="font-size: xx-small; word-wrap: break-word !important;">(αναδημοσιεύεται με την άδεια του κ. Λαμπράκη)</span></i><span style="font-size: xx-small; word-wrap: break-word !important;">(πρώτη δημοσίευση</span>:<a href="https://stratistoria.wordpress.com/1901-1950/9-ww2/germaniki-epithesi/1941-mahi-eyelpidon/" style="color: #0079ea; cursor: pointer; text-decoration-line: none; word-wrap: break-word !important;">https://stratistoria.wordpress.com</a>)</b><br style="word-wrap: break-word !important;" /><div style="margin-bottom: 10px; word-wrap: break-word !important;">
<br style="word-wrap: break-word !important;" /><div style="text-align: justify; word-wrap: break-word !important;">
Στις 28 Οκτωβρίου 1940, οι Ευέλπιδες της ΙΙΙης τάξεως ονομάσθηκαν, σύμφωνα με τον οργανισμό της Σχολής, ανθυπολοχαγοί και έφυγαν όλοι για το μέτωπο. Οι Ευέλπιδες της ΙΙας τάξεως ονομάσθηκαν ανθυπασπιστές και τοποθετήθηκαν στα έμπεδα εκπαιδεύσεως. Στους 300 Ευέλπιδες της Ιης τάξεως (τότε η Σχολή είχε τρεις τάξεις) που μόλις πριν ένα μήνα είχαν παρουσιαστεί στη Σχολή, δόθηκε αόριστη άδεια, που ανακλήθηκε όμως στις 20 Νοεμβρίου και οι πρωτοετείς μαθητές επέστρεψαν στη Σχολή. Η εισβολή των Γερμανών, στις 6 Απριλίου 1941, βρίσκει τους Ευέλπιδες της Ιης τάξης εκπαιδευόμενους εντατικά. Μέσα στη σύγχυση που επικρατούσε από την κατάρρευση του μετώπου και την προέλαση των Γερμανών, η Σχολή έχει ξεχαστεί και στερείται διαταγών. Οι Ευέλπιδες ζητούν να συγκροτήσουν ένα λόχο και να σταλούν στις Θερμοπύλες όπου μάχονται οι Βρετανοί, αλλά το αίτημα τους δεν εγκρίνεται. Άλλωστε οι Σύμμαχοι υποχωρούν και από εκεί.</div>
<a href="https://www.blogger.com/null" name="more" style="cursor: pointer; word-wrap: break-word !important;"></a></div>
<div style="margin-bottom: 10px; word-wrap: break-word !important;">
<div style="text-align: justify; word-wrap: break-word !important;">
Στις 23 Απριλίου ο διοικητής της Σχολής συγκεντρώνει τους μαθητές και τους ανακοινώνει τη δυσμενή τροπή του πολέμου, καθώς και την επικείμενη είσοδο των Γερμανών στην Αθήνα. Τους ανακοινώνει επίσης ότι η πρόθεση της Ανωτέρας Στρατιωτικής Διοίκησης Αθηνών (ΑΣΔΑ) είναι να χρησιμοποιηθεί η Σχολή για την τήρηση της τάξης στην Αθήνα και τους θέτει το ερώτημα: <i style="word-wrap: break-word !important;">«Εάν σας διατάξω να εξέλθετε στην πόλη επειδή δεν υπάρχουν άλλα τμήματα για να επιβάλετε την τάξη σε περίπτωση που αυτή διασαλευθεί, θα το πράξετε;»</i>. Η απάντηση των Ευελπίδων ήταν ένα βροντερό ΟΧΙ και κατόπιν τούτου ο διοικητής διέταξε την προφυλάκιση μερικών από τους αρχαιότερους που θεώρησε ως πρωταίτιους. Η διαταγή όμως του διοικητού όχι μόνο δεν εκτελείται, αλλά οι Ευέλπιδες αποφασίζουν ομόφωνα να φύγουν για την Κρήτη. Ο διοικητής της ΑΣΔΑ, που πληροφορείται τα γεγονότα, στέλνει στη Σχολή τον επιτελάρχη του για να πείσει τους νεαρούς Ευέλπιδες να εκτελέσουν τη διαταγή της ΑΣΔΑ και να ματαιώσουν τη μετάβαση τους στην Κρήτη.</div>
</div>
<div style="margin-bottom: 10px; word-wrap: break-word !important;">
<div style="text-align: justify; word-wrap: break-word !important;">
Ο επιτελάρχης, συνταγματάρχης Πετζόπουλος, συγκεντρώνει τους Ευέλπιδες παρουσία και του αξιωματικού υπηρεσίας και προσπαθεί να τους μεταπείσει. Ο επιτελάρχης προσπαθεί να τους εξηγήσει ότι θα ήταν αδύνατο να περάσουν τη θάλασσα όπου η κυριαρχία των Γερμανών είναι απόλυτη και να φθάσουν στην Κρήτη ζωντανοί. Μάταιος κόπος. Οι Ευέλπιδες είναι αμετάπειστοι. Τότε ο επιτελάρχης ζητά από τον αξιωματικό υπηρεσίας να επικοινωνήσει τηλεφωνικώς με τον διοικητή της ΑΣΔΑ, ο οποίος επαναλαμβάνει στον αξιωματικό την εντολή να εφαρμοσθεί η διαταγή του.</div>
</div>
<div style="margin-bottom: 10px; word-wrap: break-word !important;">
<div style="text-align: justify; word-wrap: break-word !important;">
<i style="word-wrap: break-word !important;">«Στρατηγέ, ουδείς δύναται να διατάξει τη Σχολή Ευελπίδων να παραμείνει στην Αθήνα»,</i> απαντά ο αξιωματικός, που είχε σαφή αντίληψη της κατάστασης που επικρατούσε. Ο επιτελάρχης που παρακολουθούσε τη συζήτηση παίρνει το ακουστικό και αναφέρει στον διοικητή της ΑΣΔΑ:<i style="word-wrap: break-word !important;"> «Είναι αδύνατο να καταπνίξει κανείς την εκδήλωση πατριωτισμού αυτών των παιδιών, διότι περί αυτού πρόκειται και όχι περί απειθαρχίας, όπως μας ανέφεραν».</i> Και γυρίζοντας στους Ευέλπιδες, τους ευχήθηκε με δάκρυα στα μάτια <i style="word-wrap: break-word !important;">«Καλή τύχη»</i>.</div>
</div>
<div style="margin-bottom: 10px; word-wrap: break-word !important;">
<div style="text-align: justify; word-wrap: break-word !important;">
Οι νεοσσοί της Ιης τάξεως έχουν αποφασίσει να συνεχίσουν τον πόλεμο και η απόφαση τους αυτή παίρνει τη μορφή στάσης. Το ίδιο βράδυ ομάδες ενόπλων Ευελπίδων βγαίνουν στους δρόμους και επιτάσσουν όποιο αυτοκίνητο βρίσκουν. Συγκεντρώνουν έτσι 20 αυτοκίνητα - τότε η Αθήνα είχε ελάχιστα - που όμως δεν είναι αρκετά. Τότε τηλεφωνούν στον Ερυθρό Σταυρό να σταλούν στη Σχολή όλα τα διαθέσιμα αυτοκίνητα για τη μεταφορά στα νοσοκομεία μαθητών που είχαν -δήθεν- πάθει ομαδική δηλητηρίαση. Όταν τα αυτοκίνητα φθάνουν, επιτάσσουν ακόμα επτά που χρειάζονται και αφού παραλαμβάνουν τη σημαία της Σχολής και τον οπλισμό τους, ξεκινούν τη νύχτα της 24ης Απριλίου για την Πελοπόννησο, πλαισιωμένοι και από όσους από τους αξιωματικούς τους θέλησαν να πάνε στην Κρήτη μαζί τους.</div>
</div>
</div>
</div>
</div>
</div>
Ιωάννης Φιλίστωρhttp://www.blogger.com/profile/18334842739440957233noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-6587733907735834327.post-78837386313469108662017-02-24T14:03:00.004-08:002017-02-24T14:03:40.505-08:00Μέγας Κωνσταντίνος 272-337 μ.Χ: συνοπτική βιογραφία<div dir="ltr" style="text-align: left;" trbidi="on">
<div class="post-body entry-content wide-right" id="post-body-1238255982409386175" itemprop="articleBody" style="background-color: #efefef; font-family: Roboto, sans-serif; font-size: 14px; font-stretch: normal; line-height: 1.5em; padding: 5px 0px 0px; width: 640.594px; word-wrap: break-word !important;">
<div style="clear: both; word-wrap: break-word !important;">
</div>
<div class="post-body-inner" style="word-wrap: break-word !important;">
<div dir="ltr" style="word-wrap: break-word !important;" trbidi="on">
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center; word-wrap: break-word !important;">
<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhVNhrAwlYvbqh1Izvp13AAvfDf3xVFHINwE5UaGt8X2a4_BMxT7VwI0xRvSWbG8j7axQk_xSY5FYM9hNVGzH8BVZ8EO-duVYCW_pYSfGgUY3nQxbxhJ9dSjINUMWFvz9uyHbU35sqKI7Eq/s1600/%25CE%25B1%25CF%2581%25CF%2587%25CE%25B5%25CE%25AF%25CE%25BF+%25CE%25BB%25CE%25AE%25CF%2588%25CE%25B7%25CF%2582.jpg" imageanchor="1" style="clear: left; color: #0079ea; cursor: pointer; float: left; margin-bottom: 1em; margin-right: 1em; text-decoration: none; word-wrap: break-word !important;"><img border="0" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhVNhrAwlYvbqh1Izvp13AAvfDf3xVFHINwE5UaGt8X2a4_BMxT7VwI0xRvSWbG8j7axQk_xSY5FYM9hNVGzH8BVZ8EO-duVYCW_pYSfGgUY3nQxbxhJ9dSjINUMWFvz9uyHbU35sqKI7Eq/s1600/%25CE%25B1%25CF%2581%25CF%2587%25CE%25B5%25CE%25AF%25CE%25BF+%25CE%25BB%25CE%25AE%25CF%2588%25CE%25B7%25CF%2582.jpg" style="border: none; height: auto; max-width: 100%; position: relative; word-wrap: break-word !important;" /></a></div>
<div style="text-align: justify; word-wrap: break-word !important;">
γράφει ο <b style="word-wrap: break-word !important;"><span style="font-size: large; word-wrap: break-word;"><a href="http://istorias-alitheia.blogspot.gr/" style="color: #0079ea; cursor: pointer; text-decoration: none; word-wrap: break-word !important;">Ίων Ρωμανός</a></span></b></div>
<div style="text-align: justify; word-wrap: break-word !important;">
<br style="word-wrap: break-word !important;" /></div>
<div style="text-align: justify; word-wrap: break-word !important;">
Το πλήρες όνομα του ήταν Flavius Valerius Aurelius Constantinus. Γιος του Φλάβιου Βαλέριου Κωνστάντιου (του Χλωρού) από την Ναϊσσό της Μοισίας και της Ελένης από το Δρέπανο της Βιθυνίας γεννήθηκε περί το 272. Το 307 χωρίζει την πρώτη σύζυγό του την Μινερβίνη και νυμφεύεται την κόρη του Μαξιμιανού και αδελφή του Μαξεντίου Φαύστα. Την εποχή αυτή αναδύονται στην επιφάνεια οι μεγάλες αντιθέσεις των συναυτοκρατόρων του ρωμαϊκού κράτους που καταλήγουν σε ανοιχτές αντιπαραθέσεις και επεκτείνονται με την προσθήκη και άλλων, πλέον των τεσσάρων. Ο Κωνσταντίνος κυριαρχούσε στην Γαλατία και τα Βρετανικά νησιά, Ο Μαξέντιος και ο Μαξιμιανός στην Ιταλία, την Ισπανία και την Βόρειο Αφρική, ο Λικίνιος ορίστηκε από τον Γαλέριο ως υπεύθυνος στις επαρχίες της Πανονίας, της Ραιτίας, του Νωρικού και της Βαλέριας, ο Μαξιμίνος ελέγχει τις νότιες ακτές της Μικράς Ασίας και ο Γαλέριος την υπόλοιπη Ανατολή. Ο Μαξιμιανός στράφηκε πρώτα κατά του γιου του Μαξεντίου και μετά κατά του Κωνσταντίνου μέσα από ένα πλέγμα δολοπλοκιών, αλλά τελικά απέτυχε και έφυγε από την μέση. </div>
<a href="https://www.blogger.com/null" name="more" style="cursor: pointer; word-wrap: break-word !important;"></a><br style="word-wrap: break-word !important;" />
<div style="text-align: justify; word-wrap: break-word !important;">
<br style="word-wrap: break-word !important;" /></div>
<div style="text-align: justify; word-wrap: break-word !important;">
Ο Γαλέριος πεθαίνει το 311 αφού υπογράψει ένα διάταγμα περί ανοχής του κράτους έναντι των χριστιανών οι οποίοι “μπορούν να υπάρχουν και να συναθροίζονται, εφόσον δεν κάνουν τίποτε το αντίθετο προς το κοινό καλό, και υποχρεούνται να προσεύχονται στον Θεό τους για το καλό μας, το καλό της πολιτείας και το δικό τους”. Πρόκειται για το 1ο Διάταγμα στην ρωμαϊκή αυτοκρατορία που κηρύσσεται η παύση της καταδίωξης του χριστιανισμού. Να διευκρινίσουμε, όμως, ότι ίσχυε μόνο για την επικράτεια του Γαλερίου. Στις 28 Οκτωβρίου 312 ο Κωνσταντίνος κατατροπώνει τον Μαξέντιο στην Μάχη της Μουλβίας Γέφυρας. Τον Ιούνιο του 313 ο Λικίνιος νικά τον Μαξιμίνο και μένουν οι δύο τους. Να σημειώσουμε ότι μετά την νίκη του επί του Μαξεντίου ο Κωνσταντίνος διαλύει την Πραιτωριανή Φρουρά.</div>
<div style="text-align: justify; word-wrap: break-word !important;">
<br style="word-wrap: break-word !important;" /></div>
<div style="text-align: justify; word-wrap: break-word !important;">
<b style="word-wrap: break-word !important;">Το Διάταγμα των Μεδιολάνων:</b> Τον Φεβρουάριο του 313 ο Κωνσταντίνος και ο Λικίνιος στην συνάντησή τους στα Μεδιόλανα συμφώνησαν να εφαρμόσουν την ανεξιθρησκεία σε όλη την ρωμαϊκή επικράτεια. Ο χριστιανισμός νομιμοποιείται και οι πιστοί του μπορούσαν να τελούν ελεύθερα τα θρησκευτικά τους καθήκοντα. Να σημειώσουμε ότι δεν υπήρξε καθιέρωση του χριστιανισμού ως επίσημη και προστατευόμενη θρησκείας του κράτους, απλώς έπαψε να διώκεται από αυτό.</div>
<div style="text-align: justify; word-wrap: break-word !important;">
<br style="word-wrap: break-word !important;" /></div>
<div style="text-align: justify; word-wrap: break-word !important;">
Σύγκρουση Κωνσταντίνου Λικινίου: Τον Οκτώβριο του 314 εκδηλώνεται η πρώτη σύγκρουση μεταξύ Κωνσταντίνου και Λικινίου με την Μάχη στο Κίβαλι της Πανονίας (bellum Cibalense) με ελαφρά επικράτηση του Κωνσταντίνου. Στα τέλη του 316 ή στις αρχές του 317 ακολουθεί μία ακόμη πολεμική αναμέτρηση μεταξύ των ανδρών στην Θράκη με αμφίρροπα αποτελέσματα. Τον Μάρτιο του 317 υπογράφεται η λεγόμενη και «Συμφωνία των Αυγούστων» (Concordia Augustorum). Το 320 ο Λικίνιος εξαπέλυσε έναν «ήπιο» διωγμό κατά των χριστιανών της επικράτειάς του. Το 321 ο Κωνσταντίνος εισβάλλει στην επικράτεια του Λικινίου για να καταστείλει τις εξεγέρσεις των Σαρματών και των Γότθων. Τον Ιούλιο του 324 ο Κωνσταντίνος νικά τον Λικίνιο σε μία αποφασιστική μάχη στην Αδριανούπολη. Παράλληλα, ο γιος του Κωνσταντίνου Κρίσπος καταναυμαχεί τον στόλο του Λικινίου στον Ελλήσποντο. Η τελευταία πράξη του εμφυλίου παίχτηκε στην Χρυσούπολη της Μικράς Ασίας όπου ο Κωνσταντίνος νικά οριστικά τον Λικίνιο. Ο τελευταίος κατέφυγε στην πρωτεύουσά του την Νικομήδεια. Ο Κωνσταντίνος τον συλλαμβάνει και τον εξορίζει στην Θεσσαλονίκη. Το 325 ο Κωνσταντίνος τον καταδικάζει σε θάνατο υποψιαζόμενος συνωμοτικές κινήσεις του Λικινίου για να τον ανατρέψει. Μετά από λίγο εκτελεί και τον γιο του Λικινίου τον Λικινιανό. </div>
<div style="text-align: justify; word-wrap: break-word !important;">
<br style="word-wrap: break-word !important;" /></div>
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center; word-wrap: break-word !important;">
<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhiQH0pCailOehi3LYind-lpksdsZbkdPrkZaM5wpUOCCsWmy6TFoA5yMTiZiQbbEHaVa6E_65UFdkP7kL4LbP-2Fy58_4fLs8y7Ny1T908nRbw2CPobWgVJtpzrL8tn8J-BoIrjJEmP7HB/s1600/unnamed.jpg" imageanchor="1" style="clear: left; color: #0079ea; cursor: pointer; float: left; margin-bottom: 1em; margin-right: 1em; text-decoration: none; word-wrap: break-word !important;"><img border="0" height="234" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhiQH0pCailOehi3LYind-lpksdsZbkdPrkZaM5wpUOCCsWmy6TFoA5yMTiZiQbbEHaVa6E_65UFdkP7kL4LbP-2Fy58_4fLs8y7Ny1T908nRbw2CPobWgVJtpzrL8tn8J-BoIrjJEmP7HB/s320/unnamed.jpg" style="border: none; height: auto; max-width: 100%; position: relative; word-wrap: break-word !important;" width="320" /></a></div>
<div style="text-align: justify; word-wrap: break-word !important;">
Το 324 ο Κωνσταντίνος είναι Μονοκράτορας. Τον Νοέμβριο της ίδιας χρονιάς θέτει τα θεμέλια της Κωνσταντινουπόλεως, θέλοντας να μεταφέρει το κέντρο βάρους της αυτοκρατορίας στην Ανατολή. Το 325 συγκαλείται από τον Κωνσταντίνο η 1η Οικουμενική Σύνοδος. Πρόκειται γιά τήν πρώτη συνάθροιση τοῦ ἀνωτάτου χριστιανικοῦ κλήρου ἀπό ὅλη τήν αὐτοκρατορία, ἡ ὁποία ἔλαβεχῶρα στή Νίκαια τῆς Βιθυνίας τό 325, μετά ἀπό πρόσκληση τοῦ Μεγάλου Κωνσταντίνου (ἔκτοτε οἱ Οἰκουμενικές Σύνοδοι συγκαλοῦνται καί προεδρεύονται ἀπό τόν ἑκάστοτε αὐτοκράτορα, δηλώνοντας μέ αὐτόν τόν τρόπο τήν ἰσχυρή σύνδεση τῆς κοσμικῆς μέ τή θρησκευτική ἐξουσία). Σέ αὐτή τήν Α’ Οἰκουμενική Σύνοδο, ἄν καί καταδικάστηκε ὁ Ἄρειος μετά τῆς διδασκαλίας του, ἐντούτοις ἐξακολουθοῦσε νά προσελκύει ὁπαδούς, ἀκόμη καί μεταξύ τῶν αὐτοκρατόρων, ὅπως θα δούμε. Τί δίδασκε ὅμως ὁ Ἄρειος; Κατ’ ἀρχάς νά διευκρινίσουμε ὅτι ὁ Ἀρειανισμός συγκαταλέγεται στά λεγόμενα καί “Χριστολογικά” αἱρετικά δόγματα, τά ὁποῖα ἐξέταζαν τίς φύσεις τοῦ Χριστοῦ. Ὁ Ἄρειος, λοιπόν, ἐν ὀλίγοις, κήρυττε ὅτι ὁ Υἱός καί Λόγος τοῦ Θεοῦ δέν εἶναι ἴσος καί ὅμοιος μέ τόν Πατέρα, ἀλλά δημιούργημά του, κτίσμα του. Αὐτή ἡ παραδοχή, ὅμως, ἔθετε αὐτομάτως ὑπό ἀμφισβήτηση τή θεία φύση τοῦ Χριστοῦ. Τό ζήτημα λύθηκε μέ τή διατύπωση τῶν πρώτων ἄρθρων τοῦ Συμβόλου τῆς Πίστεως, ὅπου διακηρύχθηκε τό “ὁμοούσιον” μεταξύ Πατρός καί Υἱοῦ “ὁμοούσιος τῷ Πατρί”. Ἔτσι, ὁ Κωνσταντῖνος κατάφερε ‐προσωρινά φυσικά‐ νά διασώσει τή θρησκευτική ἑνότητα τῆς νεοσχηματιζόμενης χριστιανικῆς ρωμαϊκῆς αὐτοκρατορίας, πάνω στήν ὁποία εἶχε ἐπενδύσει τά πάντα. Ἀναφέρεται, μάλιστα, ἀπό τόν ἐκκλησιαστικό συγγραφέα Σωκράτη τόν Σχολαστικό ὅτι μετά τή λήξη τῆς Συνόδου καί τήν τελική διατύπωση τῶν ἄρθρων τοῦ Συμβόλου τῆς Πίστεως ὁ αὐτοκράτορας ἀνεφώνησε: “Ταύτης ὑφʹ ὑμῶν ἐκτεθείσης τῆς πίστεως, οὐδενί παρήν ἀντιλογίας τόπος”.</div>
</div>
</div>
</div>
</div>
Ιωάννης Φιλίστωρhttp://www.blogger.com/profile/18334842739440957233noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-6587733907735834327.post-2996429228313809012015-11-28T23:03:00.000-08:002015-11-28T23:03:12.417-08:00"Υπέρ αεροπορίας": η Ιστορική αλήθεια για τον έρανο της 4ης Αυγούστου και οι επιδόσεις της Ε.Β.Α. στον πόλεμο του 1940<div dir="ltr" style="text-align: left;" trbidi="on">
<div class="separator" style="background-color: white; border: 0px; clear: both; color: #333333; font-family: Arial, sans-serif; font-size: 13px; font-stretch: inherit; line-height: 20.8px; margin: 0px; padding: 0px; text-align: center; vertical-align: baseline;">
<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEihneU4AO6uQXXIclxlSFfne0PM712XN1xGXDLXNpXEiKB16yKX5BdnPJn0bSR41GhOE3061Ioh5O-tiEBimM2s_wFkVOQrO8JGKRSVIDGGM3lrn6uZLA5tsM4pvi0h5S15JrcUXfbi0uSy/s1600/1940_41_04.jpg" imageanchor="1" style="border: 0px; clear: left; color: #0066ff; float: left; font-family: inherit; font-size: inherit; font-stretch: inherit; font-style: inherit; font-variant: inherit; font-weight: inherit; line-height: inherit; margin: 0px 1em 1em 0px; outline: none; padding: 0px; text-decoration: none; transition: all 0.25s; vertical-align: baseline;"><img border="0" height="161" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEihneU4AO6uQXXIclxlSFfne0PM712XN1xGXDLXNpXEiKB16yKX5BdnPJn0bSR41GhOE3061Ioh5O-tiEBimM2s_wFkVOQrO8JGKRSVIDGGM3lrn6uZLA5tsM4pvi0h5S15JrcUXfbi0uSy/s400/1940_41_04.jpg" style="border: 0px none; font-family: inherit; font-size: inherit; font-stretch: inherit; font-style: inherit; font-variant: inherit; font-weight: inherit; height: auto; line-height: inherit; margin: 0px; max-width: 100%; outline: none; padding: 0px; position: relative; vertical-align: baseline;" width="400"></a></div>
<div style="background-color: white; border: 0px; color: #333333; font-family: Arial, sans-serif; font-size: 13px; font-stretch: inherit; line-height: 20.8px; margin: 0px; padding: 0px; text-align: justify; vertical-align: baseline;">
γράφει ο <b style="border: 0px; font-family: inherit; font-size: inherit; font-stretch: inherit; font-style: inherit; font-variant: inherit; line-height: inherit; margin: 0px; padding: 0px; vertical-align: baseline;"><span style="border: 0px; font-family: inherit; font-size: medium; font-stretch: inherit; font-style: inherit; font-variant: inherit; font-weight: inherit; line-height: inherit; margin: 0px; padding: 0px; vertical-align: baseline;"><a href="http://www.istorikathemata.com/search/label/%CE%A4%CE%B1%20%CE%BA%CE%B5%CE%AF%CE%BC%CE%B5%CE%BD%CE%B1%20%CF%84%CE%BF%CF%85%20%22%CF%86%CE%B9%CE%BB%CE%AF%CF%83%CF%84%CF%89%CF%81%CE%BF%CF%82%22%20%28%CE%99.%20%CE%92.%20%CE%94.%29" style="border: 0px; color: #0066ff; font-family: inherit; font-size: inherit; font-stretch: inherit; font-style: inherit; font-variant: inherit; font-weight: inherit; line-height: inherit; margin: 0px; outline: none; padding: 0px; text-decoration: none; transition: all 0.25s; vertical-align: baseline;">Φιλίστωρ Ι. Β. Δ.</a></span></b></div>
<div style="background-color: white; border: 0px; color: #333333; font-family: Arial, sans-serif; font-size: 13px; font-stretch: inherit; line-height: 20.8px; margin: 0px; padding: 0px; text-align: justify; vertical-align: baseline;">
<br style="margin: 0px; padding: 0px;"></div>
<div style="background-color: white; border: 0px; color: #333333; font-family: Arial, sans-serif; font-size: 13px; font-stretch: inherit; line-height: 20.8px; margin: 0px; padding: 0px; text-align: justify; vertical-align: baseline;">
Η Ελληνική αεροπορία βρισκόταν σε εμβρυακή μορφή κατά την διάρκεια του Μεσοπολέμου κι ειδικά μέχρι το 1936. Οι λόγοι πολλοί: μέχρι το 1924 ουσιαστικά το όπλο δεν ήταν αυτόνομος κλάδος του στρατού αλλά εξαρτιόταν από τον στρατό και το ναυτικό, με αποτέλεσμα κανείς εκ των στρατιωτικών ηγετών της εποχής να μην δίνει ιδιαίτερη σημασία στην εξέλιξη του όπλου και στην σωστή ανανέωση του υπάρχοντος υλικού. Συνήθως τα λιγοστά εκπαιδευτικά αεροπλάνα που διέθετε η Ελληνική αεροπορία, τα χρησιμοποιούσαν για να ρίπτουν φυλλάδια στην Αθήνα σε περιπτώσεις στρατιωτικών κινημάτων, ενώ στο κίνημα του 1926 που χρησιμοποιήθηκαν κάποια αεροπλάνα για βομβαρδισμό, οι βόμβες που έριχναν οι αεροπόροι έπεφταν και κατέστρεφαν κατοικίες. Τα δημόσια οικονομικά του κράτους σε όλη αυτή την περίοδο ήταν σε συνεχή ελλειμματική κατάσταση και δεν επέτρεπαν στις εκάστοτε κυβερνήσεις να προβαίνουν σε εκτεταμένες παραγγελίες στρατιωτικού υλικού. Επίσης ως το 1932 υπήρχε μια διάχυτη αντίληψη στην κοινή γνώμη και στην πολιτική ηγεσία της Ελλάδας ότι οι στρατιωτικοί εξοπλισμοί ήταν άχρηστοι καθώς δεν υπήρχαν φόβοι για παγκόσμια ανάφλεξη, ενώ οι σχέσεις με την Τουρκία είχαν σε μεγάλο βαθμό εξομαλυνθεί λόγω των συμφώνων φιλίας που είχαν υπογραφεί μεταξύ των κυβερνήσεων Βενιζέλου και Κεμάλ Ατατούρκ.</div></div><a href="http://dokimesistorias.blogspot.com/2015/11/4-1940_28.html#more"></a>Ιωάννης Φιλίστωρhttp://www.blogger.com/profile/18334842739440957233noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-6587733907735834327.post-41810630736442258842015-11-27T13:34:00.004-08:002015-11-27T13:34:56.297-08:00Το έθνος, ο εθνικισμός και η ολιγαρχική νεοτερικότητα<div dir="ltr" style="text-align: left;" trbidi="on">
<div class="postpad" style="border: 0px; color: #333333; font-family: Arial, sans-serif; font-size: 13px; font-stretch: inherit; line-height: 18.2px; margin: 0px; padding: 0px; vertical-align: baseline;">
<h1 class="post-title entry-title" itemprop="name" style="border: 0px; color: black; font-family: 'Roboto Condensed', serif !important; font-size: 28px; font-stretch: normal; font-weight: 400; line-height: 28px; margin: -15px 0px 0.6em; padding: 0px; position: relative; vertical-align: baseline;">
<br></h1>
<div class="post-header" style="border: 0px; font-family: inherit; font-size: inherit; font-stretch: inherit; font-style: inherit; font-variant: inherit; font-weight: inherit; line-height: 1.6; margin: 0px; padding: 0px; vertical-align: baseline;">
<div class="post-header-line-1" style="border: 0px; font-family: inherit; font-size: inherit; font-stretch: inherit; font-style: inherit; font-variant: inherit; font-weight: inherit; line-height: inherit; margin: 0px; padding: 0px; vertical-align: baseline;">
</div>
</div>
</div>
<div class="post-body entry-content" id="post-body-3749314900843475650" itemprop="description articleBody" style="border: 0px; color: #333333; font-family: Arial, sans-serif; font-size: 13px; font-stretch: inherit; line-height: 1.6em; margin: 0px; padding: 0px; vertical-align: baseline; width: 845px;">
<div dir="ltr" style="border: 0px; font-family: inherit; font-size: inherit; font-stretch: inherit; font-style: inherit; font-variant: inherit; font-weight: inherit; line-height: inherit; margin: 0px; padding: 0px; vertical-align: baseline;" trbidi="on">
<div class="separator" style="border: 0px; clear: both; font-family: inherit; font-size: inherit; font-stretch: inherit; font-style: inherit; font-variant: inherit; font-weight: inherit; line-height: inherit; margin: 0px; padding: 0px; text-align: center; vertical-align: baseline;">
<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEiBUXWTHVnGi6Ld9xs3yvQh0k4h0OmGEot6uk28HcHPfSUT9WawQnpp_WzWBv41IYvJxrCn2iLYsmQf2W5kkcFAFDFaPa8QqyBYpetmvxT6S5nXdT-Xqjp6TS5lx8u5gkrp6AcYNNseLNL0/s1600/%25CE%25B1%25CF%2581%25CF%2587%25CE%25B5%25CE%25AF%25CE%25BF+%25CE%25BB%25CE%25AE%25CF%2588%25CE%25B7%25CF%2582.jpg" imageanchor="1" style="border: 0px; clear: left; color: #0066ff; float: left; font-family: inherit; font-size: inherit; font-stretch: inherit; font-style: inherit; font-variant: inherit; font-weight: inherit; line-height: inherit; margin: 0px 1em 1em 0px; outline: none; padding: 0px; text-decoration: none; transition: all 0.25s; vertical-align: baseline;"><img border="0" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEiBUXWTHVnGi6Ld9xs3yvQh0k4h0OmGEot6uk28HcHPfSUT9WawQnpp_WzWBv41IYvJxrCn2iLYsmQf2W5kkcFAFDFaPa8QqyBYpetmvxT6S5nXdT-Xqjp6TS5lx8u5gkrp6AcYNNseLNL0/s1600/%25CE%25B1%25CF%2581%25CF%2587%25CE%25B5%25CE%25AF%25CE%25BF+%25CE%25BB%25CE%25AE%25CF%2588%25CE%25B7%25CF%2582.jpg" style="border: 0px none; font-family: inherit; font-size: inherit; font-stretch: inherit; font-style: inherit; font-variant: inherit; font-weight: inherit; height: auto; line-height: inherit; margin: 0px; max-width: 100%; outline: none; padding: 0px; position: relative; vertical-align: baseline;"></a></div>
<h3 class="post-title entry-title" itemprop="name" style="border: 0px; font-family: inherit; font-size: 20.8px; font-stretch: inherit; font-style: inherit; font-variant: inherit; line-height: normal; margin: 0px 0px 0.6em; padding: 0px; position: relative; vertical-align: baseline;">
γράφει ο <span style="border: 0px; font-family: inherit; font-size: medium; font-stretch: inherit; font-style: inherit; font-variant: inherit; font-weight: inherit; line-height: inherit; margin: 0px; padding: 0px; vertical-align: baseline;">Γιώργος Κοντογιώργης</span>, <span style="border: 0px; font-family: inherit; font-size: xx-small; font-stretch: inherit; font-style: inherit; font-variant: inherit; font-weight: inherit; line-height: inherit; margin: 0px; padding: 0px; vertical-align: baseline;">(<a href="http://contogeorgis.blogspot.gr/2014/07/blog-post_22.html" style="border: 0px; color: #0066ff; font-family: inherit; font-size: inherit; font-stretch: inherit; font-style: inherit; font-variant: inherit; font-weight: inherit; line-height: inherit; margin: 0px; outline: none; padding: 0px; text-decoration: none; transition: all 0.25s; vertical-align: baseline;">http://contogeorgis.blogspot.gr/2014/07/blog-post_22.html</a>)</span></h3>
<div class="MsoNormal" style="border: 0px; font-family: inherit; font-size: inherit; font-stretch: inherit; font-style: inherit; font-variant: inherit; font-weight: inherit; line-height: 19.5px; margin: 0px; padding: 0px; text-align: justify; vertical-align: baseline;">
</div>
<div class="MsoNormal" style="border: 0px; font-family: inherit; font-size: inherit; font-stretch: inherit; font-style: inherit; font-variant: inherit; font-weight: inherit; line-height: 19.5px; margin: 0px; padding: 0px; text-align: justify; vertical-align: baseline;">
<span style="border: 0px; font-family: inherit; font-size: 14pt; font-stretch: inherit; font-style: inherit; font-variant: inherit; font-weight: inherit; line-height: 28px; margin: 0px; padding: 0px; vertical-align: baseline;"> </span><span style="border: 0px; font-family: inherit; font-size: 14pt; font-stretch: inherit; font-style: inherit; font-variant: inherit; font-weight: inherit; line-height: 28px; margin: 0px; padding: 0px; vertical-align: baseline;"></span><span style="border: 0px; font-family: inherit; font-size: 14pt; font-stretch: inherit; font-style: inherit; font-variant: inherit; font-weight: inherit; line-height: 28px; margin: 0px; padding: 0px; vertical-align: baseline;"><span style="border: 0px; font-family: inherit; font-size: inherit; font-stretch: inherit; font-style: inherit; font-variant: inherit; font-weight: inherit; line-height: inherit; margin: 0px; padding: 0px; vertical-align: baseline;"> </span>Σε σχέση με την αναφορά στην γενική επιστολή [……] για τον εθνικισμό και την ακροδεξιά, θέλω απλώς να εκφράσω την λύπη μου για το γεγονός ότι, ειδικοί και ίσως έγκυροι επί ενός γνωστικού αντικειμένου, εννοούν να εκτίθενται, πολυπραγμοσύνης ένεκεν, ως "ξερόλες". Ο γνώστης της έννοιας <έθνος> το ξεχωρίζει από την έννοια εθνικισμός. Ο εθνικισμός χρεώνει στην κοινωνία τις πολιτικές του κράτους, ενώ αυτές υπαγορεύονται από τα </span><span lang="EN-US" style="border: 0px; font-family: inherit; font-size: 14pt; font-stretch: inherit; font-style: inherit; font-variant: inherit; font-weight: inherit; line-height: 28px; margin: 0px; padding: 0px; vertical-align: baseline;"> </span><span style="border: 0px; font-family: inherit; font-size: 14pt; font-stretch: inherit; font-style: inherit; font-variant: inherit; font-weight: inherit; line-height: 28px; margin: 0px; padding: 0px; vertical-align: baseline;">συμφέροντα <span style="border: 0px; font-family: 'times new roman', serif; font-size: 14pt; font-stretch: inherit; font-style: inherit; font-variant: inherit; font-weight: inherit; line-height: inherit; margin: 0px; padding: 0px; vertical-align: baseline;">των αρχουσών ομάδων</span>. Κατά τούτο, εκείνοι</span><span lang="EN-US" style="border: 0px; font-family: inherit; font-size: 14pt; font-stretch: inherit; font-style: inherit; font-variant: inherit; font-weight: inherit; line-height: 28px; margin: 0px; padding: 0px; vertical-align: baseline;"> </span><span style="border: 0px; font-family: inherit; font-size: 14pt; font-stretch: inherit; font-style: inherit; font-variant: inherit; font-weight: inherit; line-height: 28px; margin: 0px; padding: 0px; vertical-align: baseline;">που ισχυρίζονται ότι το έθνος είναι επινόηση του κράτους κάνουν ιδεολογία, επιχειρούν να το οικειοποιηθούν, αποσπώντας το από τον φυσικό του φορέα, την κοινωνία, προκειμένου να<span style="border: 0px; font-family: inherit; font-size: inherit; font-stretch: inherit; font-style: inherit; font-variant: inherit; font-weight: inherit; line-height: inherit; margin: 0px; padding: 0px; vertical-align: baseline;"> </span>νομιμοποιήσουν την μονοσήμαντη<span style="border: 0px; font-family: inherit; font-size: inherit; font-stretch: inherit; font-style: inherit; font-variant: inherit; font-weight: inherit; line-height: inherit; margin: 0px; padding: 0px; vertical-align: baseline;"> </span>νομή τους επί του κράτους. Υπό το πρίσμα επομένως αυτό είναι απολύτως αντιδραστικοί.</span></div></div></div></div><a href="http://dokimesistorias.blogspot.com/2015/11/blog-post.html#more"></a>Ιωάννης Φιλίστωρhttp://www.blogger.com/profile/18334842739440957233noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-6587733907735834327.post-69604394147995720822015-11-27T04:10:00.001-08:002015-11-27T04:10:35.547-08:00Γουδή 1922: Το διάτρητο κατηγορητήριο της δίκης <div dir="ltr" style="text-align: left;" trbidi="on">
<div dir="ltr" style="text-align: left;">
<h1 class="post-title entry-title" itemprop="name">
</h1>
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjmsPmFETWuxsPBSCN5YeJeXUZZaL3DSjYZBI0uy541PdajWETWW47oNL9Sn-h-gXH-LIQaY5tMXUFaJO57Z0ch9-ugD1Qmml5v07lxLggsxs0SYy0Sjl-v-oinjuCnFhmqxgRnPkYuOUAG/s1600/index.jpg" style="clear: left; float: left; margin-bottom: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjmsPmFETWuxsPBSCN5YeJeXUZZaL3DSjYZBI0uy541PdajWETWW47oNL9Sn-h-gXH-LIQaY5tMXUFaJO57Z0ch9-ugD1Qmml5v07lxLggsxs0SYy0Sjl-v-oinjuCnFhmqxgRnPkYuOUAG/s1600/index.jpg"></a></div>
<div style="margin: 0cm 0cm 0pt; text-align: justify;">
<span style="font-size: x-small;"><span lang="EL"><span style="color: black;">Στις 15 Νοεμβρίου
1922, οι πραξικοπηματίες Πάγκαλος, Πλαστήρας και Γονατάς εκτέλεσαν στο τότε
Γουδή (και σημερινό Παπάγου) τους λεγόμενους Έξι.</span></span><span lang="EL"> </span><span lang="EL"><span style="color: black;">Πριν από την
εκτέλεση, οι πραξικοπηματίες είχαν οργανώσει ένα είδος
"στρατοδικείου".</span><span style="color: black;"> </span><span style="color: black;">Επρόκειτο για
μία παρωδία δίκης, που σκοπό είχε να προσδώσει μία επίφαση νομιμότητας στις
εκτελέσεις που οι πραξικοπηματίες είχαν ήδη αποφασίσει πολύ νωρίτερα.</span><span style="color: black;"> </span><span style="color: black;">Τις "ανακρίσεις" είχε κάνει ο
πραξικοπηματίας Θεόδωρος Πάγκαλος (παππούς του σημερινού).</span><span style="color: black;"> </span><span style="color: black;">Δεν έχει επιβεβαιωθεί ποιος έγραψε το κείμενο
του "κατηγορητηρίου", αλλά υπάρχουν υπόνοιες ότι βασική ευθύνη για
αυτό είχε ο Γεώργιος Παπανδρέου (παππούς του σημερινού), που εκείνη την εποχή
ήταν ο "πολιτικός σύμβουλος της επαναστάσεως".</span></span></span></div>
<span style="font-family: inherit;"><span style="color: black; font-size: x-small;"></span></span><br>
</div></div><a href="http://dokimesistorias.blogspot.com/2015/11/1922.html#more"></a>Ιωάννης Φιλίστωρhttp://www.blogger.com/profile/18334842739440957233noreply@blogger.com2tag:blogger.com,1999:blog-6587733907735834327.post-8277142612993215242013-12-10T23:16:00.002-08:002015-04-25T08:31:27.786-07:002 αποσπάσματα του Thoreau για την καλοσύνη και την ανθρώπινη αγνότητα <div dir="ltr" style="text-align: left;" trbidi="on">
<div dir="ltr" style="text-align: left;">
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEj-ZPGXQqpc3RJdSy0YPcSNzctEcN_clyi0t08xVmenZo2cbl0GTitc6hg1o_VvwCn0sHDB4HMammtEU15Mvcy-18KTw3DzAu4JXw9jO5HeqwXEGfUbxnStb4VQkmcnu3QGyhLgAoeFcYI3/s1600/%CE%BA%CE%B1%CF%84%CE%AC%CE%BB%CE%BF%CE%B3%CE%BF%CF%82.jpg" style="clear: left; float: left; margin-bottom: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" height="320" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEj-ZPGXQqpc3RJdSy0YPcSNzctEcN_clyi0t08xVmenZo2cbl0GTitc6hg1o_VvwCn0sHDB4HMammtEU15Mvcy-18KTw3DzAu4JXw9jO5HeqwXEGfUbxnStb4VQkmcnu3QGyhLgAoeFcYI3/s320/%CE%BA%CE%B1%CF%84%CE%AC%CE%BB%CE%BF%CE%B3%CE%BF%CF%82.jpg" width="304" /></a></div>
<div style="text-align: justify;">
<a href="http://www.istorikathemata.com/2012/08/henry-david-thoreau-1817-1862.html">O Henry David-Thoreau (1817-1862) ήταν Αμερικάνος συγγραφέας, ποιητής και φιλόσοφος.</a>
Υπήρξε συνεπής κήρυκας της κατάργησης της δουλείας στον Νότο, ενώ
έγραψε πολλά βιβλία με φυσιοδιφικές παρατηρήσεις, καθώς ο ίδιος έζησε το
μεγαλύτερο μέρος της σύντομης ζωής του κοντά στην φύση. Σε ηλικία μόλις
28 χρονών ξεκίνησε το ριζοσπαστικό κομμάτι της ζωής του, όταν αποφάσισε
να αποτραβηχθεί στην λίμνη Walden και να ζήσει σε απόλυτη απομόνωση
δίπλα στην φύση για πάνω από 2 χρόνια.<b> Τις εμπειρίες του από τον απλό
βίο που έζησε τις περιέγραψε στο ομώνυμο βιβλίο του , έναν ύμνο στην
φύση, στην απλή ζωή και στην εσωτερική ανθρώπινη δύναμη για επιβίωση και
ατόφια έμπνευση.</b> Επιστρέφοντας από την λίμνη του ζητήθηκαν φόροι
από το κράτος για τα έτη που είχαν περάσει, τα οποία ο Thoreau αρνήθηκε
επίμονα να πληρώσει και για αυτό φυλακίστηκε. Αποφυλακίστηκε όταν οι
συγγενείς του πλήρωσαν τους χρωστούμενους φόρους, αλλά κατέγραψε την
αντίρρηση του στο βιβλίο "πολιτική ανυπακοή" (civil disobedience) στο
οποίο διεκδικεί το δικαίωμα του ιδιώτη να αρνηθεί να συμμορφωθεί έναντι
των νόμων του κράτους όταν θεωρεί ότι το κράτος τον αδικεί, είτε θεωρεί
την ακολουθούμενη κρατική πολιτική ως "αδική". </div>
<div style="text-align: justify;">
</div>
<a href="http://www.blogger.com/null" name="more"></a><br />
<u><i>"Όλη η ζωή μας είναι καταπληκτικά ηθική. Δεν σταματάει ποτέ η πάλη ανάμεσα στο κακό και στο καλό. <b>Η καλοσύνη είναι η μόνη επένδυση που θα σου βγει σε καλό.</b> Όσο και αν τα νιάτα σιγά-σιγά αδιαφορούν, οι νόμοι του Σύμπαντος ποτέ δεν παύουν να ισχύουν. <b>Προσέξτε
τον Ζέφυρο πως φυσάει και θα τον ακούσετε να σας μαλώνει. Και είναι
δυστυχισμένος όποιος δεν ακούει τίποτα. Αισθανόμαστε μέσα μας την ύπαρξη
του κτήνους. Ξυπνάει όταν αποκοιμιέται η υψηλότερη φύση μας.</b> Είναι
ερπετό και αισθησιακό και ίσως δεν μπορούμε να το σκοτώσουμε ολότελα,
όπως και τα σκουλήκια, που ακόμη και όταν είμαστε ζωντανοί και γεμάτοι
υγεία βρίσκονται στο Σώμα μας..."</i></u><br />
<u><br /></u>
<u><i>Για λίγο όμως, το πνεύμα μπορεί να μπει παντού και να έχει στον
έλεγχο του κάθε μέλος και κάθε λειτουργία του Σώματος και να μετουσιώσει
αυτό, που στην μορφή, είναι ο χονδροειδέστατος αισθησιασμός σε αγνότητα
και ευσέβεια. Έχουμε μια τάση μέσα μας που, όταν είμαστε χαλαροί μας
διαφθείρει, όταν συγρατιόμαστε μας δυναμώνει και μας εμπνέει. Η αγνότητα
είναι η άνθηση του ανθρώπου και αυτά που λέμε "μεγαλοφυΐα", "ηρωισμό",
"αγιότητα" και τα παρόμοια, οι καρποί της. Ο άνθρωπος πάει αμέσως προς
τον Θεό, μόλις ανοίξει το κανάλι της αγνότητας. Ευλογημένος εκείνος που
έχει την βεβαιότητα πως το κτήνος μέσα του πεθαίνει μέρα με την μέρα,
και το θείο έρχεται και μένει μέσα του σταθερά." </i></u></div>
</div>
Ιωάννης Φιλίστωρhttp://www.blogger.com/profile/18334842739440957233noreply@blogger.com1tag:blogger.com,1999:blog-6587733907735834327.post-73854155231354361842013-12-10T23:15:00.002-08:002015-04-25T08:31:27.784-07:00Έργα αποκατάστασης κόστους 800.000 ευρώ για τα μνημεία που πλήγωσαν οι βάνδαλοι στο κέντρο της Αθήνας <div dir="ltr" style="text-align: left;" trbidi="on">
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEgVsSXr3so9DOtJa6ecgmaJ7pT6TtRGsKjKx0ethYBB5HE0rbfCSkb_4_yP7Rzcukn4UPa-T7GoHPSqnfyuA2NpPAC0Yt_2gVxpM27OpnFRphKuCHCoedrDmnN8XTfrVlFeMbTHY1lLqeXL/s1600/assets_LARGE_t_420_2361080.JPG" style="clear: left; float: left; margin-bottom: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" height="286" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEgVsSXr3so9DOtJa6ecgmaJ7pT6TtRGsKjKx0ethYBB5HE0rbfCSkb_4_yP7Rzcukn4UPa-T7GoHPSqnfyuA2NpPAC0Yt_2gVxpM27OpnFRphKuCHCoedrDmnN8XTfrVlFeMbTHY1lLqeXL/s400/assets_LARGE_t_420_2361080.JPG" width="400" /></a></div>
<span style="font-size: xx-small;"><a href="http://www.istorikathemata.com/2011/06/blog-post_18.html">(Είχαμε αναφερθεί στο παρελθόν στο <u><b>απαράδεκτο φαινόμενο</b></u> των βανδαλισμών Ιστορικών μνημείων στο κέντρο της Αθήνας.</a> Με μεγάλη μας χαρά μάθαμε για μια πρωτοβουλία αποκατάστασης τους την οποία και παραθέτουμε)</span><br />
<br />
Βανδαλισμοί για «εξαγωγή πολεμικού υλικού», γκράφιτι κατά συρροήν,
επικαθήσεις από πουλιά και ατμοσφαιρικούς ρύπους, σε συνδυασμό με την
εγκατάλειψη των αρμοδίων, χτυπούν συστηματικά τα δεκάδες γλυπτά που
βρίσκονται τοποθετημένα σε διάφορα σημεία του Δήμου Αθηναίων.<br />
<br />
<a href="http://www.blogger.com/null" name="more"></a>Εν όψει και των
εκλογών, ο δήμος αποφάσισε να εντάξει την αποκατάσταση 100 γλυπτών σε
πρόγραμμα ΕΣΠΑ, με προϋπολογιζόμενο κόστος σχεδόν 800.000 ευρώ. Ετσι,
δημιουργείται η ελπίδα να σωθούν τουλάχιστον τα μισά από τα ευρισκόμενα
γλυπτά που ατενίζουν τους περαστικούς πέφτοντας συχνά και θύματα
κλοπών, ειδικά τα ορειχάλκινα των οποίων το υλικό πωλείται με το κιλό
σε παράνομα χυτήρια. Με την ευκαιρία των εργασιών αποκατάστασης,
γίνεται και μια αναλυτική καταγραφή της κατάστασης που επικρατεί,
στοιχεία της οποίας παραθέτει ο «ΤτΚ».<br />
<a href="http://www.blogger.com/null" name="more"></a><br />
Όπως είναι αναμενόμενο, τα περισσότερα γλυπτά που έχουν υποστεί
καταστροφές έως εξαφανίσεως εντοπίζονται στην περιοχή μέσα και γύρω από
την πλατεία Συντάγματος. Τα επεισόδια που έχουν σημειωθεί στην περιοχή
από το 2010, στη διάρκεια διαδηλώσεων και συγκρούσεων με την Αστυνομία,
αφήνουν έως σήμερα εμφανή τα σημάδια τους. Πρώτα θύματα είναι οι
κατασκευές πάσης φύσεως που περιλαμβάνουν ως υλικό το μάρμαρο, καθώς
αυτό είναι εύκολο να μετατραπεί σε μικρά κομμάτια που χρησιμοποιούνται
ως «υλικό πολέμου». Ένας μικρός περίπατος δείχνει ότι ολόκληρες
ορθομαρμαρώσεις και επενδύσεις σε τοίχους έχουν εξαφανιστεί, χωρίς όμως
να την έχουν γλιτώσει και κατασκευές που θεωρούνται έργα τέχνης ή
ακόμη και υλικό με ιστορική-αρχαιολογική αξία.<br />
<br />
<b>Όρος Μουσών</b><br />
<br />
Χαρακτηριστικότερο ίσως παράδειγμα είναι μια μαρμάρινη στήλη, αντίγραφο
αρχαίου ορόσημου που βρισκόταν στην πλατεία Συντάγματος και
εξαφανίστηκε ολοσχερώς μετά τα επεισόδια του Φεβρουαρίου 2012. Στη
μελέτη του δήμου αναφέρεται ρητά ότι ήταν αντίγραφο αρχαίου ορόσημου το
οποίο μπορεί να ανακατασκευαστεί σύμφωνα με το καλούπι που υπάρχει στα
εργαστήρια της Γ’ Εφορείας Προϊστορικών Αρχαιοτήτων.<br />
Τα ορόσημα τοποθετούνταν στην αρχαιότητα και το συγκεκριμένο φέρεται να
βρισκόταν εδώ από τον 3 π.Χ. αιώνα για να σηματοδοτεί την περιοχή που
ονομαζόταν Κήπος Μουσών και εξελίχθηκε σε πλατεία Συντάγματος. Βάσει της
μελέτης το κόστος υπολογίζεται σε 7.500 ευρώ.<br />
<br />
<b>Μια βουτιά στον κόσμο</b><br />
<b>Κόστος: 11.500 €</b><br />
<br />
ΑΥΤΟΝ τον ποιητικό τίτλο φέρει η μαρμάρινη γλυπτή σύνθεση που υπάρχει
μέσα σε σιντριβάνι στη συμβολή των οδών Ερμού και Βουλής. Μεγάλα
κομμάτια των μαρμάρινων επενδύσεων του σιντριβανιού έχουν πέσει θύματα
των οδομαχιών, ενώ και το γλυπτό του Κυριάκου Ρόκου έχει πληγεί από
περιβαλλοντικές και βιολογικές επικαθήσεις, γκράφιτι, μαύρη κρούστα και
ζαχαροποίηση της επιφάνειας.<br />
<br />
<b>Αναδυόμενη</b><br />
<b>Κόστος: 10.650 €</b><br />
<br />
ΣΤΟ ΠΟΛΥΒΟΥΟ σταυροδρόμι κάτω από το υπουργείο Οικονομίας (Ερμού και
Νίκης) υπάρχει ένα σιντριβάνι με μαρμάρινη επένδυση και γλυπτή μορφή του
γλύπτη Δημήτρη Αρμακόλλα και τον τίτλο «Αναδυόμενη». Γκράφιτι και
σκιές από γκράφιτι έχουν πλήξει και αυτό το έργο, ενώ λείπουν ολόκληρα
κομμάτια από τις μαρμάρινες επενδύσεις με αντίστοιχα προβλήματα από
επικαθήσεις και μαύρη κρούστα.</div>
Ιωάννης Φιλίστωρhttp://www.blogger.com/profile/18334842739440957233noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-6587733907735834327.post-183051307130444852013-12-03T11:12:00.000-08:002015-04-25T08:31:27.775-07:00Ο μηχανικός Μιχαήλ Κοκκίνης και η οχύρωση του τείχους του Μεσολογγίου (1823-1824)<div dir="ltr" style="text-align: left;" trbidi="on">
<span style="background-color: white; color: #000033; font-family: Arial; font-size: 14px;">Ο Μιχαήλ Κοκκίνης είχε γεννηθεί στην Χίο. Kατά τον Π. Nτούλη, είχε σπουδάσει μηχανικός "κατά </span><br style="background-color: white; color: #000033; font-family: Arial; font-size: 14px;"><span style="background-color: white; color: #000033; font-family: Arial; font-size: 14px;">πάσαν πιθανότητα εις την Γαλλίαν" (σύμφωνα με τον Βακαλόπουλο στην Βιέννη) κι εγνώριζε, εκτός των γαλλικών, ιταλικά, γερμανικά και πιθανώς ρουμάνικα. Πριν από την Eπανάσταση, από το 1810 κι έπειτα, δίδαξε μαθηματικά, γεωδαισία, σχέδιο και γερμανικά στην ανωτέρα ελληνική σχολή του </span><br>
<table cellpadding="0" cellspacing="0" class="tr-caption-container" style="background-color: white; border: 0px solid rgb(204, 204, 204); color: #000033; float: left; font-family: Arial; font-size: 14px; margin-right: 1em; padding: 4px;"><tbody>
<tr><td style="text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEiM9KjlgSc-bIoBlE7q0myPZqmlSQR_K8iP_jCu07lMhgLjap-F1gK-jvsfDYyuAm1EWSFMmQREImPQgOiqqeHPyS_mFk1T6v7Z11IM_OEvSCW8UVGzRVTfo6yvc6Fsi3jgFFaC0eYez0k/s1600/%CF%83%CE%BA%CE%AF%CF%84%CF%83%CE%BF+%CF%84%CE%BF%CF%85+%CE%B3%CE%B9%CE%B1+%CF%84%CE%B7%CE%BD+%CE%BA%CE%B1%CF%84%CE%B1%CF%83%CE%BA%CE%B5%CF%85%CE%AE+%CF%84%CF%89%CE%BD+%CE%BF%CF%87%CF%85%CF%81%CF%8E%CF%83%CE%B5%CF%89%CE%BD+%2827+%CE%94%CE%B5%CE%BA%CE%B5%CE%BC%CE%B2%CF%81%CE%AF%CE%BF%CF%85+1825%29.png" style="clear: left; color: #0066ff; margin-bottom: 1em; margin-left: auto; margin-right: auto; text-decoration: none;"><img border="0" height="233" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEiM9KjlgSc-bIoBlE7q0myPZqmlSQR_K8iP_jCu07lMhgLjap-F1gK-jvsfDYyuAm1EWSFMmQREImPQgOiqqeHPyS_mFk1T6v7Z11IM_OEvSCW8UVGzRVTfo6yvc6Fsi3jgFFaC0eYez0k/s320/%CF%83%CE%BA%CE%AF%CF%84%CF%83%CE%BF+%CF%84%CE%BF%CF%85+%CE%B3%CE%B9%CE%B1+%CF%84%CE%B7%CE%BD+%CE%BA%CE%B1%CF%84%CE%B1%CF%83%CE%BA%CE%B5%CF%85%CE%AE+%CF%84%CF%89%CE%BD+%CE%BF%CF%87%CF%85%CF%81%CF%8E%CF%83%CE%B5%CF%89%CE%BD+%2827+%CE%94%CE%B5%CE%BA%CE%B5%CE%BC%CE%B2%CF%81%CE%AF%CE%BF%CF%85+1825%29.png" style="border: none; padding: 0px;" width="320"></a></td></tr>
<tr><td class="tr-caption" style="font-size: 11px; text-align: center;">Σκίτσο του Κοκκίνη για την κατασκευή των οχυρώσεων</td></tr>
</tbody></table>
<span style="background-color: white; color: #000033; font-family: Arial; font-size: 14px;">Bουκουρεστίου. Στη Pουμανία, ο Kοκκίνης φερόταν ως μυημένος στην Φιλική εταιρεία και αρχικά είχε προσφέρει τις υπηρεσίες του και στην αποτυχούσα επανάσταση των Παραδουναβίων Xωρών υπό τον Αλέξανδρο Υψηλάντη. Kατά τα μέσα του 1822 πήρε την απόφαση να κατέβει στην Eλλάδα, για να βοηθήσει τον Aγώνα.</span><br style="background-color: white; color: #000033; font-family: Arial; font-size: 14px;"><br style="background-color: white; color: #000033; font-family: Arial; font-size: 14px;"><span style="background-color: white; color: #000033; font-family: Arial; font-size: 14px;">Tον Φεβρουάριο του 1823 φθάνει στο Mεσολόγγι μέσω Iταλίας και αμέσως ο Aλέξανδρος Mαυροκορδάτος του αναθέτει την εκπόνηση μελέτης και τη διεύθυνση κατασκευής των οχυρωματικών έργων. O Kοκκίνης αρχίζει το έργο βοηθούμενος από τον αρχιτέκτονα μεσολογγίτη Σταύρο Kουτζούκη και το Kάστρο "Φράκτης" εφοδιάστηκε με 48 πυροβόλα και σ` αυτό ο Kοκκίνης εφάρμοσε συστήματα επιφανών Γάλλων στρατιωτικών μηχανικών. Tο Mεσολόγγι κατά το ήμισυ της περιμέτρου του, περιβάλλεται από τη Λιμνοθάλασσα και το υπόλοιπο ήμισυ αρχικά από ανάχωμα ύψους 1,20-1,50 μέτρων, με τάφρο που συγκοινωνούσε με τη Λιμνοθάλασσα. H έκταση της πόλεως ήταν μόλις 700 περίπου στρέμματα. "Aλωνάκι" το αποκαλεί ο Σολωμός στους στοχασμούς του.</span><br>
<div class="separator" style="background-color: white; clear: both; color: #000033; font-family: Arial; font-size: 14px; text-align: center;">
<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEicppV_0VZGOHEJgbx9CEXg5vJbTVSJebRurIwrSuN3JBLkN8Hmj8GCKukeuaCcMF2IKmaf1v3__wDxfDPqKlL1MfgCkd92aSj72M7UmqW-_FMH_9a7NFhSbALVmL-0oTvO3U5bADOSJVo/s1600/images.jpg" imageanchor="1" style="clear: left; color: #0066ff; float: left; margin-bottom: 1em; margin-right: 1em; text-decoration: none;"><br></a></div>
<br style="background-color: white; color: #000033; font-family: Arial; font-size: 14px;"><a href="" name="more" style="background-color: white; color: #000033; font-family: Arial; font-size: 14px;"></a>
</div><a href="http://dokimesistorias.blogspot.com/2013/12/1823-1824.html#more"></a>Ιωάννης Φιλίστωρhttp://www.blogger.com/profile/18334842739440957233noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-6587733907735834327.post-61662843119329882102013-10-12T02:09:00.004-07:002015-04-25T08:31:27.777-07:00Η πρώτη άλωση της Ρώμης (390 π.Χ.) και πως οι Έλληνες της Μασσαλίας έσωσαν τους Ρωμαίους <div dir="ltr" style="text-align: left;" trbidi="on">
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhJ4bhmDonk9ujfu0LxSS2Ru-XaRzFLPhyphenhyphenpKoqwe_mwnQ7Z2_keFZ8wet0OByOieRtK4085MrLwR8SWkWizGd3FZNwmH8d8jY7ht0AE9Lzxl6RnpSqFeXR4f35RkMO49P6hywGCJaYQsG4x/s1600/Screen-shot-2011-01-31-at-15.28.56.png" style="clear: left; float: left; margin-bottom: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" height="268" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhJ4bhmDonk9ujfu0LxSS2Ru-XaRzFLPhyphenhyphenpKoqwe_mwnQ7Z2_keFZ8wet0OByOieRtK4085MrLwR8SWkWizGd3FZNwmH8d8jY7ht0AE9Lzxl6RnpSqFeXR4f35RkMO49P6hywGCJaYQsG4x/s400/Screen-shot-2011-01-31-at-15.28.56.png" width="400"></a></div>
<div class="MsoNormal" style="line-height: normal; margin-bottom: 0.0001pt; text-align: justify;">
<span style="font-family: inherit;"><span style="font-size: 12pt;">Γράφει ο
αρχιμανδρίτης π. <span style="font-size: medium;"><b>Κύριλλος Κεφαλόπουλος</b></span>, ιστορικός, Δρ.Θεολογίας, Υποψ. Δρ.
Αρχαίας ιστορίας</span></span>
</div>
<div class="MsoNormal" style="line-height: normal; margin-bottom: 0.0001pt; text-align: justify;">
</div>
<span style="font-family: inherit;">
</span><div class="MsoNormal" style="line-height: normal; margin-bottom: 0.0001pt; text-align: justify;">
<span style="font-family: inherit;"><span style="font-size: 12pt;">Η Ρώμη καθ' οδόν
προς την επέκταση της επιρροής της δια των όπλων στην Ιταλική Χερσόνησο<span style="mso-spacerun: yes;"> </span>ευρέθη αντιμέτωπη με τους γειτονικούς της
λαούς, κυρίως τους Ετρούσκους, αλλά σταδιακώς κατόρθωσε να επεκτείνει την
επικράτειά της με συνεχείς κατακτήσεις και είχε καταστεί κατά την διάρκεια του
5ου αι. π.Χ. τουλάχιστον υπολογίσιμος<span style="mso-spacerun: yes;"> </span>αν
όχι ακόμη κυρίαρχος δύναμη στην κεντρική Ιταλία. ενώ η Ρώμη προσπαθούσε να
καθυποτάξει τους γείτονές της και ευρίσκετο σε διαρκείς αψιμαχίες και πολέμους,
ένας αντίπαλος από τον Βορρά εμφανίσθηκε, στον οποίον αρχικώς οι Ρωμαίοι δεν
έδωσαν την δέουσα προσοχή. Επρόκειτο για τους Κέλτες, που οι Ρωμαίοι τους
ονόμαζαν Γαλάτες. αυτοί είχαν κάνει την εμφάνισή τους στην Ιταλική Χερσόνησο
εδώ και ένα αιώνα πριν, και διαρκώς επεκτείνοντο προς νότον.</span></span></div>
<a href="http://www.blogger.com/null" name="more"></a></div><a href="http://dokimesistorias.blogspot.com/2013/10/390.html#more"></a>Ιωάννης Φιλίστωρhttp://www.blogger.com/profile/18334842739440957233noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-6587733907735834327.post-67755917663659412662012-11-18T07:47:00.001-08:002015-04-25T08:31:27.782-07:00Η επανάληψη της διαδικασίας της "δίκης των έξι" και η αναγνώριση της αθωότητας τους (άρθρο για τα 90 χρόνια από την εκτέλεση των έξι στο Γουδή στις 15 Νοεμβρίου 1922)<div dir="ltr" style="text-align: left;" trbidi="on">
<br />
<h3 class="post-title entry-title" style="background-color: white; color: #333333; font-family: Tahoma, Arial, Verdana; font-size: 16px; font-weight: normal; line-height: 18px; margin: 0px 0px 5px; padding: 10px 0px 0px;">
</h3>
<div class="post-header" style="background-color: white; font-family: Tahoma, Arial, Verdana; font-size: 14px; line-height: 18px;">
</div>
<div class="post-body entry-content" style="background-color: white; font-family: Tahoma, Arial, Verdana; font-size: 14px; line-height: 18px;">
<div dir="ltr" trbidi="on">
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhgUVI65GMvdELY9eSo9ZFq9y72ow74FOhpUd5dXkPYi9UeXGEfbzr1J7AJrAZS5gQEJd4Po-iQz9EZpsoAxnIbz-LUhmNrd-7R8qKS5RUIIW_lDFpJugA48v05a6SYaPpoo-AtnVrrDpHV/s1600/004-1.jpg" imageanchor="1" style="clear: left; color: #cf152a; float: left; margin-bottom: 1em; margin-right: 1em; text-decoration: initial;"><img border="0" height="400" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhgUVI65GMvdELY9eSo9ZFq9y72ow74FOhpUd5dXkPYi9UeXGEfbzr1J7AJrAZS5gQEJd4Po-iQz9EZpsoAxnIbz-LUhmNrd-7R8qKS5RUIIW_lDFpJugA48v05a6SYaPpoo-AtnVrrDpHV/s400/004-1.jpg" style="border: none;" width="276" /></a></div>
<span style="text-align: justify;">Με την ευκαιρία της συμπλήρωσης 90 χρόνων από την άδικη εκτέλεση των Έξι (15 Νοεμβρίου 1922)</span><span style="text-align: justify;"> </span><span style="text-align: justify;">παραθέτουμε τα σχετικά με την αναγνώριση της αθωότητάς τους από τον Άρειο Πάγο, όπως μας τα έστειλε ο </span><span style="font-size: x-small; text-align: justify;"><b>έγγονος<a href="http://www.istorikathemata.com/2010/02/blog-post_12.html" style="color: #cf152a; text-decoration: initial;">του εκτελεσθέντος Πέτρου Πρωτοπαπαδάκη</a>, Μιχαήλ (Μίκης)</b></span><span style="text-align: justify;"> ο οποίος κίνησε και την όλη διαδικασία με δικαστική αίτηση του.</span><br />
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
</div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<i><b>Η Δικαιοσύνη εικονικά συμβολίζεται με κλειστά τα μάτια, με το ένα χέρι να κρατά το ζυγό του μέτρου και με το άλλο να κρατά την σπάθη. Η σπάθη, δεν είναι μόνο για να τιμωρεί τους εγκληματούντες συνανθρώπους μας. Είναι και νια να προστατεύει εκείνους, οι οποίοι αδίκως σύρθηκαν στο εδώλιο του κατηγορουμένου. Αυτή ακριβώς η λειτουργία της Δικαιοσύνης είναι και η σημαντικότερη. Αυτήν κλήθηκε η σπάθη της να εκτελέσει, κηρύσσοντας αθώους τον Πέτρο Πρωτοπαπαδάκη και τους συνεργάτες του.</b></i></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
</div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
Η κυριολεκτική έννοια του όρου ‘‘Επανάληψη της Ποινικής Διαδικασίας’’ είναι, ότι συγκροτείται ξανά το Δικαστήριο από τους Δικαστές που είχαν λάβει μέρος στην αρχική Δίκη, ή από ισοβάθμιους προς αυτούς. Προσέρχεται και εκείνος που είχε καταδικασθεί άδικα, καθώς και οι μάρτυρες υπεράσπισης και κατηγορίας που είχαν καταθέσει τότε. Στην συνέχεια καλούνται και οι νέοι μάρτυρες, εκείνοι που έχουν γνώση νέων στοιχείων, τα οποία δεν είχαν υπόψη οι Δικαστές στην αρχική Δίκη. Γίνεται πάλι δημόσια ακροαματική διαδικασία, μετά την οποία οι Δικαστές συνέρχονται ‘‘κεκλεισμένων των θυρών’’, συζητούν και ψηφίζουν, για να εκδοθεί η τελική απόφαση. Σε περιπτώσεις που δεν είναι δυνατόν να επαναληφθεί κυριολεκτικά μιά δίκη, όπως στην περίπτωση της Δίκης των Έξι, προβλέφθηκε από τον νόμο η δυνατότητα να επιτελείται το έργο της Επανάληψης της Διαδικασίας από το αρμόδιο Ποινικό Τμήμα του Αρείου Πάγου. Στην περίπτωση της Επανάληψης της Ποινικής Διαδικασίας (Αναψηλάφησης) της Δίκης των Έξι, οι καταδικασθέντες εκτελέσθηκαν αμέσως μετά την Δίκη. Έτσι, δεν είχαν την δυνατότητα να ζητήσουν Επανάληψη της Διαδικασίας. <b>Πρόσφατα, για να προστατευθεί η τιμή των οικογενειών προσώπων που έχουν καταδικασθεί άδικα και έχουν αποθάνει, πριν προλάβουν να ζητήσουν Επανάληψη, ο Νομοθέτης, με τροποποίηση του Ποινικού Κώδικα, έδωσε το δικαίωμα και σε συγγενείς τους, μέχρι Β’ βαθμού, να προσφεύγουν στον Άρειο Πάγο, για να προσκομίσουν στοιχεία που, όπως είπαμε, δεν γνώριζαν οι Δικαστές, όταν καταδίκασαν άδικα τον συγγενή τους.</b><br />
<a href="http://www.blogger.com/blogger.g?blogID=6587733907735834327" name="more" style="color: #cf152a;"></a></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
Τα στοιχεία που προσκομίσθηκαν, για να αναγνωρισθεί ότι οι Έξι είχαν καταδικασθεί άδικα, ήσαν τα εξής:</div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
1). Ο Ελευθέριος Βενιζέλος κατά το χρόνο που ήταν Πρωθυπουργός της χώρας (1929-1932), είχε στείλει το 1929 επιστολή στον αρχηγό του Λαϊκού Κόμματος Παναγή Τσαλδάρη, στην οποία σαφώς, μεταξύ άλλων, ανέφερε: «Δύναμαι να διαβεβαιώσω υμάς κατά τον πλέον κατηγορηματικόν τρόπον ότι ουδείς των πολιτικών αρχηγών της δημοκρατικής παρατάξεως θεωρεί ότι οι ηγέται της πολιτικής, ήτις ηκολουθήθη μετά το 1920, διέπραξαν προδοσίαν κατά της χώρας».</div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<table cellpadding="0" cellspacing="0" class="tr-caption-container" style="float: left; margin-right: 1em; padding: 4px; text-align: left;"><tbody>
<tr><td style="text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEiJJJzYlAO4qCtxwzy8Jyuyxi4D4uBQITA0vOX5kZv2HQECYPYWaeiT9uh31V0qALWEYIlKlS60cTg3vMIyPr1cSGCUTBhy5sHuT0KeveRTlAiN3QyVKu4ZoLjk1ic_zELIamZSasHY3sxV/s1600/images.jpg" imageanchor="1" style="clear: left; color: #cf152a; margin-bottom: 1em; margin-left: auto; margin-right: auto; text-decoration: initial;"><img border="0" height="218" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEiJJJzYlAO4qCtxwzy8Jyuyxi4D4uBQITA0vOX5kZv2HQECYPYWaeiT9uh31V0qALWEYIlKlS60cTg3vMIyPr1cSGCUTBhy5sHuT0KeveRTlAiN3QyVKu4ZoLjk1ic_zELIamZSasHY3sxV/s400/images.jpg" style="border: none;" width="400" /></a></td></tr>
<tr><td class="tr-caption" style="font-size: 11px; text-align: center;">Ο Πέτρος Πρωτοπαπαδάκης όρθιος αγορεύει</td></tr>
</tbody></table>
2). Ο Ελευθέριος Βενιζέλος στην Βουλή σε αγόρευση του στις 31/3/1932 (Συνεδρίαση Ν΄) δήλωσε ότι: «Πρέπει δε να είπω ένα πράγμα βέβαιον, ότι από τους ανθρώπους εκείνους επί των οποίων εγένετο η εκτέλεση των αποφάσεων του Στρατοδικείου, ο αδικώτερον τυφεκισθείς είναι ο μακαρίτης Πρωτοπαπαδάκης. Φοβούμαι ότι η καταδίκη και η εκτέλεσις του ωφείλετο σαφώς εις μιαν ανδροπρεπή πράξιν, την οποίαν έκαμεν. <a href="http://www.istorikathemata.com/2010/02/blog-post_12.html" style="color: #cf152a; text-decoration: initial;">Να προτιμήση δηλαδή να κόψη το χαρτονόμισμα εις δυο, παρά να αρχίσει να εκτυπώνη χαρτονομίσματα και να καταντήση την δραχμήν εις την τύχην του μάρκου. Θεωρώ ότι σπανίως προσεφέρθη τόσον μεγάλη υπηρεσία εις μίαν χώραν, όση εκείνη την οποίαν προσέφερε τότε ο Πρωτοπαπαδάκης».</a></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
3). Την επόμενη ημέρα ο Ελευθέριος Βενιζέλος σε αγόρευση του επίσης στη Βουλή (Συνεδρίαση ΝΑ΄) δήλωσε ότι οι νεκροί (πρόκειται για τους Έξι): «.. εστερήθησαν την ζωήν των κατά εντελώς άνομον τρόπον».</div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
4). Στα έγγραφα του Προέδρου της Ανακριτικής Επιτροπής Επιχειρήσεως Μ. Ασίας Κ. Μαζαράκη με ημερομηνίες 24/9/1923 και 18/10/1923 αναφέρεται, ότι πολλοί αξιωματικοί που είχαν διοικήσει στην Μ. Ασία μεγάλες μονάδες, όταν, μετά την δίκη, επέστρεψαν από την τουρκική αιχμαλωσία, δεν είχαν υποβάλει μέχρι τότε (14/9/1923) εκθέσεις περί των επιχειρήσεων της τελευταίας φάσης του πολέμου. Έτσι, όπως επισημαίνεται στα έγγραφα αυτά, ήταν αδύνατον η Επιτροπή να υποβάλει πόρισμα για το τι συνέβη εκεί, ακόμη και σε σχέδιο. Τα παραπάνω έγγραφα συντάχθηκαν δέκα ολόκληρους μήνες μετά την Δίκη. Η πληροφορία που περιέχουν, ότι στην εποχή της Δίκης ήταν αδύνατον να είναι γνωστό το τι συνέβη κατά την κατάρρευση του μετώπου, θέτει σε αμφιβολία την αξιοπιστία του περιεχομένου του κατηγορητηρίου και των καταθέσεων των μαρτύρων κατηγορίας, άρα και την καταδικαστική απόφαση που στηρίχθηκε σ’ αυτές.</div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<table cellpadding="0" cellspacing="0" class="tr-caption-container" style="float: left; margin-right: 1em; padding: 4px; text-align: left;"><tbody>
<tr><td style="text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEixV6ZCT236A9rQL9d1OsFzvoAg_TYiocq16MfXwl6X1LAKCbw7Fu8DsFW_p_Sbr-cSUCDjawxjhzb9Cr18GCHY-6hp-Z46w3gcnI0sq5FpDQHycuRa8FUFF_qqQS5HCSgRbNuKoyY9HDsi/s1600/images.jpg" imageanchor="1" style="clear: left; color: #cf152a; margin-bottom: 1em; margin-left: auto; margin-right: auto; text-decoration: initial;"><img border="0" height="240" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEixV6ZCT236A9rQL9d1OsFzvoAg_TYiocq16MfXwl6X1LAKCbw7Fu8DsFW_p_Sbr-cSUCDjawxjhzb9Cr18GCHY-6hp-Z46w3gcnI0sq5FpDQHycuRa8FUFF_qqQS5HCSgRbNuKoyY9HDsi/s320/images.jpg" style="border: none;" width="320" /></a></td></tr>
<tr><td class="tr-caption" style="font-size: 11px; text-align: center;"><span style="font-size: xx-small;">Πάγκαλος και Πάπαναστασίου την εποχή της στενής συνεργασίας τους</span></td></tr>
</tbody></table>
5). <a href="http://www.istorikathemata.com/2010/06/blog-post.html" style="color: #cf152a; text-decoration: initial;">Ο Θεόδωρος Πάγκαλος με την στάση του μετά την Δίκη (1925 και μετέπειτα), αναγνώρισε επανειλημμένα με επίσημες δηλώσεις τουτην αθωότητα των κατηγορηθέντων. </a>Υπενθυμίζεται ότι ότι ο Πάγκαλος ήταν Πρόεδρος της Ανακριτικής Επιτροπής, η οποία συνέλεξε το αποδεικτικό υλικό για να θεμελιωθεί η κατηγορία της εσχάτης προδοσίας κατά των Έξι. Κατά συνέπεια, οι σχετικές δηλώσεις του που, μεταξύ άλλων, περιείχαν την παραδοχή ότι η ανάκριση έγινε υπό την πίεση των περιστάσεων και ότι το πόρισμά της δεν ήταν τεκμηριωμένο με πειστικές αποδείξεις, έχουν ιδιαίτερη σημασία.. Γι’ αυτό και ο Βασίλης Τζανακάρης παρατηρεί στο βιβλίο του ‘‘Δακρυσμένη Μικρασία’‘ ότι «Ο Θεόδωρος Πάγκαλος απένειμε τη μεγαλύτερη δικαίωση για τους Έξι».</div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<br /></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
Ενδιαφέρον παρουσιάζουν οι παρατηρήσεις που διατύπωσε κατά την κατάθεσή του ο Στρατηγός προς την Εξεταστική Επιτροπή της Βουλής ((Ν.3398) το 1928 σε διάλογο με τον βουλευτή-μέλος της Επιτροπής Κ. Καλκάνη:</div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
« ΚΑΛΚΑΝΗΣ (βουλευτής, μέλος της Επιτροπής). Είπετε ότι τον Χατζανέστη εγνωρίζετε καλά, ότι ήτο τίμιος άνθρωπος, ανδρείος και λέγετε ότι δεν επιστεύετε ότι θα κατέληγεν εις αυτά τα αποτελέσματα. Συνεπώς την πρότασίν σας δεν την θεωρείτε σοβαράν και ότι δεν απεδίδετε σπουδαίαν σημασίαν εις το πόρισμα της Ανακριτικής Επιτροπής.</div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
ΠΑΓΚΑΛΟΣ. Εγώ έκαμα ανάκρισιν υπό ποίας περιστάσεις;</div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
ΚΑΛΚΑΝΗΣ. Ώστε δεν ήσαν προδόται;</div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
ΠΑΓΚΑΛΟΣ. Αναμφισβητήτως.</div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
ΚΑΛΚΑΝΗΣ. Ώστε η έκθεσις της ανακριτικής επιτροπής δεν είναι δυνατόν να τους βαρύνη κατά τέτοιον τρόπον.</div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
ΠΑΓΚΑΛΟΣ. Βεβαίως».</div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<br /></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
Εξάλλου, σε αγόρευση του στη Βουλή των Ελλήνων στις 2 Φεβρουαρίου του 1925, δήλωσε, μεταξύ άλλων, ότι «Η Επανάστασις του 1922 … κατέληξε εις την σκληράν απόφασιν της θανατικής καταδίκης». Με απλούστερα λόγια :Η ‘‘Επανάστασις’’ επέβαλε στο Στρατοδικείο να λάβει την σκληράν απόφασιν της θανατικής καταδίκης των κατηγορηθέντων. Στην ίδια αγόρευσή του ο Θ. Πάγκαλος είπε ότι <a href="http://www.istorikathemata.com/2011/12/20-21.html" style="color: #cf152a; text-decoration: initial;">«Οι αντίπαλοί μας υπήρξαν ηθικοί και γενναίοι και είχαν το θάρρος να δώσουν λόγον των πράξεών των, ενώ ημείς προσπαθούμε να συγκαλύπτωμεν τας ευθύνας»,</a> για να γράψει αργότερα στα Απομνημονεύματά του: «Άνευ μίσους και άνευ πάθους με την λυδίαν λίθον της αμεροληψίας και του δικαίου ανά χείρας, προσεπάθησα να καταπνίξω το γουρουνάκι που έχομεν πάντες μέσα μας, για να εκθέσω με αντικειμενικότητα και αμεροληψίαν την αλήθειαν».</div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<br /></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
Φαίνεται, όμως, ότι η συστηματική παραποίηση και λογοκρισία που παρατηρείται στον χώρο της Ιστορίας δεν επέτρεψε μέχρι σήμερα στην κοινωνία, να μάθει, ποιά είναι η ‘‘αντικειμενική και αμερόληπτη αλήθεια’’ στο θέμα της Μικρασιατικής Εκστρατείας και της Καταστροφής. Αξίζει να ερευνήσουμε βαθύτερα το πώς έγινε η μεταστροφή του Βενιζέλου και των συνεργατών του. που από κατήγοροι, έγιναν μάρτυρες υπεράσπισης των Έξι. Ήταν σοβαρή πράξη; Ήταν επιπολαιότητα; Ήταν πράξη κομματικής σκοπιμότητας:<b> Η γνώμη του γράφοντος είναι, πως η μεταστροφή ήταν φυσική συνέπεια του γεγονότος, ότι εκείνοι, στον καιρό της Δίκης έκαναν κάτι, που δεν ήθελαν. Αυτό </b><b><b><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhDCUHca8MJMl7KGsEMghK9dveFQVfsuvqFab8kSYr3sxyc-yKS7q_uXLx8svXrH2705vBK1LCEtoBtnN-d0jZT50SgdCSmioqSMTmJVNZtyOcdoJ3MJ9ttxazmiJ8kjokSh7y-QSpnu8L1/s1600/images.jpg" style="clear: left; color: #cf152a; float: left; margin-bottom: 1em; margin-right: 1em; text-decoration: initial;"></a></b>προκύπτει από στιχομυθίες τους που έχουν δημοσιευθεί. Κανείς από όλους αυτούς, όμως, δεν είχε την δύναμη να εκδηλώσει την βούλησή του τότε. Δεν ένιωθαν ότι μπορούσαν να αντισταθούν στις δυνάμεις που επιθυμούσαν την εκτέλεση των Έξι. Η έκφραση της βούλησής </b><b><b><b><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhDCUHca8MJMl7KGsEMghK9dveFQVfsuvqFab8kSYr3sxyc-yKS7q_uXLx8svXrH2705vBK1LCEtoBtnN-d0jZT50SgdCSmioqSMTmJVNZtyOcdoJ3MJ9ttxazmiJ8kjokSh7y-QSpnu8L1/s1600/images.jpg" style="clear: left; color: #cf152a; float: left; margin-bottom: 1em; margin-right: 1em; text-decoration: initial;"><img border="0" height="166" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhDCUHca8MJMl7KGsEMghK9dveFQVfsuvqFab8kSYr3sxyc-yKS7q_uXLx8svXrH2705vBK1LCEtoBtnN-d0jZT50SgdCSmioqSMTmJVNZtyOcdoJ3MJ9ttxazmiJ8kjokSh7y-QSpnu8L1/s400/images.jpg" style="border: none;" width="400" /></a></b></b>τους έγινε με τις επίσημες δηλώσεις τους που αναφέραμε, όταν είχαν κάπως ηρεμήσει τα πράγματα. </b></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<br />
Περισσότερο έκδηλη ήταν η διάθεση των Στρατοδικών. Δεν μπόρεσαν να κρύψουν την ταραχή τους για το απάνθρωπο έργο που επιτελούσαν, να καταδικάζουν ανθρώπους, την στιγμή που γνώριζαν ότι είναι αθώοι. <b>Ο Πρόεδρος του Δικαστηρίου έχασε την φωνή του, όταν διάβαζε από την έδρα την καταδικαστική απόφαση. Ο Επαναστατικός Επίτροπος έπεσε χάμω λιπόθυμος, όταν ανακοίνωνε την καταδικαστική απόφαση στους μελλοθάνατους. </b><b><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhDCUHca8MJMl7KGsEMghK9dveFQVfsuvqFab8kSYr3sxyc-yKS7q_uXLx8svXrH2705vBK1LCEtoBtnN-d0jZT50SgdCSmioqSMTmJVNZtyOcdoJ3MJ9ttxazmiJ8kjokSh7y-QSpnu8L1/s1600/images.jpg" style="clear: left; color: #cf152a; float: left; margin-bottom: 1em; margin-right: 1em; text-decoration: initial;"></a>Χαρακτηριστικό είναι, ότι απόγονοί τους μου έχουν ζητήσει συγγνώμη γι’ αυτό που έγινε.</b> Η μεταστροφή των ηγετών της ‘‘δημοκρατικής’’ παράταξης θα ήταν περισσότερο αποδεκτή από την κοινωνία, αν είχαν προβεί στην αναψηλάφηση της Δίκης. Αυτό, όμως, τότε, μπορούσε να γίνει μόνον από την Βουλή, όχι από την Δικαιοσύνη, για τους λόγους που αναφέραμε παραπάνω. Αλλά η Βουλή περιείχε (ακόμη και σήμερα περιέχει) βουλευτές, που δεν ήσαν διατεθειμένοι να δεχθούν το σφάλμα της παράταξής τους, οπότε μια πρόταση για Αναψηλάφηση δεν θα κέρδιζε την πλειοψηφία. Οι αποφάσεις του Ανωτάτου Δικαστηρίου με τις οποίες αναγνωρίσθηκε η αθωότητα των Έξι, είναι δύο. Επειδή αποτελούν ένα κείμενο 240 σελίδων, δεν είναι δυνατόν να τις παρουσιάσουμε εδώ ολόκληρες. Γι’ αυτό παραθέτουμε μόνον τα κύρια σημεία τους.</div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
</div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
ΑΠΟΦΑΣΗ 1533/2009</div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
ΤΟ ΔΙΚΑΣΤΗΡΙΟ ΤΟΥ ΑΡΕΙΟΥ ΠΑΓΟΥ</div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
Ζ' ΠΟΙΝΙΚΟ ΤΜΗΜΑ </div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
«Συγκροτήθηκε από τους δικαστές: Γρηγόριο Μάμαλη, Αντιπρόεδρο του Αρείου Πάγου, Νικόλαο Ζαΐρη, Νικόλαο Κωνσταντόπουλο, Παναγιώτη Ρουμπή και Κωνσταντίνο Φράγκο - Εισηγητή, Αρεοπαγίτες. Με την παρουσία και του Αντεισαγγελέα του Αρείου Πάγου Κυριάκου Καρούσου και του Γραμματέως Χρήστου Πήτα.<span style="font-size: medium;"><b> </b></span>Συνήλθε σε συμβούλιο στο Κατάστημα του την 1η Οκτωβρίου 2008 (συνεδρίαση ανοικτή στο κοινό), προκειμένου να αποφανθεί για την αίτηση του αιτούντος <a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEh1pgpwnjC0cf3dR4fFs3binBPe3l6bdAi72P5swhmyGw9QuBlUm52T46v4R9pCJTx0eLXw3sRBIrmP3tZhPtcWS_NOa2ozkrIRVDU4D9zVg0wKyMtRTz46Kdau-XBapEUmr9yxZK2uyjB5/s1600/%CE%BA%CE%B1%CF%84%CE%AC%CE%BB%CE%BF%CE%B3%CE%BF%CF%82.jpg" style="clear: left; color: #cf152a; float: left; margin-bottom: 1em; margin-right: 1em; text-decoration: initial;"><img border="0" height="265" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEh1pgpwnjC0cf3dR4fFs3binBPe3l6bdAi72P5swhmyGw9QuBlUm52T46v4R9pCJTx0eLXw3sRBIrmP3tZhPtcWS_NOa2ozkrIRVDU4D9zVg0wKyMtRTz46Kdau-XBapEUmr9yxZK2uyjB5/s400/%CE%BA%CE%B1%CF%84%CE%AC%CE%BB%CE%BF%CE%B3%CE%BF%CF%82.jpg" style="border: none;" width="400" /></a>Μιχαήλ Πρωταπαπαδάκη του Αριστείδη, ο οποίος παρέστη με τον πληρεξούσιο δικηγόρο του Νικόλαο Βασιλάτο, για Επανάληψη της Διαδικασίας της Δίκης και ακύρωση της από 15 Νοεμβρίου 1922 αποφάσεως του Εκτάκτου Επαναστατικού Στρατοδικείου Αθηνών.</div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<br /></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
Στην συνεδρίαση αυτήν ο κ. Βασιλάτος παρουσίασε τα παραπάνω στοιχεία. Μάρτυρες υπεράσπισης είναι βέβαιο ότι, αν ζούσαν, θα ήσαν ο Ελευθέριος Βενιζέλος, ο Θεόδωρος Πάγκαλος και οι υπόλοιποι που εκφράσθηκαν υπέρ της αθωότητας των Έξι, στις περιστάσεις που προαναφέραμε. Παρέστη και ο Μανώλης Γλέζος ως εν ζωή, αλλά σιωπηλός, μάρτυς, για να εκφράσει με την παρουσία του την πίστη του ότι ο Πέτρος Πρωτοπαπαδάκης ήταν έντιμος πολιτικός και πιστός πατριώτης. Μετά την ακροαματική διαδικασία, το Δικαστήριο εξέτασε τα παραπάνω αναφερόμενα καθώς και τα σχετικά επίσημα έγγραφα που κατατέθηκαν, και δέχθηκε ότι «αποκαλύφθηκαν μετά την καταδίκη του παππού του αιτούντος και των προειρημένων συγκατηγορουμένων του νέα γεγονότα και αποδείξεις άγνωστα στους δικαστές του Έκτακτου Επαναστατικού Στρατοδικείου Αθηνών, τα οποία σε συνδυασμό με εκείνα που είχαν προσκομισθεί στο εν λόγω Δικαστήριο, καθιστούν φανερό ότι οι ανωτέρω καταδικασθέντες (παππούς του αιτούντος και συγκατηγορούμενοι του) ήσαν αθώοι των αξιοποίνων πράξεων για τις οποίες είχαν κατηγορηθεί.</div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<br /></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
Κατ' ακολουθίαν των παραπάνω (Δια ταύτα), κατά την πλειοψηφήσασα γνώμη του Δικαστηρίου, καθίσταται φανερό, κατά την προεκτεθείσα έννοια του άρθρου 525 παρ.1 αρ. 2 ΚΠοινΔ, που να εγγίζει την βεβαιότητα, ότι ο παττπούς του αιτούντος πρώην Πρωθυπουργός Πέτρος Πρωτοαπαόάκης και οι λοιποί συγκαταδικασθέντες το 1922 με αυτόν στη «Δίκη των Έξι» πολιτικοί και στρατιωτικοί άνδρες ήσαν αθώοι των ανωτέρω εγκλημάτων εσχάτης προδοσίας της χώρας κλπ. για τα οποία καταδικάσθηκαν αμετάκλητα σε θάνατο και εκτελέστηκαν, και πρέπει να γίνει δεκτή η κρινόμενη αίτηση». Η απόφαση δημοσιεύθηκε στις 28/6/2009. Για να ολοκληρωθεί η διαδικασία, ήταν απαραίτητο να προχωρήσει το Δικαστήριο από το ‘‘πρέπει να γίνει δεκτή’’ στο ‘‘δέχεται την κρινομένη αίτηση’’. Για τον λόγο αυτόν παραπέμφθηκε στην Ολομέλεια του Αρείου Πάγου. Η Ολομέλεια έκρινε παμψηφεί, σύμφωνα με την εισήγηση του αντεισαγγελέα κ. Κονταξή, ότι η απόφαση του Τμήματος είναι ισχυρή, οριστική και αμετάκλητη, αλλά έπρεπε να συμπληρωθεί το ‘‘Διά ταύτα’’ από το ίδιο Τμήμα, πράγμα που έγινε με την απόφαση 1675/2010.</div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
</div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<b>ΑΠΟΦΑΣΗ 1675/2010 ΤΟ ΔΙΚΑΣΤΗΡΙΟ ΤΟΥ ΑΡΕΙΟΥ ΠΑΓΟΥ</b></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<b> Ζ' ΠΟΙΝΙΚΟ ΤΜΗΜΑ </b></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<br /></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
Συγκροτήθηκε από τους δικαστές Θεοδώρα Γκοϊνη, Αντιπρόεδρο του Αρείου Πάγου, Κωνσταντίνο Φράγκο, Ιωάννη Παπαδόπουλο, Ιωάννη Γιαννακόπουλο-Εισηγητή και Ανδρέα Ξυνό, Αρεοπαγίτες. Με την παρουσία και του Αντεισαγγελέα του Αρείου Πάγου Νικολάου Τσάγγα και του Γραμματέως Χρήστου Πήτα.</div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
Συνήλθε σε Συμβούλιο στο Κατάστημα του στις 12 Μαίου 2010 (συνεδρίαση ανοικτή στο κοινό), προκειμένου να αποφανθεί για την αίτηση του αιτούντος Μιχαήλ Πρωτοπαπαδϋκη του Αριστείδη, κατοίκου Εκάλης Αττικής, ο οποίος παραστάθηκε στο ακροατήριο με τον πληρεξούσιο δικηγόρο του Νικόλαο Βασιλάτο, για Επανάληψη της Διαδικασίας που περατώθηκε αμετάκλητα με την από 15 Νοεμβρίου 1922 απόφαση του Έκτακτου Επαναστατικού Στρατοδικείου Αθηνών, και συμπλήρωση της υπ' αριθ. 1533/2009 απόφασης του Ζ΄ ποινικού τμήματος του Αρείου Πάγου. Η εισαγγελική πρόταση, μετά μία εξαιρετικά ενδιαφέρουσα ιστορική και φιλοσοφική αναδρομή, ζήτησε να γίνει δεκτή η αίτηση του Μιχαήλ Πρωτοπαπαδάκη του Αριστείδη, εγγονού του Πέτρου Πρωτοπαπαδάκη, υπέρ του εκτελεσθέντος και κατ’ επέκταση, σύμφωνα με το νόμο, υπέρ των λοιπών συγκατηγορουμένων του, επειδή υπήρξαν προφανώς αθώοι, αφού ο ελληνικός στρατός είχε αναλάβει έργο κατά πολύ ανώτερο των δυνάμεών του. Η δε από 15/11/1922 απόφαση του Έκτακτου Επαναστατικού Στρατοδικείου Αθηνών πρέπει να ακυρωθεί.</div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<br /></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
Στην συνεδρίαση αυτήν παρουσιάσθηκε και αίτηση Πολιτικής Αγωγής που υπέβαλαν οι Σύλλογοι Μικρασιατικών Προσφύγων. Με αυτήν ζητούσαν από τον Άρειο Πάγο να δεχθεί, ότι ο Πέτρος Πρωτοπαπαδάκης προκάλεσε ηθική και υλική ζημία στους τότε κατοίκους της Μικράς Ασίας και για τον λόγο αυτόν να εγκρίνει την καταβολή εκ μέρους του Μιχαήλ Πρτοπαπαδάκη του συμβολικού ποσού των 10ευρώ προς τους Συλλόγους ως αποζημίωση.<u><b> Η αίτηση αυτή δεν ήταν δυνατόν να γίνει δεκτή, πρώτον επειδή στηριζόταν στην απόφαση του Στρατοδικείου του 1922, η οποία είχε ήδη κατ’ ουσίαν καταργηθεί με την απόφαση 1533/2009, και δεύτερον, επειδή ο νόμος προβλέπει να υποβάλλονται τέτοιες αιτήσεις στην αρχική δίκη, δηλαδή σ’ εκείνην του 1922. Παρά ταύτα, το Δικαστήριο επέτρεψε την παρουσίαση της αίτησης ‘‘κατ’ οικονομίαν’’, για να δείξει, άλλη μια φορά, την συμπάθεια του Κράτους προς το δράμα των θυμάτων της φοβερής τραγωδίας. </b></u></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<br /></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
Κατόπιν αυτών το Δικαστήριο, κατέληξε στο παρακάτω συμπέρασμα (Διά ταύτα):</div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
ΑΠΟΒΑΛΛΕΙ την πολιτική αγωγή που ασκήθηκε ενώπιον αυτού του Δικαστηρίου, από το σωματείο με την επωνυμία «ΟΜΟΣΠΟΝΔΙΑ ΠΡΟΣΦΥΓΙΚΩΝ ΣΩΜΑΤΕΙΩΝ ΕΛΛΑΔΟΣ»,</div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
ΔΙΑΤΑΣΣΕΙ τη συμπλήρωση της υπ' αριθ, 1533/2009 αποφάσεως του Δικαστηρίου τούτου κατά το ελλείπον διατακτικό (Δια ταύτα) αυτής,</div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
ΔΕΧΕΤΑΙ την από 20.1.2008 (με αριθ, πρωτ, 1349/2008) αίτηση του Μιχαήλ Πρωτοπαπαδάκη του Αριστείδη, για επανάληψη της ποινικής διαδικασίας που περατώθηκε αμετάκλητα με την από 15 Νοεμβρίου 1922, χωρίς γνωστό αριθμό, απόφαση του Έκτακτου Επαναστατικού Στρατοδικείου Αθηνών,</div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
ΑΚΥΡΩΝΕΙ την παραπάνω απόφαση, και</div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<u><b> </b></u><u><b>ΠΑΥΕΙ ΟΡΙΣΤΙΚΑ, λόγω παραγραφής, την ποινική δίωξη κατά των καταδικασθέντων με την άνω απόφαση</b></u></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
</div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
Από τα τέσσερα σημεία της απόφασης ιδιαίτερη σημασία έχει το τρίτο: Ακυρώνει την απόφαση του 1922. ‘‘Ακυρώνει’’ σημαίνει ‘‘εξαφανίζει’’. Με άλλα λόγια διακυρήττει: <u><b>‘‘Ξεχάστε την Δίκη του 1922, δεν υπάρχει. Ξεχάστε τα δήθεν εγκλήματα, δεν έγιναν’’. Η υπόθεση μπορεί να παρομοιασθεί με το κτίσιμο ενός κτιρίου, που δεν έγινε σωστά, και όταν ο κτίστης αντιλήφθηκε το λάθος, κατεδάφισε το κτίριο και το εξαφάνισε από τα θεμέλια. Η Δικαιοσύνη ‘‘έκτισε’’ την καταδίκη, η ίδια την ‘‘κατεδάφισε’’. Κανείς εκτός της Δικαιοσύνης δεν έχει αρμοδιότητα να επέμβει.</b></u></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
Αφού, λοιπόν, όλα έχουν διαγραφεί, δεν απομένει τίποτε για να παραγραφεί. Η αναφορά στην παραγραφή γίνεται για δικονομικούς λόγους. Η καταδίκη των Έξι ήταν άδικη, αφού αποδείχθηκε από τα νεότερα στοιχεία, πως δεν ήσαν προδότες.<br />
<br />
<a href="http://naxios.blogspot.gr/" style="color: #cf152a; text-decoration: initial;"><span style="font-size: medium;"><b>http://naxios.blogspot.gr/</b></span></a><br />
<br />
<b><span style="font-size: medium;">Επίμετρον - Τα νέα μας στοιχεία για την παρωδία δίκης των "έξι"</span></b><br />
<b><span style="font-size: medium;"><br /></span></b>Είχα σκοπό στην σημερινή θλιβερή επέτειο της άδικης εκτέλεσης των έξι έντιμων και γενναίων πολιτικών ανδρών, να γράψω ένα σχετικό άρθρο με κάποια νέα στοιχεία που πιστοποιούν το άνανδρο και προαποφασισμένο χαρακτήρα της "δίκης" που προηγήθηκε. Μετά την επικοινωνία μου με τον κ. Πρωτοπαπαδάκη, ένιωσα ότι είχα υποχρέωση να μιλήσει αυτός, ως άμεσος απόγονος ενός εκ των δολοφονηθέντων. Σε μορφή επιμέτρου και εντελώς συνοπτικά θα αναφερθώ σε κάποια νέα συμπληρωματικά στοιχεία που συνεχώς συλλέγω επί του θέματος αυτού.<br />
<table cellpadding="0" cellspacing="0" class="tr-caption-container" style="float: left; margin-right: 1em; padding: 4px; text-align: left;"><tbody>
<tr><td style="text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEi2FPHoH0QQzy2KOVEoC3pKS-KlarXJMN6zGflJ9eZmxhfU2MddXLdlg6YreaiXwNstW-ddrEwhCGjShkgzs76YhCmlSi1A5sdaX2aBlVX6JbQ6eLF69GoATsqR1brKKyRWNT9nsbffdjL9/s1600/mw218437.jpg" imageanchor="1" style="clear: left; color: #cf152a; margin-bottom: 1em; margin-left: auto; margin-right: auto; text-decoration: initial;"><img border="0" height="400" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEi2FPHoH0QQzy2KOVEoC3pKS-KlarXJMN6zGflJ9eZmxhfU2MddXLdlg6YreaiXwNstW-ddrEwhCGjShkgzs76YhCmlSi1A5sdaX2aBlVX6JbQ6eLF69GoATsqR1brKKyRWNT9nsbffdjL9/s400/mw218437.jpg" style="border: none;" width="292" /></a></td></tr>
<tr><td class="tr-caption" style="font-size: 11px; text-align: center;">Sir Francis Lindley πρέσβης στην Ελλάδα το 1922</td></tr>
</tbody></table>
α) Πρώτα από όλα η μαρτυρία του Άγγλου πρέσβη Λίντλεϋ για την θέληση των Φιλελευθέρων και του Βενιζέλου προσωπικά να γίνουν οι εκτελέσεις: “Δεν βρήκα ούτε έναν Bενιζελικό ο οποίος να μην επιθυμούσε την εκτέλεση των τέως Yπουργών - <u><b>και οι κυρίες του κόμματος ήταν ακόμη πιο αιμοδιψείς από τους άνδρες</b></u>”, δήλωνε, προσθέτοντας: <b>“Tο γεγονός ότι ο κ. Bενιζέλος θα μπορούσε να αποτρέψει τις εκτελέσεις ανά πάσα στιγμή ως την ώρα που παραιτήθηκε η πολιτική Kυβέρνηση είναι, νομίζω, αναμφίβολο”</b> (Λίντλεϋ προς Κόρζον, αρχεία Foreign Office ημ. 8.12.1922).<br />
<br />
β) Ακόμη μια μαρτυρία για την πατριωτική θυσία των έξι στον βωμό της εθνικής συμφιλίωσης από τον Γ. Κοφινά, οικονομολόγου και επιφανούς στελέχους της "Δημοκρατικής Ένωσης" του Παπαναστασίου σε βρετανό δημοσιογράφο: <u><b>"Mοναδική δικαιολογία των εκτελέσεων είναι το επαναστατικό δίκαιο.</b></u> H κυβέρνηση υπάρχει χάρη σε μια επανάσταση. Eνσαρκώνει το πνεύμα της επανάστασης. Aποτελεί επιβεβαίωση, μέσω της επανάστασης, του δικαιώματος της αληθινής Eλλάδας, εναντίον της κίβδηλης κι επιδερμικής Eλλάδας, να μεταλαμπαδεύσει την αιώνια αποστολή της, την αποστολή της ελευθερίας και του πολιτισμού. Ως τέτοια διαθέτει την έγκριση του λαού ... <u><b>Aναγνωρίζω το δίκαιο των εκτελέσεων καθώς και την πανηγυρική επιβεβαίωση της εθνικής ψυχής μέσω αυτών. Yπηρέτησα τη χώρα υπό τις διαταγές των νεκρών· ωστόσο έφεραν τόσο μεγάλη καταστροφή ώστε έπρεπε να τιμωρηθούν. Eιδάλλως το έθνος θα οδηγούνταν στον χαμό, η Ελλάδα θα διαλυόταν στα εξ ών συνετέθη...."</b></u><br />
<br />
γ) Η τρίτη μαρτυρία ανήκει στον αριστερό Ιστορικό Άλκη Ρήγο μέσα από το ταξικό πρίσμα θεώρησης του: "Οι έξι επώνυμοι τάφοι έσωσαν το κοινωνικό καθεστώς. Τα εκατομμύρια των άταφων νεκρών ήρθαν σε δεύτερη μοίρα μέσα από αυτό το "ψίχουλο εξιλασμού στην απέραντη δυστυχία".<b> Σήμερα κανείς δεν αμφιβάλλει πως η καταδίκη ήταν πράξη πολιτικής σκοπιμότητας. Πράξη δια της οποίας - ο ένας των συνυπεύθυνων αστικών πολιτικών κόσμων- έριχνε όλες τις ευθύνες της καταστροφής στον άλλο...."</b><br />
<b><br /></b><b>Και ένα τελευταίο. </b>Υπάρχουν πολλοί που λένε πως οι έξι ορθώς ντουφεκίστηκαν, ορθώς έχασαν την ζωή τους ως αντιστάθμισμα στις χιλιάδες των θυμάτων της Μικρασιατικής Καταστροφής. Για όσους έχουν αυτή την επιπόλαιη και επιτρέψτε μου, απάνθρωπη θεώρηση των πραγμάτων παραθέτω το εξής περιστατικό.<br />
<br />
Ο Κώστας Αθάνατος (Κωνσταντίνος Καραμούζης), δημοσιογράφος και ανταποκριτής του "Ελεύθερου Βήματος" αποτέλεσε έναν από τους βασικούς συνωμότες της "επανάστασης του 1922" και αρθρογράφησε με πάθος υπέρ της εκτέλεσης των έξι. Ο ίδιος κάλυψε δημοσιογραφικά την εκτέλεση των έξι και βρέθηκε στον τόπο μαρτυρίου τους στο Γουδή. Όταν τα όπλα πυροβόλησαν και τα κορμιά των έξι έπεσαν, ο Αθάνατος έκρυψε το πρόσωπο του με τα χέρια του και ξέσπασε σε λυγμούς. Ενώ οι επικεφαλής των αποσπασμάτων λοχίες πλησίαζαν για να ρίξουν τις χαριστικές βολές, ο επαναστατικός επίτροπος Νεόκοσμος Γρηγοριάδης γύρισε στον Αθάνατο και του είπε: "Τι κλαις τώρα; Εσύ χάλασες τον κόσμο για να γίνει ότι έγινε".<br />
<b><br /></b><b>"Ναι αλλά τότε ήσαν υπεύθυνοι πολιτικοί, τώρα είναι απλοί άνθρωποι" ήταν η απάντηση του Αθάνατου.</b><br />
<br />
<span style="font-size: large;"><b>Ι. Β. Δ.</b></span><br />
<br />
<b>πηγές επιμέτρου</b><br />
<br />
Άλκης Ρήγος, Τα κρίσιμα χρόνια 1922-1935, Εκδόσεις Παπαζήση<br />
<br />
Σπύρος Μαρκέτος, ο αλέξανδρος παπαναστασίου και η εποχή του, διδακτορική διατριβή </div>
</div>
</div>
</div>
Ιωάννης Φιλίστωρhttp://www.blogger.com/profile/18334842739440957233noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-6587733907735834327.post-89215014214837777932012-10-12T06:21:00.001-07:002015-04-25T08:31:27.789-07:00«Έτσι έζησα το άκρον άωτον της φρίκης". Ο Κωνσταντινουπολίτης Μιχάλης Βασιλειάδης θυμάται 54 χρόνια μετά, τα τραγικά γεγονότα στα Σεπτεμβριανά. <div dir="ltr" style="text-align: left;" trbidi="on">
<h3 class="post-title entry-title">
<br />
</h3>
<div class="post-header">
</div>
<div class="post-body entry-content">
<div dir="ltr" style="text-align: left;">
<div class="post-header">
</div>
<div dir="ltr" style="text-align: left;">
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
</div>
<div class="yiv428791960MsoNormal" style="background-color: white; line-height: 17px; margin: 0in 0in 10pt;">
<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEixWnsz86mRakc0UiujA2CWluzfPHYJBg_PbwD8UcclDcoHTS83iBFOHLenttMwlHqLnC0wVwwBYcgHAPIB_kNhrqKri1z4IrYSdJILpaB6ziQL2ejfJIK8MAIMUpr8AsWNEhxQC2qc1bU/s1600/images.jpg" style="clear: left; float: left; margin-bottom: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" height="205" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEixWnsz86mRakc0UiujA2CWluzfPHYJBg_PbwD8UcclDcoHTS83iBFOHLenttMwlHqLnC0wVwwBYcgHAPIB_kNhrqKri1z4IrYSdJILpaB6ziQL2ejfJIK8MAIMUpr8AsWNEhxQC2qc1bU/s400/images.jpg" width="400" /></a><br />
<h3 class="post-title entry-title" itemprop="name">
<i style="font-family: inherit; line-height: 18px;">Του Αριστείδη Βικέτου</i></h3>
<span style="font-family: inherit; line-height: 19px;">Στις αρχές της
δεκαετίας τους 1950 ο Κυπριακός αγώνας για αυτοδιάθεση της Κύπρου είχε
τρομοκρατήσει τους Αγγλους που φοβόνταν μήπως χάσουν τις βάσεις τους.</span><br />
<a href="http://www.blogger.com/blogger.g?blogID=7989027723711803662" name="more"></a><span style="font-family: inherit; line-height: 19px;">Αποφάσισαν
λοιπόν να ενεργοποιήσουν το ενδιαφέρον της Τουρκίας που φυσικά, άλλο
που δεν ήθελε. Το αποτέλεσμα ήταν να συρθεί η Ελλάδα στις 29 Αυγούστου
1955 στην Τριμερή Διάσκεψη του Λονδίνου και να συζητήσει το Κυπριακό
πρόβλημα με την Αγγλία και την Τουρκία. Ο πραγματικός σκοπός της
Διάσκεψης ήταν να επιβεβαιωθεί πανηγυρικά η ενεργός ανάμειξη της
Τουρκίας στο Κυπριακό. Η αποτυχία της ήταν απλά θέμα χρόνου. Όλα βέβαια
εξυπηρετούσαν την πολιτική της Αγγλίας που στην προκειμένη περίπτωση
ήταν το «διαίρει και βασίλευε». Δεν ήταν όμως και για την Τουρκία
ευκαιρία που θα την άφηνε να πάει χαμένη.</span><br />
<a href="http://www.blogger.com/blogger.g?blogID=6587733907735834327" name="more"></a></div>
<div class="yiv428791960MsoNormal" style="background-color: white; line-height: 17px; margin: 0in 0in 10pt;">
<span style="line-height: 19px;"><span style="font-family: inherit;">Και
δεν την άφησε, οργανώνοντας την εφιαλτική νύχτα της 6ης Σεπτεμβρίου
1955. Το απόγευμα της 6ης Σεπτεμβρίου 1955 όλα φαινόταν ήρεμα. Μια
μικρή ομάδα φοιτητών ήταν συγκεντρωμένοι στην Πλατεία του Ταξίμ, στην
κορυφή του Πέρα, διαδηλώνοντας εναντίον της Ελλάδος. <u><span style="font-size: medium;"><b>Η Ελλάδα ήταν πάντα ο συντηρούμενος από τις Τουρκικές αρχές στόχος του όχλου. </b></span></u>Από
τις αρχές της δεκαετίας του 50 η Τουρκία είχε βρει την καινούρια πηγή
ανανέωσης της ανθελληνικής μανίας της. Ήταν το Κυπριακό, που
κυριολεκτικά της το χάρισαν οι Άγγλοι για να αποκτήσουν «διαιτητική»
ιδιότητα και να εξασφαλίσουν ταυτόχρονα τα συμφέροντά τους. Ο
δημοσιογράφος της Εφημερίδας «Χουριέτ» Σεντάτ Σιμαβί, ένας
Τουρκοεβραίος, κατάφερε με τα πύρινα ανθελληνικά δημοσιεύματά του να
εκτινάξει την κυκλοφορία της εφημερίδας από τις 11.000 φύλλα ημερησίως
που είχε το 1948, όταν πρωτο κυκλοφόρησε, στις 600.000 φύλλα ημερησίως!</span></span></div>
<div class="yiv428791960MsoNormal" style="background-color: white; line-height: 17px; margin: 0in 0in 10pt;">
<span style="line-height: 19px;"><span style="font-family: inherit;">Το
παράδειγμα ακολούθησαν, όπως ήταν φυσικό, και οι υπόλοιπες Τουρκικές
εφημερίδες. Έτσι, το κλίμα είχε προετοιμαστεί πάρα πολύ καλά. Μέσα στην
ψυχολογία του όχλου που δημιουργήθηκε, ένα σημαντικό κομμάτι αφορούσε
τη ζήλια και το φθόνο από τη συνεχή οικονομική πρόοδο των Ελλήνων της
Κωνσταντινούπολης. Σ' αυτό προστίθονταν έντεχνα απ' την Τουρκική
προπαγάνδα η ιδέα πως η κακοδαιμονία της Τουρκίας και η αδυναμία
οικονομικής της ανάπτυξης οφειλόταν στους Χριστιανούς, στους Αρμένιους,
στους Εβραίους και στις άλλες μειονότητες που απολάμβαναν τον
περισσότερο πλούτο. Ο Νέρων, για να αποπροσανατολίσει τις εξαθλιωμένες
λαϊκές μάζες, απέδωσε όλα τα κακά στους Χριστιανούς. Οι Τούρκοι τον
αντέγραψαν καλύτερα. Ο φανατισμός που διοχέτευαν στις μάζες ήταν
εντονότερος, άριστα οργανωμένος και στο συντριπτικό του ποσοστό
ελεγχόμενος.</span></span></div>
<div class="yiv428791960MsoNormal" style="background-color: white; line-height: 17px; margin: 0in 0in 10pt;">
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjV0yA9lOkEFYRAKEN_TWRqu_Q00xZMgDUMIzRIq9HzmK0-gOqoh4bciQ5pij7fBkJPNKhNNEao2V7I_1uDc5c-zDrvK0RpjgnhHlLN_3kGLa5wluRbeaKB7P2g9MXjOsjcywSdEfq127w/s1600/%CE%BA%CE%B1%CF%84%CE%AC%CE%BB%CE%BF%CE%B3%CE%BF%CF%82.jpg" style="clear: left; float: left; margin-bottom: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" height="288" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjV0yA9lOkEFYRAKEN_TWRqu_Q00xZMgDUMIzRIq9HzmK0-gOqoh4bciQ5pij7fBkJPNKhNNEao2V7I_1uDc5c-zDrvK0RpjgnhHlLN_3kGLa5wluRbeaKB7P2g9MXjOsjcywSdEfq127w/s400/%CE%BA%CE%B1%CF%84%CE%AC%CE%BB%CE%BF%CE%B3%CE%BF%CF%82.jpg" width="400" /></a></div>
<span style="line-height: 19px;"><span style="font-family: inherit;">Οι
οργανώσεις «Η Κύπρος είναι Τουρκική» ξεφύτρωναν σαν μανιτάρια. Αρχηγός
των οργανώσεων ένας άλλος δημοσιογράφος της «Χουριέτ», ο Χικμέτ Μπιλ,
που είχε κι αυτός εξαιρετικές επιδόσεις στη διοχέτευση εμπρηστικού
ανθελληνισμού στις μάζες. Ακολούθησε η στημένη αποτυχία της Τριμερούς
Διάσκεψης του Λονδίνου στις αρχές Σεπτεμβρίου και η εφαρμογή του τέλεια
οργανωμένου σχεδίου εξόντωσης του Ελληνισμού της Κωνσταντινούπολης. Το
σχέδιο, όπως αποκαλύφθηκε αργότερα, είχε σαν τυπική αφετηρία 500
χιλιόμετρα μακριά, την πόλη της Θεσσαλονίκης. Λίγες ώρες πριν από το
συλλαλητήριο, ο μουσουλμάνος φοιτητής της Νομικής Σχολής του
Πανεπιστημίου Θεσσαλονίκης, που καταγόταν από την Κομοτηνή, Οκτάι Εγκίν
παρέδωσε μια βόμβα στον φύλακα του Τουρκικού Προξενείου Θεσσαλονίκης
Μεχμέτ Χασάνογλου. Η βόμβα που τοποθετήθηκε από τον τελευταίο στον
κοινό κήπο που βρίσκεται το Τουρκικό Προξενείο και ένα σπίτι στο οποίο
οι Τούρκοι θεωρούν πως γεννήθηκε ο Κεμάλ Ατατούρκ, δεν προκάλεσε βέβαια
καμιά ζημιά πέρα απ' τα τζάμια μερικών παραθύρων που έσπασαν. Αλλά
αυτό δεν είχε καμιά σημασία.</span></span></div>
<div class="yiv428791960MsoNormal" style="background-color: white; line-height: 17px; margin: 0in 0in 10pt;">
<span style="line-height: 19px;"><span style="font-family: inherit;">Το
σχέδιο που οργανώθηκε από το επίσημο Τουρκικό Κράτος δεν ήθελε την
καταστροφή αυτού του σπιτιού. Ήθελε μόνο την αφορμή. Όπως κι έγινε: Δύο
Τουρκικές εφημερίδες είχαν ετοιμάσει έκτακτες εκδόσεις με
προετοιμασμένα κείμενα παραπληροφόρησης. «Έλληνες τρομοκράτες
κατέστρεψαν το πατρικό σπίτι του Ατατούρκ στην Θεσσαλονίκη!» έγραφε η
«Ισταμπούλ Εξπρές», στην έκτακτη απογευματινή της έκδοση της 6ης
Σεπτεμβρίου 1955 και δημοσίευσε φωτογραφίες που ήταν παραποιημένες. Τις
φωτογραφίες αυτές, όπως αποκαλύφθηκε αργότερα, ζήτησε από τον
φωτογράφο Κυριακίδη η σύζυγος του Γενικού Προξένου της Τουρκίας που
βρισκόταν στα εγκαίνια της 20ής Διεθνούς Εκθέσεως Θεσσαλονίκης στις 3
Σεπτεμβρίου 1955. Ήθελε, όπως είπε, ως ανάμνηση της επίσκεψής της,
φωτογραφίες του «σπιτιού» του Κεμάλ Ατατούρκ, γιατί έφευγε την επόμενη
για την Κωνσταντινούπολη.</span></span></div>
<div class="yiv428791960MsoNormal" style="background-color: white; line-height: 17px; margin: 0in 0in 10pt;">
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEgtDbTkXLFGa4JZAJKoqEkYXbTcMkJ1L_PQDPS9oHFVhGteCUNAvFNYr0jRLhBAnDCYSLDdcj2r5ByRuxWdMMDOqc57b7sPcQZKoyP5stmGm7B1cJjjKo9T3vxUyA9Fd3jcmzdnLH8zeEk/s1600/images.jpg" style="clear: left; float: left; margin-bottom: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" height="268" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEgtDbTkXLFGa4JZAJKoqEkYXbTcMkJ1L_PQDPS9oHFVhGteCUNAvFNYr0jRLhBAnDCYSLDdcj2r5ByRuxWdMMDOqc57b7sPcQZKoyP5stmGm7B1cJjjKo9T3vxUyA9Fd3jcmzdnLH8zeEk/s400/images.jpg" width="400" /></a></div>
<span style="line-height: 19px;"><span style="font-family: inherit;">Αυτές
τις φωτογραφίες χρησιμοποίησαν, παραποιημένες φυσικά, οι έκτακτες
εκδόσεις των 2 Τουρκικών εφημερίδων το βράδυ της 6ης Σεπτεμβρίου 1955.
«Καταστράφηκε ολοσχερώς το σπίτι του Κεμάλ Ατατούρκ», ήταν τα μηνύματα
που περνούσαν. Οι έκτακτες εκδόσεις των δύο εφημερίδων που κυκλοφόρησαν
την ώρα του συλλαλητηρίου ήταν το σύνθημα. Οι πέντε μεγάλοι δρόμοι που
οδηγούσαν στην πλατεία Ταξίμ γέμισαν ξαφνικά με ένα μαινόμενο όχλο
οπλισμένο με τσεκούρια, φτυάρια, ρόπαλα, σκεπάρνια, σφυριά και
σιδερένιους λοστούς που φώναζε «Kahrolsun giavourlar!" (Ανάθεμα στους
γκιαούρηδες!) και «Yikin, kirin, giavourdur!" (Σπάστε, γκρεμίστε είναι
γκιαούρης!). Η Αστυνομία και οι Κρατικές δυνάμεις καταστολής υποτίθεται
ότι αιφνιδιάστηκαν. Δεν πήραν καμιά απολύτως εντολή να επιβάλουν την
τάξη και περιορίστηκαν σε μια απαθή παρακολούθηση των γεγονότων. Όταν
μαζεύτηκαν 50.000 περίπου άτομα, αλαλάζοντας όχλου, μπήκε σε εφαρμογή η
επόμενη φάση του σχεδίου: Καταστροφή όλων των ελληνικών περιουσιών και
βεβήλωση όλων των Ιερών και Οσίων του Ελληνισμού της Πόλης. Οι οδηγίες
που είχαν δοθεί ήταν να μη μείνει τίποτα όρθιο.</span></span></div>
<div class="yiv428791960Default" style="background-color: white; margin: 0in 0in 0.0001pt;">
</div>
<div class="yiv428791960Default" style="background-color: white; margin: 0in 0in 0.0001pt;">
<span style="line-height: 19px;"><span style="font-family: inherit;">Ακολούθησαν
ώρες πραγματικής κόλασης. Ένα μέρος του όχλου κινήθηκε στo Istiklal
Caddesi, το περίφημο Πέρα, που στο ένα χιλιόμετρο της διαδρομής του
είχε, σαν το πιο φημισμένο εμπορικό κέντρο της Πόλης, 700 περίπου
μαγαζιά που το συντριπτικό τους ποσοστό ανήκε σε Έλληνες. Το πρώτο
κατάστημα που δέχθηκε επίθεση ήταν το καφενείο "Επτάλοφος" στην Πλατεία
Ταξίμ. Ο όχλος εισέβαλε στο καφενείο σαν αγέλη μαινόμενων ταύρων και
ισοπέδωσε τα πάντα: τζάμια, τραπέζια, καρέκλες, μπουφέδες, ποτήρια,
φλυντζάνια. Στην συνέχεια δέχτηκε επίθεση ένα κατάστημα υφασμάτων
ελληνικής ιδιοκτησίας.</span></span><span style="font-family: inherit;">
Τέσσερις διαδηλωτές ξήλωσαν μία ράγα του τραμ, που χρησιμοποιήθηκε για
να σπάσει η πόρτα και οι βιτρίνες του καταστήματος. Σε λίγα λεπτά το
μαγαζί είχε την όψη βομβαρδισμένου τοπίου. Τα υφάσματα και τα ράφια
βρέθηκαν στο δρόμο ενώ μια ραπτομηχανή καταστρεφόταν στο δρόμο μπροστά
στα μάτια του αλαλάζοντας όχλου. Ο επόμενος στόχος ήταν ένα κατάστημα
ηλεκτρολογικών ειδών που σκορπίστηκαν στο δρόμο με μια εφιαλτική μανία
του όχλου. Λίγο παρακάτω ένα μπακάλικο με ιδιοκτήτες δύο Έλληνες
ηλικιωμένους.</span></div>
<div class="yiv428791960Default" style="background-color: white; margin: 0in 0in 0.0001pt;">
</div>
<div class="yiv428791960Default" style="background-color: white; margin: 0in 0in 0.0001pt;">
<span style="font-family: inherit;">Ο γέρος με ένα εκπληκτικό κουράγιο
στάθηκε μπροστά στο μαγαζί του λέγοντας στον όχλο: - Φύγετε απ' εδώ!
Εμείς ζούμε σ' αυτό το μέρος έξη γενεές και δεν μπορείτε να μας
πειράξετε. Ήταν τα τελευταία λόγια της ζωής του. Ο όχλος όρμησε επάνω
του, σε λίγα λεπτά το μαγαζί του είχε διαλυθεί και ο γέρος ήταν το πρώτο
θύμα της εφιαλτικής εκείνης νύχτας. Η γυναίκα του διασώθηκε
κουρνιασμένη σε μια γωνιά για να πεθάνει λίγο αργότερα από το σοκ που
δέχθηκε εκείνο το βράδυ.</span></div>
<div class="yiv428791960Default" style="background-color: white; margin: 0in 0in 0.0001pt;">
</div>
<div class="yiv428791960Default" style="background-color: white; margin: 0in 0in 0.0001pt;">
<span style="font-family: inherit;">Με τον ίδιο τρόπο ο όχλος συνέχισε
το έργο του βήμα προς βήμα σε όλα τα ελληνικά μαγαζιά του Πέρα. Στα
φημισμένα ζαχαροπλαστεία «Κερβάν» του Δημήτρη Πηλαβίδη, «Μπαιλάν» των
Λέτα και Κυρίτση, «Σεχίρ» του Γιάννη Τσούλη. Στα μεγάλα και πολυτελή
καταστήματα ρούχων και υποδημάτων.</span></div>
<div class="yiv428791960Default" style="background-color: white; margin: 0in 0in 0.0001pt;">
</div>
<div class="yiv428791960Default" style="background-color: white; margin: 0in 0in 0.0001pt;">
</div>
<div class="yiv428791960Default" style="background-color: white; margin: 0in 0in 0.0001pt;">
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEi_Grv9JGydpKt5r_QIaHxKddp3g4ydOVWtY1lvZsAqsq2SZV22KMHF0CwuBwyd6BH1VDOoVx1Tjpz_oC-BofTSABmqPsPS4mygjrO5x0G3BecJiph80M2W-7GNTj85Q0vsgt3qT1BRX_k/s1600/images.jpg" style="clear: left; float: left; margin-bottom: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" height="249" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEi_Grv9JGydpKt5r_QIaHxKddp3g4ydOVWtY1lvZsAqsq2SZV22KMHF0CwuBwyd6BH1VDOoVx1Tjpz_oC-BofTSABmqPsPS4mygjrO5x0G3BecJiph80M2W-7GNTj85Q0vsgt3qT1BRX_k/s400/images.jpg" width="400" /></a></div>
<span style="font-family: inherit;">Εκεί οι διαδηλωτές έβγαζαν ρούχα και
παπούτσια, διάλεγαν μεταξωτά πουκάμισα, κοστούμια, καινούργια
παπούτσια και τα φορούσαν επί τόπου πριν συνεχίσουν το καταστροφικό
τους έργο.</span></div>
<div class="yiv428791960Default" style="background-color: white; margin: 0in 0in 0.0001pt;">
</div>
<div class="yiv428791960Default" style="background-color: white; margin: 0in 0in 0.0001pt;">
</div>
<div class="yiv428791960Default" style="background-color: white; margin: 0in 0in 0.0001pt;">
</div>
<div class="yiv428791960Default" style="background-color: white; margin: 0in 0in 0.0001pt;">
<span style="font-family: inherit;">Στο περίφημο κοσμηματοπωλείο του
Φραγκούλη ο όχλος εισέβαλε με μια εμφύλια, πραγματική μάχη, για το ποιος
'θ αρπάξει τα πολυτιμότερα κοσμήματα. Χρυσαφικά μεγάλης αξίας
λεηλατήθηκαν μέσα σ' ελάχιστα λεπτά απ' τους συμπλεκόμενους μεταξύ τους
διαδηλωτές. Όταν ο όχλος έφθασε στην εκκλησία της Αγίας Τριάδος,
δίστασε προς στιγμήν. Οι δισταγμοί ξεπεράστηκαν όταν ακούστηκαν οι
κραυγές «Ανάθεμα στους άπιστους!», «Ανάθεμα στους άπιστους!» και ο
όχλος εισέβαλε στην εκκλησία. Ό, τι κινητό υπήρχε στον ναό καταστράφηκε
ή βεβηλώθηκε. Εικόνες, άγια σκεύη, ράσα ήταν ο στόχος του μανιασμένου
όχλου. Τα στασίδια και ο θρόνος της εκκλησίας καταστράφηκαν όταν μια
καινούρια ομάδα εισέβαλε στο Ναό μεταφέροντας πετρέλαιο για να τον
κάψει. Τελικά ο Ναός της Αγίας Τριάδας του Πέρα δεν κάηκε και θα
παραμείνουν για πάντα άγνωστοι οι λόγοι για τους οποίους οι Τούρκοι δεν
κατάφεραν να τον κάψουν. Το Πέρα μέσα σε λίγες ώρες άρχισε να αλλάζει
όψη. Ο δρόμος αποκτούσε ένα περίεργο υπόστρωμα, που ήταν ένα μίγμα απ'
τα πράγματα που καταστρεφόταν: μηχανήματα, γούνες, ρολόγια, παπούτσια,
λάδια, τυριά, υφάσματα, πιατικά, ρούχα, διάφορα άλλα είδη τροφίμων και
ένδυσης, ανακατεμένα, κάτω απ' το βάρος του όχλου που κινιόταν συνεχώς,
δημιούργησαν σιγά-σιγά μια υπερυψωμένη μάζα λασπώδη και λιγδερή.</span></div>
<div class="yiv428791960Default" style="background-color: white; margin: 0in 0in 0.0001pt;">
</div>
<div class="yiv428791960Default" style="background-color: white; margin: 0in 0in 0.0001pt;">
</div>
<div class="yiv428791960Default" style="background-color: white; margin: 0in 0in 0.0001pt;">
</div>
<div class="yiv428791960Default" style="background-color: white; margin: 0in 0in 0.0001pt;">
<span style="font-family: inherit;">Ο πατέρας μου το ίδιο βράδυ, γύρω
στις 7, ήταν στο μαγαζί του, όταν άκουσε από μακριά τις φωνές μιας
ομάδας διαδηλωτών. Η καρδιά του άρχισε να χοροπηδάει στο στήθος του και
αμέσως θυμήθηκε τα λόγια του Αχμέτ Μπουλντούρ -ενός Τούρκου γείτονα που
τον συμπαθούσε πολύ- που του είχε πει μόλις την προηγούμενη: -
Γεράσιμε, αύριο το απόγευμα μη βγεις έξω, κάτσε στο σπίτι σου με την
οικογένειά σου. - Γιατί Αχμέτ Μπέη; είχε ρωτήσει ο πατέρας μου. - Μη
ρωτάς πολλά και κάτσε στο σπίτι σου. Έφθασαν στ' αυτιά μου κάποιες
πληροφορίες που μπορεί να μη σημαίνουν τίποτα, αλλά μπορεί και να είναι
πολύ σοβαρές. Ο πατέρας μου προς στιγμή προβληματίστηκε. Συνδύασε τα
λόγια του Αχμέτ Μπουλντούρ με διάφορα άλλα «παράξενα» σημάδια: Τα ρολά ή
οι τοίχοι των Χριστιανικών καταστημάτων και σπιτιών είχαν γεμίσει
ξαφνικά με παράξενα διακριτικά σημάδια ή τουρκικά γράμματα. Πολλά
σπίτια και καταστήματα Τουρκικής ιδιοκτησίας είχαν πλημμυρίσει σημαίες
σαν να ήθελαν να μεταδώσουν ένα, ανεξήγητο για τον πατέρα μου, μήνυμα.
Στο κέντρο της Κωνσταντινούπολης είχαν εμφανιστεί τις τελευταίες μέρες
Λαζοί και διάφορα άλλα άτομα από φυλές που προερχόταν απ' τα βάθη της
Ανατολής, ρακένδυτοι και πεινασμένοι. Πού να φανταστεί ο πατέρας μου
ότι αυτοί οι άνθρωποι θα υποδύονταν σε λίγες ώρες τους
«αγανακτισμένους» πολίτες για να βεβηλώσουν, να ληστέψουν, να βιάσουν
και να καταστρέψουν;</span></div>
<div class="yiv428791960Default" style="background-color: white; margin: 0in 0in 0.0001pt;">
</div>
<div class="yiv428791960Default" style="background-color: white; margin: 0in 0in 0.0001pt;">
</div>
<div class="yiv428791960Default" style="background-color: white; margin: 0in 0in 0.0001pt;">
</div>
<div class="yiv428791960Default" style="background-color: white; margin: 0in 0in 0.0001pt;">
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjpx1bnzIq_xOO5waERuSHWmE1o_o6_BvDjQvZIdddTSM9aQXXXss09d8Ng0Pov1kxBdOig7PcW6J3DnI84gPFOMEzEYM0giaSTKYYCVn25nC851PhADzWV-I23r24_G1goQY63XxwJ_Zg/s1600/images.jpg" style="clear: left; float: left; margin-bottom: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" height="286" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjpx1bnzIq_xOO5waERuSHWmE1o_o6_BvDjQvZIdddTSM9aQXXXss09d8Ng0Pov1kxBdOig7PcW6J3DnI84gPFOMEzEYM0giaSTKYYCVn25nC851PhADzWV-I23r24_G1goQY63XxwJ_Zg/s400/images.jpg" width="400" /></a></div>
<span style="font-family: inherit;">Ο πατέρας μου τελικά, παρ' ότι
προβληματίστηκε σοβαρά, δεν αξιολόγησε σωστά τα λόγια του Αχμέτ
Μπουλτούρ. Δεν έδωσε τη σημασία που έπρεπε και τώρα που ακουγόταν καθαρά
οι φωνές του όχλου «Kahrolsun Giavourlar!» (Ανάθεμα στους
γκιαούρηδες!) και «Yikin, kirin Giavourdur!» (Γκρεμίστε, σπάστε είναι
γκιαούρης!), τάβαζε με τον εαυτό του. Έσβησε γρήγορα-γρήγορα τα φώτα
του μαγαζιού του και γλίστρησε έξω. Τη στιγμή εκείνη τον πλησίασαν 5
άτομα που είχαν αποσπαστεί απ' το κυρίως σώμα του όχλου. - Γιατί ρε
γκιαούρη δεν έχεις στο μαγαζί σου Τούρκικη σημαία; τον ρώτησε ο ένας.
Ήταν το σύνθημα. Αμέσως και οι πέντε του ρίχτηκαν με γροθιές και
κλοτσιές. Ευτυχώς δεν κρατούσαν φτυάρια και κασμάδες. Ο πατέρας μου
ζαλισμένος απ' τα αλλεπάλληλα γρονθοκοπήματα που δεχόταν όταν
προσπαθούσε απεγνωσμένα να προφυλαχθεί και, όταν του δινόταν η ευκαιρία,
να ανταποδώσει μερικά χτυπήματα. Η κατάστασή του δεν ήταν καθόλου
καλή. Ο όχλος σε λίγο θα πλησίαζε κοντά στο σημείο της συμπλοκής και οι
ελπίδες του να σωθεί θα μηδενιζόταν.</span></div>
<div class="yiv428791960Default" style="background-color: white; margin: 0in 0in 0.0001pt;">
</div>
<div class="yiv428791960Default" style="background-color: white; margin: 0in 0in 0.0001pt;">
<span style="font-family: inherit;">Εκείνη τη στιγμή ακούστηκε ο
εκκωφαντικός θόρυβος από την σειρήνα ενός ασθενοφόρου που διέσχιζε το
στενό δρόμο με ταχύτητα. Η συμπλοκή μέσα στη μέση του δρόμου σταμάτησε
για να περάσει το ασθενοφόρο. Ο πατέρας μου συνειδητοποίησε πως αυτή
ήταν η μοναδική ευκαιρία που είχε να σώσει τη ζωή του. Αιμόφυρτος και
ζαλισμένος απ' τα χτυπήματα, άρχισε με όση δύναμη του είχε απομείνει να
τρέχει. Όταν το ασθενοφόρο πέρασε, ο πατέρας μου είχε εξαφανισθεί και ο
στόχος πλέον ήταν το μαγαζί του που κυριολεκτικά λεηλατήθηκε. Εκείνος
όμως περπατώντας 2 ώρες, για μια διαδρομή είκοσι λεπτών, έφθασε στο
σπίτι σωστό ράκος.</span></div>
<div class="yiv428791960Default" style="background-color: white; margin: 0in 0in 0.0001pt;">
</div>
<div class="yiv428791960Default" style="background-color: white; margin: 0in 0in 0.0001pt;">
</div>
<div class="yiv428791960Default" style="background-color: white; margin: 0in 0in 0.0001pt;">
<span style="font-family: inherit;">Όλοι μας τον περιμέναμε με μεγάλη
αγωνία. Η μητέρα μου αμέσως μόλις έμαθε τα νέα καρφώθηκε στο παράθυρο
γεμάτη ταραχή και ανυπομονησία, περιμένοντας τον πατέρα μου. Όταν τον
είδε να έρχεται, τρέξαμε όλοι στην είσοδο του σπιτιού. Τον βοηθήσαμε να
ξαπλώσει στο κρεβάτι και με την αγωνία ζωγραφισμένη στα πρόσωπα όλων
μας του προσφέραμε τις πρώτες βοήθειες.</span></div>
<div class="yiv428791960Default" style="background-color: white; margin: 0in 0in 0.0001pt;">
</div>
<div class="yiv428791960Default" style="background-color: white; margin: 0in 0in 0.0001pt;">
</div>
<div class="yiv428791960Default" style="background-color: white; margin: 0in 0in 0.0001pt;">
</div>
<div class="yiv428791960Default" style="background-color: white; margin: 0in 0in 0.0001pt;">
<span style="font-family: inherit;">Στο μεταξύ το σχέδιο της καταστροφής
όλων των ελληνικών περιουσιών της Πόλης βρισκόταν σε πλήρη εξέλιξη:
Εκατό ομάδες εκτελούσαν τον φρικιαστικό τους έργο σε μια τεράστια έκταση
απ τον Βόσπορο ως τη θάλασσα του Μαρμαρά. Οι επικεφαλείς των
διαδηλωτών με καταλόγους σπιτιών και καταστημάτων των Ελλήνων,
διεύθυναν τις ομάδες του όχλου. Ήταν ένας οργανωμένος τυφώνας που
σάρωνε τα πάντα στο πέρασμά του. Δεκάδες Έλληνες πολίτες και κληρικοί
κακοποιήθηκαν. Λεηλατήθηκαν ή παραδόθηκαν στις φλόγες 73 ελληνικές
εκκλησίες. Καταστράφηκαν εικόνες, αγιογραφίες και σκεύη ανεκτίμητης
ιστορικής και αρχαιολογικής αξίας. Kαταστράφηκαν ολοσχερώς και τα
Ελληνικά σχολεία. Η Πατριαρχική Σχολή του Φαναριού που ιδρύθηκε το 1453
και η Θεολογική Σχολή της Χάλκης υπέστησαν το μένος του όχλου με
ιδιαίτερη βαρβαρότητα. Το Ζάππειο Λύκειο δέχτηκε την επιδρομή του όχλου
που κατρακύλησε απ' τις μεγάλες μαρμάρινες σκάλες το άγαλμα του
ευεργέτου του Σχολείου Κωνσταντίνου Ζάππα και κατέστρεψε όχι μόνο
θρανία, πιάνο, αίθουσα τελετών αλλά έκανε και τεράστια ζημιά στις
τοιχογραφίες που κοσμούσαν το εσωτερικό του σχολείου.</span></div>
<div class="yiv428791960Default" style="background-color: white; margin: 0in 0in 0.0001pt;">
</div>
<div class="yiv428791960Default" style="background-color: white; margin: 0in 0in 0.0001pt;">
</div>
<div class="yiv428791960Default" style="background-color: white; margin: 0in 0in 0.0001pt;">
</div>
<div class="yiv428791960Default" style="background-color: white; margin: 0in 0in 0.0001pt;">
</div>
<div class="yiv428791960Default" style="background-color: white; margin: 0in 0in 0.0001pt;">
</div>
<div class="yiv428791960Default" style="background-color: white; margin: 0in 0in 0.0001pt;">
</div>
<div class="yiv428791960Default" style="background-color: white; margin: 0in 0in 0.0001pt;">
<span style="font-family: inherit;">4.340 ελληνικά καταστήματα
λεηλατήθηκαν και καταστράφηκαν. 2.600 σπίτια Ελλήνων βρέθηκαν στο μάτι
του κυκλώνα και παραδόθηκαν στο μένος και την πρωτοφανή λύσσα του
όχλου. Ρημάχτηκαν κυριολεκτικά και καταστράφηκαν τα γραφεία και τα
πιεστήρια των τριών μεγάλων ελληνικών εφημερίδων της Κωνσταντινούπολης.
Στα γραφεία της Ολυμπιακής Αεροπορίας, που τότε λεγόταν Τ. Α. Ε., στην
οδό Τζουμχουριέτ του Ελμανταγ, ο όχλος πήγε δύο φορές. Την πρώτη φορά
υπήρχε ισχυρή φρούρηση των γραφείων και οι «διαδηλωτές» αναγκάστηκαν να
φύγουν προσωρινά άπρακτοι όταν ένας απ' τους φρουρούς τους είπε πως
ήρθαν νωρίς και τους συνέστησε να ξαναγυρίσουν αργότερα. Πράγματι την
δεύτερη φορά που πήγαν δεν υπήρχε πλέον προστασία των γραφείων παρά
μόνο από τον φρουρό που τους είχε υποδείξει να ξαναγυρίσουν. Αφού
κατέστρεψαν τα γραφεία και δεν άφησαν όρθιο σχεδόν τίποτα, άρχισαν να
υποχωρούν όταν ο «φρουρός» τους πρότρεψε να καταστρέψουν και μια
διαφήμιση που υπήρχε στο εσωτερικό των γραφείων της Ολυμπιακής
Αεροπορίας. Ξαναμπήκαν στα γραφεία και όταν τα εγκατέλειψαν, οριστικά
αυτή τη φορά, έδειχναν εικόνα βομβαρδισμένου τοπίου. Στο Ελληνικό
νεκροταφείο του Σισλί μία ομάδα τυφλωμένων απ' το μίσος διαδηλωτών επί
δύο ολόκληρες ώρες κατέστρεφε τάφους και σταυρούς, έσκαβε τους πιο
πρόσφατους και έβγαζε έξω τα πτώματα μαχαιρώνοντας και κομματιάζοντάς
τα. Στην Παναγία των Βλαχερνών, που χτίστηκε πάνω στα θεμέλια
Βυζαντινού ναού του 470 μ.Χ., ο όχλος των διαδηλωτών κατέστρεψε με
απίστευτη μανία ό,τι οι Έλληνες κατάφεραν να διατηρήσουν για χίλια
τετρακόσια ογδόντα πέντε χρόνια.</span></div>
<div class="yiv428791960Default" style="background-color: white; margin: 0in 0in 0.0001pt;">
</div>
<div class="yiv428791960Default" style="background-color: white; margin: 0in 0in 0.0001pt;">
</div>
<div class="yiv428791960Default" style="background-color: white; margin: 0in 0in 0.0001pt;">
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjccGjF48bzORuKfganpgtnXgdyg-YPdMb-eV9lbHZybgP4PmFkj5NEd0DOPPwoYWosbk2WkMI5panl088PiCqi5tiRxGvIr6pHDwELWW1Gt2nVTbn3wMOgkwxvBlgAyfBBagiFGGZ21v4/s1600/images.jpg" style="clear: left; float: left; margin-bottom: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" height="320" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjccGjF48bzORuKfganpgtnXgdyg-YPdMb-eV9lbHZybgP4PmFkj5NEd0DOPPwoYWosbk2WkMI5panl088PiCqi5tiRxGvIr6pHDwELWW1Gt2nVTbn3wMOgkwxvBlgAyfBBagiFGGZ21v4/s320/images.jpg" width="312" /></a></div>
<span style="font-family: inherit;">Στον Άγιο Γεώργιο στα Ψωμαθιά, μια
εκκλησία χτισμένη τον 13ο αιώνα που οι Τούρκοι ονόμαζαν kanli kilise
(ματωμένη εκκλησία) απ' το αίμα που έχυσαν στο σημείο εκείνο την ημέρα
της άλωσης της Κωνσταντινούπολης, η μανία των διαδηλωτών μετέτρεψε την
ιστορική εκκλησία σε σωρό ερειπίων.</span></div>
<div class="yiv428791960Default" style="background-color: white; margin: 0in 0in 0.0001pt;">
</div>
<div class="yiv428791960Default" style="background-color: white; margin: 0in 0in 0.0001pt;">
</div>
<div class="yiv428791960Default" style="background-color: white; margin: 0in 0in 0.0001pt;">
</div>
<div class="yiv428791960Default" style="background-color: white; margin: 0in 0in 0.0001pt;">
<span style="font-family: inherit;">Στον Βόσπορο ο αλαλάζων όχλος
υποχρέωσε ένα ιερωμένο να φωνάζει ρυθμικά "Η Κύπρος είναι Τουρκική",
βάζοντας στα χέρια του μια Τούρκικη σημαία και καλώντας τον να βάλει
δύναμη στη φωνή του για να τον ακούσει ο Μακάριος. Ο δύστυχος παπάς από
την ταραχή και τον τρόμο του δεν μπορούσε να φωνάζει δυνατά, με
αποτέλεσμα ο όχλος να τον ξυλοκοπήσει άγρια, να τον ποδοπατήσει και να
τον εγκαταλείψει αιμόφυρτο στο δρόμο. Στο Βυζαντινό Πικρίδιο, γνωστό σαν
Χάσκοι, το σκήνωμα της νεομάρτυρος Αγίας Αργυρής, που βρισκόταν σε
αργυρή λάρνακα, σκορπίστηκε στους δρόμους και δεν απέμεινε τίποτα παρά
μόνο λίγα πυρίκαυστα τεμάχια. σπάνια και ανεκτίμητης αξίας βιβλιοθήκη
της. Το ιστορικό κτίριο της Μητρόπολης, στο οποίο πριν από την
επανάσταση του 1821 γινόταν μυστικές συσκέψεις με προύχοντες της Πόλης
και τον Παπαφλέσσα που σαν μέλος της Φιλικής Εταιρίας σταματούσε στην
Κωνσταντινούπολη καθ' οδό προς την Οδυσσό, καταστράφηκε τελείως.</span></div>
<div class="yiv428791960Default" style="background-color: white; margin: 0in 0in 0.0001pt;">
</div>
<div class="yiv428791960Default" style="background-color: white; margin: 0in 0in 0.0001pt;">
</div>
<div class="yiv428791960Default" style="background-color: white; margin: 0in 0in 0.0001pt;">
<span style="font-family: inherit;">Ο ίδιος ο Μητροπολίτης Δέρκων
Ιάκωβος φυγαδεύτηκε την τελευταία στιγμή και σώθηκε χάρις στη βοήθεια
που του πρόσφεραν ο Δημήτρης Κουτσόπουλος και ο μαιτρ του Τούριγκ-κλάμπ
Γιάννης.</span></div>
<div class="yiv428791960Default" style="background-color: white; margin: 0in 0in 0.0001pt;">
</div>
<div class="yiv428791960Default" style="background-color: white; margin: 0in 0in 0.0001pt;">
<span style="font-family: inherit;">Στο Μέγα Ρέμα, βρισκόταν το σπίτι
του Μητροπολίτη Ηλιούπολης Γενναδίου που ήταν ό, τι καλύτερο είχε να
επιδείξει το Φανάρι: Κοινωνιολόγος, ιστορικός, θεολόγος και
πολυγραφότατος -μια πνευματική προσωπικότητα που μιλούσε 7 διαφορετικές
γλώσσες και ακτινοβολούσε όχι μόνο στον Ελληνισμό της Πόλης αλλά σ'
ολόκληρο το χριστιανισμό οπουδήποτε κι αν βρισκόταν. Γι' αυτήν ακριβώς
την αξία του ήταν ένας προκαθορισμένος στόχος. Ο όχλος μπήκε στο σπίτι
του και όταν τον εντόπισε στον επάνω όροφο, τον κακοποίησε βάναυσα και
τον έριξε απ' τις σκάλες μέχρι, κουτρουβαλώντας, να βρεθή στο ισόγειο. Ο
όχλος κατέστρεψε με μανία ό,τι υπήρχε μέσα στο σπίτι μαζί με μια
πλούσια βιβλιοθήκη που είχε δημιουργήσει ο Γεννάδιος. Στη συνέχεια τον
έσειραν στο δρόμο συνεχίζοντας την κακοποίησή του ώσπου τον εγκατέλειψαν
αναίσθητο.</span></div>
<div class="yiv428791960Default" style="background-color: white; margin: 0in 0in 0.0001pt;">
</div>
<div class="yiv428791960Default" style="background-color: white; margin: 0in 0in 0.0001pt;">
</div>
<div class="yiv428791960Default" style="background-color: white; margin: 0in 0in 0.0001pt;">
</div>
<div class="yiv428791960Default" style="background-color: white; margin: 0in 0in 0.0001pt;">
<span style="font-family: inherit;">Ο Μητροπολίτης Ηλιούπολης Γεννάδιος
πέθανε τρία εικοσιτετράωρα μετά τα γεγονότα. Στην Ιερά Μονή της
Ζωοδόχου Πηγής, γνωστή σαν Βαλουκλιώτισσα, οι αστυνομικοί και ο
νυχτοφύλακας που υποτίθεται ότι τη φύλαγαν, καθοδήγησαν τον όχλο στην
καταστροφή και στη λεηλασία του ιστορικού Μοναστηριού. Και οι τρεις
μοναχοί που βρισκόταν τη νύχτα της 6ης Σεπτεμβρίου στο Μοναστήρι είτε
θανατώθηκαν είτε βασανίστηκαν. Ο 90χρονος μοναχός Χρύσανθος Μαντάς
βρήκε τραγικό θάνατο μέσα στις φλόγες της φωτιάς που άναψαν για να τον
κάψουν. Ο 60χρονος ηγούμενος επίσκοπος Παμφιλίου Γεράσιμος βασανίστηκε
και τραυματίστηκε βαρειά στο κεφάλι. Ο 35χρονος ιερέας Ευάγγελος
χτυπήθηκε και βασανίστηκε. Ο όχλος απαιτούσε τη σταύρωσή του που τελικά
δεν έγινε, γιατί οι διαδηλωτές ήθελαν να απολαύσουν μια αργή και
σαδιστική σταύρωση, αλλά καθυστέρησαν πολύ, τους πρόλαβε ο Στρατιωτικός
Νόμος που κηρύχτηκε τα μεσάνυχτα και φοβήθηκαν τις συνέπειές του. Οι
Πατριαρχικοί Τάφοι και τα σκηνώματα των μεγάλων ευεργετών του Γένους
που από το 1850 και μετά τοποθετούντο στον αυλόγυρο της Ιεράς Μονής,
καταστράφηκαν με κανιβαλική μανία. Οι Πατριαρχικοί Τάφοι ανοίχτηκαν και
τα οστά των νεκρών σκορπίστηκαν στους δρόμους.</span></div>
<div class="yiv428791960Default" style="background-color: white; margin: 0in 0in 0.0001pt;">
</div>
<div class="yiv428791960Default" style="background-color: white; margin: 0in 0in 0.0001pt;">
<span style="font-family: inherit;">21 ελληνικά εργοστάσια καταστράφηκαν
ολοκληρωτικά. Σε όσα βρισκόταν στα παράλια του Βοσπόρου οι μηχανές και
τα εργαλεία πετάχτηκαν στη θάλασσα.</span></div>
<div class="yiv428791960Default" style="background-color: white; margin: 0in 0in 0.0001pt;">
</div>
<div class="yiv428791960Default" style="background-color: white; margin: 0in 0in 0.0001pt;">
</div>
<div class="yiv428791960Default" style="background-color: white; margin: 0in 0in 0.0001pt;">
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEgmDWO8fOyKCEvMVX3xlTcOFdGewJ0fCWIR2VeSp_YxFDU7jVGfSHHhdXs1l-Bs5b4z__HvjKLzT8rvRP8MMBXb9ezhPhP_Wy2t_ZEIP8aI77DR4xxEzE-qPDUP0huj-87nCJM1xfi6Mxo/s1600/%CE%BA%CE%B1%CF%84%CE%AC%CE%BB%CE%BF%CE%B3%CE%BF%CF%82.jpg" style="clear: left; float: left; margin-bottom: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" height="300" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEgmDWO8fOyKCEvMVX3xlTcOFdGewJ0fCWIR2VeSp_YxFDU7jVGfSHHhdXs1l-Bs5b4z__HvjKLzT8rvRP8MMBXb9ezhPhP_Wy2t_ZEIP8aI77DR4xxEzE-qPDUP0huj-87nCJM1xfi6Mxo/s400/%CE%BA%CE%B1%CF%84%CE%AC%CE%BB%CE%BF%CE%B3%CE%BF%CF%82.jpg" width="400" /></a></div>
<span style="font-family: inherit;">110 ελληνικά εστιατόρια και ξενοδοχεία λεηλατήθηκαν, καταστράφηκαν ή παραδόθηκαν στις φλόγες.</span></div>
<div class="yiv428791960Default" style="background-color: white; margin: 0in 0in 0.0001pt;">
</div>
<div class="yiv428791960Default" style="background-color: white; margin: 0in 0in 0.0001pt;">
</div>
<div class="yiv428791960Default" style="background-color: white; margin: 0in 0in 0.0001pt;">
<span style="font-family: inherit;">Και τα 27 ελληνικά φαρμακεία
λεηλατήθηκαν και καταστράφηκαν. Οι βιασμοί γυναικών, ανεξάρτητα απ' την
ηλικία τους, υπολογίζεται ότι ξεπέρασαν τους 200 τη νύχτα εκείνη,ενώ
παρέμεινε άγνωστος ο τελικός αριθμός των νεκρών,που ξεπέρασε τους 20,
παρ' όλο που οι οδηγίες που είχαν δοθεί απαγόρευαν τις δολοφονίες. Από
τα εκατοντάδες περιστατικά βιασμών μερικά είχαν κυριολεκτικά συγκλονίσει
την Ελληνική μειονότητα. Στο Ορτάκιοϊ μια ομάδα διαδηλωτών «συνέλαβε»
μια μαυροφορεμένη γυναίκα που είχε την ατυχία να πέσει στο δρόμο τους.
Αφού «διασκέδασαν» διαδοχικά πολλοί απ' αυτούς με την άτυχη γυναίκα,
την εγκατέλειψαν αιμόφυρτη και αναίσθητη. Όταν την επομένη την βρήκαν
ζωντανή και την πήγαν στο Νοσοκομείο διαπιστώθηκε ότι η γυναίκα είχε
παραφρονήσει.</span></div>
<div class="yiv428791960Default" style="background-color: white; margin: 0in 0in 0.0001pt;">
</div>
<div class="yiv428791960Default" style="background-color: white; margin: 0in 0in 0.0001pt;">
</div>
<div class="yiv428791960Default" style="background-color: white; margin: 0in 0in 0.0001pt;">
<span style="font-family: inherit;">Στα Ταταύλα σε ένα σπίτι χριστιανών
δύο ορφανά κορίτσια περίμεναν τον πατέρα τους γεμάτα αγωνία. Αντί του
πατέρα τους που δούλευε στο Βόσπορο και δεν μπόρεσε να γυρίσει εγκαίρως
εμφανίστηκαν οι ορδές των διαδηλωτών που αφού τα βίασαν τα εγκατέλειψαν
αιμόφυρτα. Όταν ο ατυχής πατέρας επέστρεψε στο σπίτι ένοιωσε τόσο
ισχυρό σοκ ώστε αυτοκτόνησε με απαγχονισμό.</span></div>
<div class="yiv428791960Default" style="background-color: white; margin: 0in 0in 0.0001pt;">
</div>
<div class="yiv428791960Default" style="background-color: white; margin: 0in 0in 0.0001pt;">
</div>
<div class="yiv428791960Default" style="background-color: white; margin: 0in 0in 0.0001pt;">
<span style="font-family: inherit;">Στο Γενή Σεχίρ, ο πασίγνωστος
χαμάλης που τον αποκαλούσαν «Γορίλλα» από το αποκρουστικό του πρόσωπο
στο οποίο ήταν αποτυπωμένη η σύφιλη που είχε, βίασε ένα 8χρονο κοριτσάκι
μέσα στους ενθαρρυντικούς αλαλαγμούς του πλήθους. Το κοριτσάκι που
επέζησε φέρει για το υπόλοιπο της ζωής του το τραύμα της εφιαλτικής
εκείνης νύχτας. Δύο γυναίκες, η Ζηνοβία Χαριτωνίδου και η Ασημένια
Παραπαντοπούλου πέθαναν σαν συνέπεια του βιασμού τους τη νύχτα της 6ης
Σεπτεμβρίου 1955.</span></div>
<div class="yiv428791960Default" style="background-color: white; margin: 0in 0in 0.0001pt;">
</div>
<div class="yiv428791960Default" style="background-color: white; margin: 0in 0in 0.0001pt;">
<span style="font-family: inherit;">Από τους υπόλοιπους νεκρούς του
Σεπτεμβριανού πογκρόμ μερικά από τα ονόματα που έγιναν γνωστά ήταν
εκείνα της Όλγας Κιμιόγλου, 80 ετών, που ποδοπατήθηκε από τον όχλο στο
Κεράτιο Κόλπο, του Γεωργίου Κορποβά, του Εμμανουήλ Τζανετή, του Αβραάμ
Αναβά και του Νικολάου Καραμάνογλου.</span></div>
<div class="yiv428791960Default" style="background-color: white; margin: 0in 0in 0.0001pt;">
</div>
<div class="yiv428791960Default" style="background-color: white; margin: 0in 0in 0.0001pt;">
</div>
<div class="yiv428791960Default" style="background-color: white; margin: 0in 0in 0.0001pt;">
<span style="font-family: inherit;">Θυμάμαι, σα να 'ναι τώρα, τη νύχτα
αυτή της κόλασης και του τρόμου, στριμωγμένοι στην ταράτσα του σπιτιού
μας να περιμένουμε με αγωνία τη σειρά μας. Πράγματι, κατά τις 11 η ώρα
το τοπίο με τους καπνούς και τις φωτιές που αντίκρυζαν τα μάτια μας σ'
όλα τα σημεία του ορίζοντας συμπληρώθηκε με τρομακτικές κραυγές «Θάνατος
στους γκιαούρηδες!» «Θάνατος στους γκιαούρηδες!». Οι κραυγές πλησίαζαν
επικίνδυνα. Η μητέρα μου έκανε το σταυρό της. «Ιησούς Χριστός νικάει
και όλα τα κακά σκορπάει» ψιθύρισε με χείλια που έτρεμαν από την
ταραχή. Ασυναίσθητα όλοι μας αρχίσαμε να κάνουμε το σταυρό μας και να
ψιθυρίζουμε τα ίδια λόγια. Ο όχλος πλησίαζε. Το σπίτι μας ήταν σε ένα
κατηφορικό δρόμο που λεγόταν «Ενλίγιοκούς».</span></div>
<div class="yiv428791960Default" style="background-color: white; margin: 0in 0in 0.0001pt;">
</div>
<div class="yiv428791960Default" style="background-color: white; margin: 0in 0in 0.0001pt;">
<span style="font-family: inherit;">Στην κορυφή του κατηφορικού δρόμου
και στη γωνία με το μεγάλο δρόμο «Καλιουτζού Κουλούκ» βρισκόταν, στο
ισόγειο και υπόγειο, η μεγάλη αποθήκη «ΚΡΥΣΤΑΛ» με είδη χρήσιμα για το
σπίτι. Η αποθήκη αυτή ανήκε σε Έλληνα. Δέχθηκε τη μανιασμένη επίθεση του
όχλου που έκανε την αποθήκη γης μαδιάμ. Ορισμένα είδη από την αποθήκη
που πετάχτηκαν στο δρόμο κατρακυλούσαν και έφθαναν μέχρι την πόρτα του
σπιτιού μας. Ο θόρυβος των ειδών που καταστρεφόταν μαζί με τις κραυγές
του πλήθους δημιουργούσαν εικόνα και ατμόσφαιρα εφιαλτική. Οι
καταστροφές συνοδευόταν με τις κραυγές «Σήμερα το βιός σας, αύριο το
κεφάλι σας!»</span></div>
<div class="yiv428791960Default" style="background-color: white; margin: 0in 0in 0.0001pt;">
</div>
<div class="yiv428791960Default" style="background-color: white; margin: 0in 0in 0.0001pt;">
</div>
<div class="yiv428791960Default" style="background-color: white; margin: 0in 0in 0.0001pt;">
<span style="font-family: inherit;">Όταν συμπληρώθηκε η καταστροφή και η
λεηλασία του ΚΡΥΣΤΑΛ, ο όχλος μετακινήθηκε προς το σπίτι μας. Ο
επικεφαλής των διαδηλωτών που κρατούσε τους καταλόγους για την περιοχή
ευθύνης του σταμάτησε μπροστά στο σπίτι μας.</span></div>
<div class="yiv428791960Default" style="background-color: white; margin: 0in 0in 0.0001pt;">
</div>
<div class="yiv428791960Default" style="background-color: white; margin: 0in 0in 0.0001pt;">
</div>
<div class="yiv428791960Default" style="background-color: white; margin: 0in 0in 0.0001pt;">
<span style="font-family: inherit;">- Στο σπίτι αυτό μένουνε
γκιαούρηδες! Μένουνε άπιστοι που βασανίζουνε τ' αδέλφια μας στην Κύπρο
και βάζουνε μπόμπες στο πατρικό σπίτι του Πατέρα όλων μας, του Κεμάλ
Ατατούρκ!</span></div>
<div class="yiv428791960Default" style="background-color: white; margin: 0in 0in 0.0001pt;">
</div>
<div class="yiv428791960Default" style="background-color: white; margin: 0in 0in 0.0001pt;">
<span style="font-family: inherit;">Η φωνή αυτή θα με συνοδεύει σ' όλη
μου τη ζωή μέχρι την τελευταία μου πνοή. Το μίσος και το πάθος της ήταν
μια βαθιά μαχαιριά στις ευαίσθητες ψυχές μας. Αλαλάζοντας ο όχλος
άρχισε να πετάει τις πρώτες πέτρες στην πόρτα. Όλοι είχαμε κυριολεκτικά
παγώσει σαν στήλη άλατος από τον τρόμο μας. Η ανάσα μας δεν ακουγόταν
ούτε σ' εμάς τους ίδιους.</span></div>
<div class="yiv428791960Default" style="background-color: white; margin: 0in 0in 0.0001pt;">
</div>
<div class="yiv428791960Default" style="background-color: white; margin: 0in 0in 0.0001pt;">
<span style="font-family: inherit;">- Σταματήστε! ακούστηκε ξαφνικά μια
γνώριμη φωνή απ' το απέναντι κτίριο. Στην πόρτα της απέναντι ταράτσας
είχε κάνει την εμφάνισή της η γυναίκα του περιβόητου Παπά-Εφτίμ που
έμενε απέναντί μας. </span></div>
<div class="yiv428791960Default" style="background-color: white; margin: 0in 0in 0.0001pt;">
</div>
<div class="yiv428791960Default" style="background-color: white; margin: 0in 0in 0.0001pt;">
<span style="font-family: inherit;">Ο Παπά-Εφτίμ ήταν ένα πρόσωπο
σκοτεινό και μισητό στους Έλληνες, γιατί θεωρείτο άνθρωπος των Τούρκων.
Είχε οργανώσει την λεγόμενη «Τουρκική Ορθόδοξη εκκλησία». Η
Ελληνορθόδοξη εκκλησία τον είχε αποκηρύξει και όλοι οι Έλληνες τον
θεωρούσαμε προδότη αποφεύγοντας, όταν αυτό ήταν δυνατό, ακόμα και την
καλημέρα μαζί του. Η γυναίκα του, που πρέπει να ξεπερνούσε τα 130 κιλά,
εμφανίστηκε την τελευταία στιγμή στην ταράτσα του σπιτιού τους που
βρισκόταν ακριβώς απέναντί μας. Ο όχλος που ήξερε καλά τί και ποιός
ήταν ο Παπά-Εφτίμ μούδιασε. Η γυναίκα του ψευτο-παπά μίλησε με σταθερό
τόνο στη φωνή της.</span></div>
<div class="yiv428791960Default" style="background-color: white; margin: 0in 0in 0.0001pt;">
</div>
<div class="yiv428791960Default" style="background-color: white; margin: 0in 0in 0.0001pt;">
</div>
<div class="yiv428791960Default" style="background-color: white; margin: 0in 0in 0.0001pt;">
<span style="font-family: inherit;">- Σας παρακαλώ να φύγετε απ' εδώ,
γιατί στο σπίτι αυτό έμεναν παλαιότερα γκιαούρηδες, αλλά τώρα μένουν
φιλήσυχοι άνθρωποι που αγαπούν, όπως εσείς κι εγώ, την Τουρκία.</span></div>
<div class="yiv428791960Default" style="background-color: white; margin: 0in 0in 0.0001pt;">
</div>
<div class="yiv428791960Default" style="background-color: white; margin: 0in 0in 0.0001pt;">
<span style="font-family: inherit;">Η αγωνία μας είχε φθάσει στο
αποκορύφωμά της. Δεν είχαμε κουράγιο να κάνουμε ούτε την παραμικρή
κίνηση όχι με το σώμα αλλά ούτε καν με τα μάτια.</span></div>
<div class="yiv428791960Default" style="background-color: white; margin: 0in 0in 0.0001pt;">
</div>
<div class="yiv428791960Default" style="background-color: white; margin: 0in 0in 0.0001pt;">
<span style="font-family: inherit;">- Είσαι βέβαιη αμπλά (αδελφή); ακούστηκε η δύσπιστη φωνή του επικεφαλής της ομάδας των διαδηλωτών.</span></div>
<div class="yiv428791960Default" style="background-color: white; margin: 0in 0in 0.0001pt;">
</div>
<div class="yiv428791960Default" style="background-color: white; margin: 0in 0in 0.0001pt;">
<span style="font-family: inherit;">- Είμαι βέβαιη πως ξέρετε ποια είμαι ακούστηκε η φωνή της χοντρής γυναίκας του ψευτοπαπά.</span></div>
<div class="yiv428791960Default" style="background-color: white; margin: 0in 0in 0.0001pt;">
</div>
<div class="yiv428791960Default" style="background-color: white; margin: 0in 0in 0.0001pt;">
<span style="font-family: inherit;">- Και βέβαια ξέρουμε ποια είσαι, απάντησε ο επικεφαλής.</span></div>
<div class="yiv428791960Default" style="background-color: white; margin: 0in 0in 0.0001pt;">
</div>
<div class="yiv428791960Default" style="background-color: white; margin: 0in 0in 0.0001pt;">
<span style="font-family: inherit;">- Ε, τότε θά 'πρεπε να ξέρετε πως
ενοχλούμαι φοβερά, όταν αμφισβητούν αυτά που λέω. Φύγετε λοιπόν από δω
και αρκεστείτε σ' αυτά που σας είπα.</span></div>
<div class="yiv428791960Default" style="background-color: white; margin: 0in 0in 0.0001pt;">
</div>
<div class="yiv428791960Default" style="background-color: white; margin: 0in 0in 0.0001pt;">
<span style="font-family: inherit;">Μετά από ένα μικρό δισταγμό, που μας φάνηκε ολόκληρος αιώνας, ο επικεφαλής φώναξε:</span></div>
<div class="yiv428791960Default" style="background-color: white; margin: 0in 0in 0.0001pt;">
</div>
<div class="yiv428791960Default" style="background-color: white; margin: 0in 0in 0.0001pt;">
</div>
<div class="yiv428791960Default" style="background-color: white; margin: 0in 0in 0.0001pt;">
<span style="font-family: inherit;">- Πάμε! Έχουμε ακόμα πολλή δουλειά
μπροστά μας! Ο όχλος ακολούθησε. Απομακρύνθηκαν από το σπίτι μας
φωνάζοντας πάντα «Θάνατος στους γκιαούρηδες!», «Θάνατος στους
γκιαούρηδες!» Μείναμε στις θέσεις μας σαν στήλες άλατος μέχρι κι ο
τελευταίος απ' τον όχλο να στρίψει τη γωνιά του κάτω δρόμου. Τα σπίτια
των Ελλήνων που ζούσαν στις συνοικίες της Κωνσταντινούπολης υπέστησαν
τις μεγαλύτερες ζημιές τη νύχτα εκείνη σε σχέση με τις ζημιές που
έγιναν στα σπίτια των Ελλήνων που βρισκόταν στο κέντρο της
Κωνσταντινούπολης.</span></div>
<div class="yiv428791960Default" style="background-color: white; margin: 0in 0in 0.0001pt;">
</div>
<div class="yiv428791960Default" style="background-color: white; margin: 0in 0in 0.0001pt;">
</div>
<div class="yiv428791960Default" style="background-color: white; margin: 0in 0in 0.0001pt;">
<span style="font-family: inherit;">Δυο συνοικίες που η μανία των
Τούρκων ξέσπασε με ιδιαίτερη σφοδρότητα ήταν το Χρυσοκέραμο
(Τσεγκέλκοϊ) στις ακτές του Βοσπόρου και το Επταπύργιο (Γεντί Κουλέ).
Στο Χρυσοκέραμο ζούσε ο Απόστολος Νικολαϊδης με την οικογένειά του -την
γυναίκα του Ευτέρπη και τα δυο του παιδιά: Τη Δόμνα και το Μίλτο.
Οικογενειακοί γνωστοί που η περιπέτειά τους μας είχε συγκλονίσει όλους.
Νωρίς το απόγευμα, όταν είχε κυκλοφορήσει πια η είδηση ότι γινόταν
ανθελληνικό συλλαλητήριο στην πλατεία Τακσίμ, ο Απόστολος Νικολαϊδης
έφυγε απ' το μαγαζί του στο Καράκοϊ, και παίρνοντας το πλοίο της γραμμής
έσπευσε στο σπίτι του στο Γενή Μαχαλά (Νέα γειτονιά) του Χρυσοκέραμου.</span></div>
<div class="yiv428791960Default" style="background-color: white; margin: 0in 0in 0.0001pt;">
</div>
<div class="yiv428791960Default" style="background-color: white; margin: 0in 0in 0.0001pt;">
<span style="font-family: inherit;"><span style="font-size: large;"><b>πηγή </b></span></span></div>
<div class="yiv428791960Default" style="background-color: white; margin: 0in 0in 0.0001pt;">
</div>
<div class="yiv428791960Default" style="background-color: white; margin: 0in 0in 0.0001pt;">
<span style="font-family: inherit;"><a href="http://www.infognomonpolitics.blogspot.gr/"><span style="font-size: large;"><b>http://www.infognomonpolitics.blogspot.gr/ </b></span><img class="snap_preview_icon" id="snap_com_shot_link_icon" src="http://www.previewshots.com/images/v1.3/t.gif" style="background-color: transparent; background-image: url("http://www.previewshots.com/images/v1.3/theme/silver/palette.gif"); background-position: -1128px 0px; background-repeat: no-repeat; border: 0px none; display: inline; float: none; font-family: "trebuchet ms",arial,helvetica,sans-serif; font-style: normal; font-weight: normal; height: 12px; left: auto; line-height: normal; margin: 0px; max-height: 2000px; max-width: 2000px; min-height: 0px; min-width: 0px; padding: 1px 0px 0px; position: static; text-decoration: none; top: auto; vertical-align: top; visibility: visible; width: 14px;" /></a></span></div>
</div>
</div>
</div>
</div>
Ιωάννης Φιλίστωρhttp://www.blogger.com/profile/18334842739440957233noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-6587733907735834327.post-63462294116566515072010-04-10T11:14:00.001-07:002015-04-25T08:31:27.780-07:00Η ΜΑΧΗ ΤΟΥ ΜΑΡΑΘΩΝΑ<b> <br />
</b><br />
<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjR5sP1Uk7UIrkbDZdIfbn7AdO0FK2RPTjOjVlJCEe5BW_mGIq-RYf9wyt88sMPKcnPOSRVkmm67gPBHid3SwX6zQ54rGwCrlSqnfDDAKctWqnP6W2rceOasqodRQli2yjcZF7msSRjOUxH/s1600/oktovriana1.jpeg" imageanchor="1" style="clear: left; float: left; margin-bottom: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjR5sP1Uk7UIrkbDZdIfbn7AdO0FK2RPTjOjVlJCEe5BW_mGIq-RYf9wyt88sMPKcnPOSRVkmm67gPBHid3SwX6zQ54rGwCrlSqnfDDAKctWqnP6W2rceOasqodRQli2yjcZF7msSRjOUxH/s1600/oktovriana1.jpeg" /></a><b>Αιτίες και αφορμές <br />
<br />
</b><span class="postbody">Η περίοδος της Ελληνικής Ιστορίας μεταξύ 492-479 π.Χ είναι γνωστή ως μια φάση των«Περσικών Πολέμων». Πρόκειται για μία περίοδο διαμάχης μεταξύ των πόλεων-κρατών της Ελλάδας και της πανίσχυρης Περσικής Αυτοκρατορίας Η αιτία των Περσικών Πολέμων ήταν η επεκτατική πολιτική των Περσών. Τους ήταν αδύνατο να επεκταθούν προς τα Ανατολικά (προς την Ινδία), ή πέρα από την Αίγυπτο (λόγω της Λιβικής Ερήμου) ή προς την αφιλόξενη χώρα των Σκύθων (προς τα βόρια). Έτσι η μόνη επιλογή τους ήταν να προχωρήσουν προς τα δυτικά προς την Ευρωπαϊκή ήπειρο. Η Ελλάδα ήταν το κύριο εμπόδιο που έπρεπε να ξεπεράσουν για να επιτύχουν τον αντικειμενικό σκοπό τους και η Αθήνα ήταν ο πιο αποφασιστικός τους αντίπαλος στην Ελλάδα. <br />
<br />
Οι Πέρσες χρειάζονταν μόνο μια αφορμή και οι Αθηναίοι τους την έδωσαν το 500 πΧ όταν οι Ελληνικές πόλεις-κράτη της Μικράς Ασίας που αποτελούσαν τμήμα της Περσικής Αυτοκρατορίας επαναστάτησαν κατά των Περσών. Η Αθήνα για να τις βοηθήσει έστειλε 20 πλοία και η μικρή πόλη Ερέτρια της Ευβοίας , 5 πλοία. Οι επαναστάτες είχαν μερικές επιτυχίες αρχικά και πυρπόλησαν τις Σάρδεις την πρωτεύουσα του πέρση σατράπη της Ιωνίας. Γρήγορα όμως ηττήθηκαν από τους Πέρσες. Ο βασιλιάς της Περσίας Δαρείος, μαθαίνοντας ότι κάποιες άγνωστες πόλεις-κράτη της Ελλάδας είχαν στείλει βοήθεια στους επαναστάτες, ρώτησε να μάθει ποια ήταν η Αθήνα. Όταν τον ενημέρωσαν γι' αυτούς τους αναιδείς Αθηναίους, θύμωσε τόσο πολύ ώστε έριξε με το τόξο του ένα βέλος στον ουρανό και ορκίστηκε να τους τιμωρήσει. Τόσος ήταν ο θυμός του ώστε κάθε βράδυ έβαζε έναν από τους υπηρέτες του να του λεει: «Δέσποτα, μέμνησο των Αθηναίων!». <br />
<br />
Με τον τρόπο δόθηκε η αφορμή στον Μεγάλο Βασιλέα που ήθελε για να εισβάλει στην Ελλάδα και να ανοίξει το δρόμο προς την Ευρώπη. Για να εισβάλει στην Ελλάδα ο Δαρείος είχε δυο δρόμους: ένα από τη θάλασσα και ένα από την ξηρά. Κάθε ένας από αυτούς τους δρόμους είχε πλεονεκτήματα και μειονεκτήματα. Τελικά διάλεξε τον δρόμο από τη θάλασσα και αυτό αποδείχτηκε καταστροφικό. Η πρώτη του εκστρατεία το 492 πΧ απέτυχε επειδή μια θύελλα, «που έστειλαν οι Θεοί του Ολύμπου» κατάστρεψε το στόλο του. Δυο χρόνια αργότερα επιχείρησε για δεύτερη φορά να κινηθεί και πάλι από τη θάλασσα αλλά από νοτιότερο θαλάσσιο δρομολόγιο. Η εκστρατεία αυτή κατάληξε στη μάχη του Μαραθώνα. <br />
<br />
Μετά την αποτυχία της εκστρατείας του 492 πΧ ο Δαρείος διέταξε να αρχίσουν νέες προετοιμασίες και σύμφωνα με τις συνήθειες της εποχής έστειλε κήρυκες στους Έλληνες για να ζητήσει «γην και ύδωρ» σαν δείγμα υποταγής. Πολλές από τις πόλεις συμμορφώθηκαν, άλλες όμως όχι με πρώτες την Αθήνα και τη Σπάρτη. Οι Αθηναίοι θεώρησαν τόσο προσβλητική την απαίτηση των Περσών ώστε έριξαν τους κήρυκες στο βάραθρο της Ακρόπολης και καταδίκασαν σε θάνατο τους άτυχους διερμηνείς επειδή «λέρωσαν» την Ελληνική γλώσσα! Οι Σπαρτιάτες έριξαν τους κήρυκες στο πιο κοντινό πηγάδι, για να βρουν άφθονη «γη και ύδωρ»! Μετά από αυτό ο πόλεμος έγινε αναπόφευκτος. Την άνοιξη του 490 πΧ ο Περσικός στρατός και στόλος ήταν έτοιμος. Επικεφαλής ήταν ο Δάτης, ένας Μήδος και ο Αρταφέρνης, ανεψιός του Βασιλέα. Αποστολή τους ήταν υποχρεώσουν όλες τις Ελληνικές πόλεις που δεν είχαν δώσει «γην και ύδωρ» να γίνουν υποτελείς στο Μεγάλο Βασιλέα, αλλά επίσης να καταστρέψουν την Ερέτρια και την Αθήνα και «να φέρουν μπροστά του σκλάβους όλους τους κατοίκους.» <br />
<br />
</span><span class="postbody"><span style="font-weight: bold;">Η εκστρατεία <br />
<br />
</span></span><span class="postbody">Ο Περσικός στόλος μεταφέροντας μια δύναμη πεζικού και ιππικού και πέρασε στο Αιγαίο και κατά τα τέλη Αυγούστου ή αρχές Σεπτεμβρίου 490 πΧ Τα πιο πολλά νησιά που συνάντησε υποτάχθηκαν. Η πολιορκία της Ερέτριας κράτησε έξι ημέρες μέχρι που μερικοί από τους κατοίκους της βοήθησαν τους Πέρσες να περάσουν τα τείχη. Η πόλη καταστράφηκε και οι κάτοικοί της που επέζησαν τη σφαγή που ακολούθησε πιάστηκαν αιχμάλωτοι. Από την Ερέτρια ο Περσικός στόλος πέρασε στο Μαραθώνα όπου αγκυροβόλησε και αποβίβασε τον στρατό. Το σημείο που έγινε η αποβίβαση βρισκόταν 35 χιλιόμετρα περίπου ΒΑ των Αθηνών. Η δύναμη του Περσικού στρατού πρέπει να ήταν γύρω στις; 48.000 άντρες αν και ο αριθμός αυτός διαφέρει ανάλογα με τον ιστορικούς που περιέγραψαν τη μάχη. Γιατί όμως οι Πέρσες διάλεξαν το Μαραθώνα για να αποβιβαστούν; Υπάρχει μία ιστορία πίσω από αυτή την επιλογή. Οι Αθηναίοι την εποχή εκείνη είχαν εξορίσει τον Ιππία, γιο του Πεισίστρατου, ο οποίος μαζί με τους εναπομείναντες οπαδούς του στην Αθήνα, ονειρευόταν να αναλάβει πάλι την εξουσία. Ο Ιππίας είχε βρει καταφύγιο στην αυλή του Μεγάλου Βασιλέα και είχε ακολουθήσει τους Πέρσες στην εκστρατεία κατά της Ελλάδας σαν σύμβουλος. Αυτός ήταν που είπε στον Δάτη και τον Αρταφέρνη να αποβιβαστούν στο Μαραθώνα. Το επιχείρημά του ήταν ότι μπορούσαν να ελπίζουν ότι θα απομάκρυναν τους Αθηναίους από την Αθήνα διευκολύνοντας έτσι την κατάληψη της αρχής από τους οπαδούς του. Φαίνεται επίσης ότι ο Ιππίας είχε στο μυαλό του τη μάχη που έδωσε ο πατέρας του, Πεισίστρατος, με τους πολιτικούς αντιπάλους του στο Μαραθώνα πριν 47 χρόνια. Ο Πεισίστρατος είχε νικήσει και έγινε τύραννος των Αθηναίων. <br />
<br />
Για να επαναλάβουμε όσα γράφει ο Λϊντελ Χαρτ, αν αυτή ήταν η πρόθεσή της απόβασης στο Μαραθώνα, τότε πέτυχε του σκοπού της γιατί οι Αθηναίοι αποφάσισαν τελικά να σπεύσουν στο Μαραθώνα για να αντιμετωπίσουν τον εισβολέα. Ήταν όμως σωστή η απόφαση αυτή; Φαίνεται ότι ο Ιππίας δεν γνώριζε καλά τους πατριώτες του, γιατί οι Αθηναίοι θα πήγαιναν εκεί ούτως ή άλλως. Μόλις πληροφορήθηκαν την αποβίβαση των Περσών έστειλαν αγγελιαφόρο στη Σπάρτη να ζητήσει βοήθεια και ταυτόχρονα μελέτησαν τους παρακάτω πιθανούς τρόπους ενεργείας για να αντιμετωπίσουν την απειλή: <br />
<br />
Να αντιμετωπίσουν τους Πέρσες στο Μαραθώνα (ο πιο παράτολμος από τους τρεις). <br />
Να περιμένουν τους Πέρσες στη διάβαση της Παλλήνης (15 χλμ. ανατολικά της Αθήνας. <br />
Να αντιμετωπίσουν τους Πέρσες μέσα από τα τείχη της Αθήνας (ο χειρότερος από τους τρεις). <br />
Τελικά υιοθετήθηκε η πρώτη λύση λόγω επιμονής του Μιλτιάδη, ενός από τους δέκα Αθηναίους στρατηγούς. Ο Μιλτιάδης έπεισε τους Αθηναίους λέγοντάς τους ότι η εμφάνισή τους στο Μαραθώνα θα αιφνιδίαζε πολύ τους Πέρσες. Φαίνεται ότι το σύστημα επιτήρησης των Αθηναίων ήταν πολύ αποτελεσματικό γιατί εντόπισε αμέσως την αποβίβαση του εχθρού. Θα πρέπει να ληφθεί υπόψη ότι ο στρατός των Αθηναίων μπορούσε να φτάσει στο Μαραθώνα σε 8 ώρες μέσω της διάβασης της Παλλήνης. <br />
<br />
Ο Αθηναίος αγγελιαφόρος έφτασε στη Σπάρτη μετά από 48 ώρες. Οι Σπαρτιάτες ήταν πρόθυμοι να βοηθήσουν αλλά όχι και να παραβιάσουν το νόμο που τους απαγόρευε να φύγουν από τη Σπάρτη πριν τη γέμιση του φεγγαριού. Έτσι περίμεναν την πανσέληνο και μετά έστειλαν μια δύναμη για να βοηθήσουν τους Αθηναίους. Η δύναμη αυτή έφτασε όταν είχε τελειώσει η μάχη. Όμως οι Αθηναίοι είχαν μια ευχάριστη έκπληξη όταν έφτασαν στο Μαραθώνα: μια δύναμη 1.000 Πλαταιέων ενώθηκαν μαζί τους για να πολεμήσουν κατά των Περσών. Η Αθήνα δεν θα ξέχναγε ποτέ τη γενναία αυτή πράξη των Πλαταιέων. <br />
<br />
</span><span class="postbody"><span style="font-weight: bold;">Οι αντίπαλοι </span></span> <br />
<br />
<span class="postbody">Εδώ είναι απαραίτητο να αναλύσουμε την οργάνωση, τη διοίκηση, το δόγμα και τον τρόπο που πολεμούσαν οι Αθηναίοι και οι Πέρσες. <br />
<br />
Ο Περσικός στρατός αποτελούταν από Πεζικό και εξαιρετικό Ιππικό. Το δόγμα τους ήταν αμυντικό επειδή το κύριο όπλο τους ήταν το τόξο. Η συνήθης τακτική τους ήταν να περιμένουν τον εχθρό να έρθει κοντά και μετά να τον «θάψουν» κάτω από ένα σύννεφο βελών. Το 480 πΧ ο Ξέρξης δεν έκρυψε την πραγματικότητα όταν είπε στο Λεωνίδα στις Θερμοπύλες ότι τα Περσικά βέλη θα έκρυβαν τον ήλιο (για να πάρει την ιστορική απάντηση «Καλύτερα, γιατί θα πολεμήσουμε στη σκιά»!). Ο οπλισμός και η πανοπλία του Περσικού πεζικού το καθιστούσε ακατάλληλο για αγώνα εκ του συστάδην ιδιαίτερα με τους βαριά οπλισμένους Έλληνες οπλίτες. Σε ότι αφορά τη διάταξη μάχης, οι Πέρσες έβαζαν τα καλύτερα τμήματά τους, Πέρσες και Σάκες, στο κέντρο της διάταξης μάχης, ενώ στις πτέρυγες έβαζαν τμήματα από τους υποτελείς τους. Το ιππικό αναπτύσσονταν στα πλευρά έτσι ώστε να μπορεί να τα καλύπτει και να υπερκερά τον αντίπαλο, ανάλογα με την περίπτωση. <br />
<br />
Από το άλλο μέρος το δόγμα του Ελληνικού στρατού ήταν επιθετικό. Το κύριο όπλο τους, το μακρύ δόρυ, η βαριά πανοπλία (κράνος, θώρακας, κνημίδες και ασπίδα) και ο σχηματισμός μάχης, η φάλαγγα, ευνοούσαν τη μάχη εκ του συστάδην. Η φάλαγγα είχε ομοιόμορφη διάταξη με βάθος οκτώ στοίχων. Την εποχή εκείνη ο στρατός των Αθηναίων δεν είχε ούτε ιππικό, ούτε τόξα. Οι Αθηναίοι ήταν χωρισμένοι σε δέκα φυλές. Κάθε φυλή έπρεπε να ετοιμάσει για τη μάχη 1.000 οπλίτες και να διορίσει ένα στρατηγό ως επικεφαλής τους. Έτσι ο στρατός των Αθηναίων αποτελούταν από 10.000 οπλίτες διοικούμενος από 10 στρατηγούς. Στη δύναμη αυτή πρέπει να προστεθούν οι δούλοι και το ελαφρό πεζικό που ήταν οπλισμένο με ακόντια. Όταν ο στρατός κινητοποιούνταν για πόλεμο, κάθε ημέρα οριζόταν ένας στρατηγός ως διοικητής όλου του στρατού για την ημέρα εκείνη. Επειδή οι αποφάσεις λαμβάνονταν με ψηφοφορία, για αποφυγή ισοψηφίας η πόλη διόριζε ένα άλλο στρατηγό, που είχε τον τίτλο του Πολέμαρχου, και ο οποίος είχε δικαίωμα ψήφου. Έτσι επειδή οι ψήφοι ήταν έντεκα δεν υπήρχε περίπτωση ισοψηφίας. <br />
<br />
Σε ότι αφορά στο πνεύμα των Αθηναίων ο Ηρόδοτος, σύγχρονος ιστορικός και θεωρούμενος πατέρας της ιστορίας γράφει σχετικά: «Ελευθερία και Ισότητα στα κοινά είναι μεγάλα κίνητρα και έτσι εκείνοι που όταν ζούσαν κάτω από το ζυγό του δεσπότη δεν ήταν καλύτεροι πολεμιστές από τους γείτονές τους, μόλις ελευθερώθηκαν έγιναν οι πρώτοι από όλους. Γιατί ο καθένας ένιωθε ότι πολεμώντας για μια ελεύθερη κοινοπολιτεία, πολεμούσε στην πραγματικότητα για τον εαυτό του και ό,τι αναλάμβανε να κάνει ήταν πρόθυμος να το κάνει ολοκληρωτικά.» <br />
<br />
Ο Μιλτιάδης, ένας από τους δέκα στρατηγούς, ανήκε σε μία από τις πιο ευγενείς οικογένειες των Αθηνών. Ήταν πλούσιος και πριν 28 χρόνια είχε πάει στη Θράκη ως κυβερνήτης της Χερσονήσου (σημερινά Δαρδανέλια). Εκεί έζησε μέχρι το 494 πΧ. Όταν η Περσική αυτοκρατορία επεκτάθηκε στην περιοχή εκείνη ο Μιλτιάδης υποτάχθηκε στον Μεγάλο Βασιλέα Δαρείο και παρακολούθησε από κοντά τον Περσικό στρατό στις εκστρατείες του εναντίον των Σκυθών. Έτσι είχε μια καλή γνώση της τακτικής που χρησιμοποιούσαν. Στη διάρκεια της παραμονής του στην Χερσόνησο, ο Μιλτιάδης κατέκτησε και έθεσε υπό την κηδεμονία ων Αθηνών τα νησιά Λήμνο και Ίμβρο. Για το λόγο αυτό το γόητρό του στην κοινή γνώμη ήταν υψηλό. Έτσι όταν έγινε γνωστό ότι οι Πέρσες ετοίμαζαν εισβολή εκλέχτηκε σαν ένας από τους δέκα Αθηναίους στρατηγούς. Από τους δέκα στρατηγούς είναι γνωστά τα ονόματα μόνο των πέντε. Δυο από αυτούς θα έπαιζαν σημαντικό ρόλο μετά δέκα χρόνια: τα ονόματά τους ήταν Θεμιστοκλής και Αριστείδης. Ο πρώτος θα οδηγούσε τους Έλληνες στην νίκη στη ναυμαχία της Σαλαμίνας (480 π.Χ.) και ο δεύτερος τους Αθηναίους στη μάχη των Πλαταιών (479 πΧ). Είναι επίσης γνωστό ότι πολέμαρχος ήταν ο Καλλίμαχος. <br />
<br />
</span><span class="postbody"><span style="font-weight: bold;">Η τοποθεσία <br />
<br />
</span></span><span class="postbody">Η πεδιάδα του Μαραθώνα έχει σχήμα μισοφέγγαρου με μήκος περίπου 10 χιλιομέτρων και μέγιστο πλάτος τριών χιλιομέτρων στο μέσο της. Η πεδιάδα στενεύει στα άκρα της όπου την εποχή εκείνη υπήρχαν έλη τα οποία κατά την περίοδο της μάχης ήταν πλημμυρισμένα και κατά συνέπεια το έδαφος δεν ήταν κατάλληλο για επιχειρήσεις ιππικού. Οι Πέρσες είχαν βγάλει τα πλοία τους στην ξηρά και είχαν στρατοπεδεύσει σε ομαλό, επίπεδο έδαφος. Αιφνιδιάστηκαν όταν είδαν το στρατό των Αθηναίων να φτάνει στον Μαραθώνα και να στρατοπεδεύει στην κοιλάδα του Αυλώνα. Η θέση που επέλεξαν ήταν απρόσβλητη από επίθεση και είχε πλήρη θέα του Περσικού στρατοπέδου. Έγινε σαφές στους Αθηναίους ότι ο εχθρός δεν σκόπευε να κινηθεί από την ξηρά στην Αθήνα επειδή δεν είχε καταλάβει τις διαβάσεις που οδηγούσαν σε αυτή. Έτσι ο φόβος της προδοσίας έγινε αποφασιστικός παράγοντας για τη διεξαγωγή της μάχης. Στο πολεμικό συμβούλιο που έγινε υπήρξε ισοψηφία: πέντε στρατηγοί με πρώτο το Μιλτιάδη προτιμούσαν να επιτεθούν αμέσως, ενώ οι άλλοι πέντε ψήφισαν να επιτεθούν μετά την άφιξη της βοήθειας των Σπαρτιατών. Τότε ήταν που ο Μιλτιάδης, κατά τον Ηρόδοτο, απηύθυνε στον πολέμαρχο Καλλίμαχο, η ψήφος του οποίου θα ήταν αποφασιστική, τα παρακάτω λόγια: «Από εσένα εξαρτάται, ω Καλλίμαχε, είτε να οδηγήσεις την Αθήνα στην σκλαβιά, είτε να εξασφαλίσεις την ελευθερία της και να αφήσεις στις επερχόμενες γενιές μια ανάμνηση κατά πολύ πιο έντονη από την ανάμνηση εκείνων που έκαναν την Αθήνα δημοκρατία. Γιατί ποτέ από τότε που οι Αθηναίοι έγιναν λαός δεν αντιμετώπισαν ένα τόσο μεγάλο κίνδυνο όσο σήμερα...». Μετά από αυτό το λόγο ο Καλλίμαχος ψήφισε υπέρ της άμεσης μάχης. <br />
<br />
</span><span class="postbody"><span style="font-weight: bold;">Προετοιμασίες για την Μάχη <br />
<br />
</span></span><span class="postbody">Επί οκτώ ημέρες οι δυο στρατοί αντιμετώπιζαν ο ένας των άλλο ακίνητοι. Την ένατη ημέρα οι Πέρσες άρχισαν να επιβιβάζονται στα πλοία. Έγινε φανερό ότι μια καλυπτική δύναμη θα κρατούσε τους Αθηναίους στο Μαραθώνα ενώ ο υπόλοιπος στρατός θα έπλεε προς την Αθήνα για να καταλάβει την ανυπεράσπιστη πόλη. Η κατάσταση απαιτούσε άμεση ενέργεια και ο Μιλτιάδης που εκείνη την ημέρα είχε έρθει η σειρά του να γίνει αρχιστράτηγος, διέταξε το στρατό των 10.000 Αθηναίων και των 1.000 Πλαταιέων να αναπτυχθεί για μάχη. <br />
<br />
Ο Μιλτιάδης αντιμετώπιζε δυο δύσκολα προβλήματα και για να τα λύσει εφάρμοσε μια νέα τακτική, αποκλίνοντας εντελώς από την πατροπαράδοτη τακτική που χρησιμοποιούσαν οι Έλληνες μέχρι τώρα. · <br />
<br />
Λαμβάνοντας υπόψη ότι ο Περσικός στρατός αναπτύσσονταν σε βάθος 30 ανδρών (όπως περιγράφει και ο Ξενοφών στο έργο του «Κύρου Παιδεία»). Έτσι οι 48.000 άνδρες του Περσικού στρατού θα σχημάτιζαν ένα μέτωπο μήκους 1.600 μέτρων. Για να εξισώσει αυτό το μέτωπο ο Μιλτιάδης έπρεπε να αναπτύξει τους άντρες του σε πολύ λεπτή γραμμή. Αν οι 10.000 Αθηναίοι διατάσσονταν σε βάθος 8 ανδρών το μέτωπό τους θα είχε ανάπτυγμα 1.250 μέτρων και έτσι τα πλευρά τους θα ήταν επικίνδυνα ακάλυπτα. Όμως ο Μιλτιάδης γνώριζε από προηγούμενη εμπειρία τον τρόπο με τον οποίο ανάπτυσσαν οι Πέρσες το στρατό τους για μάχη: στο κέντρο έβαζαν τα καλύτερα τμήματά τους (Πέρσες και Σάκες) ενώ στις πτέρυγες το στρατό των υποτακτικών τους (των οποίων κίνητρο ήταν συνήθως το «πολέμα γιατί αλλιώς...» επειδή δεν υπήρχε εθνική αιτία που να τους εμπνέει). Παρατήρησε επίσης ότι το Περσικό ιππικό είχε ήδη επιβιβαστεί πράγμα που του έδινε δυο πλεονεκτήματα: πρώτον, δεν απειλούσε τα πλευρά του στρατού των Αθηναίων και δεύτερον, δεν κάλυπτε τα πλευρά του Περσικού στρατού. Αυτές οι παρατηρήσεις τον οδήγησαν να εφαρμόσει μια τελείως νέα τακτική την οποία θα επαναλάμβανε ο Αννίβας μετά τρεις αιώνες στη μάχη των Κανών και οι Γερμανοί στο Τάννεμπεργκ μετά 24 αιώνες. Ο Μιλτιάδης εξασθένισε σκόπιμα το κέντρο του σχηματίζοντας μια λεπτή γραμμή από δυο Φυλές, τις Φυλές που διοικούνταν από τον Θεμιστοκλή και τον Αριστείδη, με βάθος μόνο τεσσάρων ανδρών (επειδή κάθε Φυλή είχε 1.000 άντρες το μέτωπο στο σημείο αυτό είχε ανάπτυγμα 500 μέτρων). Σε κάθε μια από τις πτέρυγες είχε αναπτύξει από τέσσερις Φυλές με το συνηθισμένο βάθος των 8 ανδρών σχηματίζοντας έτσι μέτωπο 500 μέτρων σε κάθε πλευρό. (Έτσι το συνολικό εύρος του μετώπου ήταν 1.500 μέτρα). Τέλος στο αριστερό του αριστερού πλευρού ανάπτυξε τους Πλαταιείς σε βάθος 8 ανδρών με αποτέλεσμα το εύρος του μετώπου να είναι 1.625 μέτρα. Ο Καλλίμαχος κατέλαβε την τιμητική θέση στη δεξιά πτέρυγα. <br />
Ο Περσικός στρατός θα προσπαθούσε να εξοντώσει τους Αθηναίους με βέλη. Το βεληνεκές των τόξων ήταν περίπου 150-200 μέτρα. Κατά συνέπεια η κρίσιμη απόσταση πριν μπορέσουν οι βαριά εξοπλισμένοι Αθηναίοι οπλίτες να εμπλακούν με τους Πέρσες σε αγώνα εκ του συστάδην έπρεπε να καλυφθεί στον συντομότερο δυνατό χρόνο και αυτό μπορούσε να γίνει μόνο αν οι οπλίτες κάλυπταν την απόσταση τρέχοντας. Για το λόγο αυτό ο Μιλτιάδης εφάρμοσε την τεχνική της εφόδου. Μόλις η φάλαγγα θα έφτανε στο βεληνεκές των βελών των Περσών θα άρχιζαν να τρέχουν για να διασχίσουν την επικίνδυνη ζώνη όσο το δυνατόν γρηγορότερα και να πέσουν στους Πέρσες με τη μεγαλύτερη δυνατή ορμή. <br />
<br />
</span><span class="postbody"><span style="font-weight: bold;">Η Μαχη <br />
<br />
</span></span><span class="postbody">Έτσι το πρωί της 17ης Σεπτεμβρίου 490 πΧ με τέλειο συγχρονισμό ο Μιλτιάδης έδωσε την διαταγή και οι 11.000 Αθηναίοι και Πλαταιείς σχημάτισαν τη φάλαγγα και κινήθηκαν κατά του εχθρού ενώ οι γύρω λόφοι πρέπει να αντηχούσαν από τον ύμνο που ο μεγάλος ποιητής Αισχύλος, που πολέμησε στο Μαραθώνα, μας διέσωσε στην περίφημη τραγωδία «Πέρσες»: «Ίτε παίδες Ελλήνων, ελευθερούτε πατρίδα, ελευθερούτε δε παίδας, γυναίκας, θεών τε πατρώων έδη, θήκας τε προγόνων, νυν υπέρ πάντων ο αγών!» <br />
<br />
Ο Ηρόδοτος μας λεει ότι «Όταν οι Πέρσες είδαν τους Αθηναίους να κατεβαίνουν χωρίς ιππικό ή τοξότες και με μικρή δύναμη, πίστεψαν ότι ήταν ένας στρατός τρελών που έτρεχε να συναντήσει την καταστροφή του.» Γρήγορα πήραν διάταξη για να αντιμετωπίσουν τους «τρελούς». Όταν έφτασαν κοντά στην επικίνδυνη ζώνη οι Αθηναίοι εκτόξευσαν την έφοδο. Η σύγκρουση εξελίχθηκε ακριβώς όπως το είχε σχεδιάσει ο Μιλτιάδης. Στο κέντρο οι Φυλές του Αριστείδη και του Θεμιστοκλή υποχώρησαν προς έδαφος που τους έδωσε τη δυνατότητα να αναδιοργανωθούν και να συνεχίσουν τη μάχη. Στις πτέρυγες οι Αθηναίοι και οι Πλαταιείς έτρεψαν σε φυγή τους αντιπάλους τους. Τότε ο Μιλτιάδης έσωσε την εντολή να αγνοήσουν τον εχθρό που υποχωρούσε και να στραφούν κατά των νώτων των Περσών του κέντρου. Έτσι και έγινα και οι Πέρσες περικυκλωμένοι από τους αντιπάλους τους δεν είχαν καμία τύχη απέναντι στα δόρατα των Ελλήνων με τις κοντές λόγχες , τα κοντά ξίφη και τις πλεχτές ασπίδες που διάθεταν. Πολέμησαν σκληρά αλλά τελικά υπέκυψαν και οι μέχρι τότε αήττητοι Πέρσες γύρισαν τις πλάτες τους και τράπηκαν σε φυγή. Οι Αθηναίοι τους ακολούθησαν μέχρι τα πλοία. Εκεί έγινα η σκληρότερη μάχη και εκεί υπέστησαν οι Αθηναίοι τις πιο βαριές απώλειες. Εκεί έπεσε ο Κυναίγειρος, ο αδελφός του Αισχύλου, ο ευγενικός και γενναίος πολέμαρχος Καλλίμαχος και πολλοί άλλοι Αθηναίοι. Πολεμώντας σκληρά οι Πέρσες κατόρθωσαν να σώσουν όλα τα πλοία τους εκτός από επτά τα οποία κυρίευσαν οι Αθηναίοι. Οι απώλειες των Ελλήνων ήταν 192 Αθηναίοι νεκροί και ένας άγνωστος αριθμός Πλαταιέων και δούλων, όπως φαίνεται από το γεγονός ότι οι Αθηναίοι έθαψαν τους νεκρούς σε τρεις τύμβους. Στον ένα έθαψαν τους Αθηναίους πολίτες, στον άλλο τους Πλαταιείς και στον τρίτο τους δούλους. Ο τύμβος των Αθηναίων σώζεται μέχρι σήμερα. Πιστεύεται ότι ο τύμβος των Πλαταιέων βρίσκεται στους πρόποδες της Πεντέλης.(Σημείωση: Ο τύμβος τωνς Πλαταιέων είναι ένα χιλιόμετρο πιο πέρα στο δρόμο για τον Αη γιώρη τον Βρανά. Στο παρελθόν το έχω επισκεφθεί .Τους Μήδους οι Αθηναίοι λένε πως τους έθαψαν, γιατί οπωσδήποτε ήταν χρέος ιερό να κρύβει κανείς κάτω από το χώμα το πτώμα ενός ανθρώπου, πιθανολογώ λογω κάποιων αρχαιλογικών ευρημάτων ότι τους έθαψαν στην περιοχή Κάτω Σούλι και Γραμματικό) Ο τύμβος των δούλων δεν έχει εντοπιστεί ακόμα. Ανάμεσά τους ήταν ένα μικρό παιδί που σκοτώθηκε από Περσικό βέλος ενώ έδινε νερό στους μαχητές στη διάρκεια της μάχης. Οι Πέρσες έχασαν 6.400 άντρες αλλά μέσα σε αυτούς πρέπει να υπήρχαν πολλοί αιχμάλωτοι, γιατί ο Ηρόδοτος λεει ότι όταν ο Μιλτιάδης κατάλαβε ότι ο Περσικός στόλος μπορούσε να πλεύσει στην Αθήνα και να επιτεθεί στην ανυπεράσπιστη πόλη, άφησε τις Φυλές του Αριστείδη και του Θεμιστοκλή που είχαν δοκιμαστεί σκληρά στο κέντρο της φάλαγγας για να φυλάνε τα λάφυρα και τους αιχμαλώτους και με τον υπόλοιπο στρατό κινήθηκε προς την πόλη. Είναι επίσης γνωστό ότι όταν η μάχη πλησίαζε στο τέλος της κάποιος που βρισκόταν στην κορφή της Πεντέλης σήκωσε ψηλά μια ασπίδα και έστειλε ένα οπτικό σήμα. Υποτίθεται ότι ήταν σήμα προς τους Πέρσες από κάποιο οπαδό του Ιππία ότι η Πόλη ήταν ανυπεράσπιστη ή, πιο πιθανό, ότι ήταν κάποιος Αθηναίος ειδικός παρατηρητής που μπορούσε να δει εύκολα από την Πεντέλη την κατεύθυνση του Περσικού στόλου προς την Αθήνα. <br />
<br />
Οι Πέρσες αρχηγοί πραγματικά έπλευσαν προς την Αθήνα και έφτασαν στον Φαληρικό όρμο. Εκεί τους περίμενε μια ακόμα έκπληξη: στους μακρινούς λόφους είδαν τις ασπίδες των Αθηναίων να λάμπουν στον ήλιο. Έτσι συγκέντρωσαν το στόλο τους και επέστρεψαν στην Περσία. Το ίδιο βράδυ έφτασε και η βοήθεια από την Σπάρτη. Ζήτησαν την άδεια να επισκεφθούν το πεδίο της μάχης και όταν τους δόθηκε η άδεια εξέφρασαν το θαυμασμό τους για το κατόρθωμα των Αθηναίων. <br />
<br />
Έτσι τελείωσε η πρώτη μεγάλη σύγκρουση μεταξύ Ελλάδας και Περσίας αλλά ο αγώνας δεν τελείωσε εκεί. Μετά δέκα χρόνια ένας τεράστιος Περσικός στρατός υπό τον ίδιο τον Μεγάλο Βασιλέα Ξέρξη, θα εισέβαλε στην Ελλάδα για να ηττηθεί και αυτός στη Σαλαμίνα και τις Πλαταιές. <br />
<br />
<br />
</span><span class="postbody"><span style="font-weight: bold;">Στρατιωτικά - πολιτικά συμπεράσματα <br />
</span></span><span class="postbody">Ήταν η μάχη του Μαραθώνα μία «αποφασιστική» μάχη; Δυο διακεκριμένη ιστορικοί ο Fuller στο έργο του «Στρατιωτική Ιστορία του Δυτικού Κόσμου» και ο Creasy στο έργο του «Δεκαπέντε Αποφασιστικές Μάχες» εκφράζουν διαφορετικές γνώμες. Σύμφωνα με τον Fuller «η μάχη του Μαραθώνα ήταν μια αξιόλογη μάχη τόσο από την άποψη της στρατηγικής των Περσών που ήταν αξιοθαύμαστη όσο και της τακτικής των Ελλήνων που δεν ήταν λιγότερο αξιοθαύμαστη...Για πρώτη φορά στην ιστορία τους οι Έλληνες νίκησαν τους Πέρσες στο δικό τους στοιχείο, δηλαδή στην ξηρά και ο Μαραθώνας προίκισε τους νικητές με την πίστη στο πεπρωμένο τους που ήταν να επιζήσουν επί τρεις αιώνες στη διάρκεια των οποίων γεννήθηκε ο δυτικός πολιτισμός. Ο Μαραθώνας σηματοδότησε τη γέννηση της Ευρώπης.» <br />
<br />
Ο Creasy έρχεται πιο κοντά στην γνώμη των Ελλήνων ότι η μάχη του Μαραθώνα ήταν αποφασιστική για την παγκόσμια ιστορία. Σύμφωνα με τον Creasy «Η μάχη του Μαραθώνα έσπασε για πάντα το μύθο του αήττητου των Περσών που παρέλυε τη διάνοια των λαών. Δημιούργησε στους Έλληνες το πνεύμα που απέκρουσε τον Ξέρξη και μετά οδήγησε τον Ξενοφώντα, τον Αγησίλαο και τον Αλέξανδρο σε τρομερά αντίποινα με τις εκστρατείες τους στην Ασία. Εξασφάλισε για την ανθρωπότητα τον πολιτιστικό θησαυρό των Αθηνών, την ανάπτυξη των ελεύθερων θεσμών, τον φιλελεύθερο διαφωτισμό του δυτικού κόσμου και τη σταδιακή άνοδο για πολλούς αιώνες τις μεγάλες αρχές του Ευρωπαϊκού πολιτισμού.» <br />
<br />
Εκείνο που ήταν το πιο σημαντικό από την άποψη των Ελλήνων αναγράφεται στο επίγραμμα που γράφτηκε στον τύμβο των Αθηναίων: «Ελλήνων προμαχούντες Αθηναίοι Μαραθώνι, χρυσοφόρων Μήδων εστόρεσαν δύναμιν». Οι Αθηναίοι ήταν οι πρώτοι που αντιλήφθηκαν ότι η ΕΝΟΤΗΤΑ όλων των Ελληνικών Πόλεων-Κρατών ήταν απαραίτητη για να αντιμετωπιστεί η απειλή από τους Πέρσες. <br />
<br />
Τι συμπεράσματα μπορούμε να βγάλουμε από την μάχη του Μαραθώνα, τη μάχη κατά την οποία το θάρρος επιβλήθηκε στους αριθμούς και ο αγώνας εκ του συστάδην τη βολή με τα τόξα; <br />
<br />
Το πιο σημαντικό συμπέρασμα είναι ότι η μάχη αυτή υπήρξε ο θρίαμβος των ηθικών δυνάμεων έναντι των αριθμών. Οι Αθηναίοι πολίτες που πολεμούσαν στο Μαραθώνα ήξεραν γιατί πολεμούσαν: για τα χωράφια, τις οικογένειες και τα σπίτια τους. Από την άλλη μεριά οι Ασιάτες και Αφρικανοί στρατιώτες, εκτός από τους Πέρσες, δεν ήξεραν γιατί πολεμούσαν και πολλοί από αυτούς απλά έπρεπε να διαλέξουν ποιοι θα τους σκότωναν: οι Αθηναίοι ή οι Πέρσες! <br />
<br />
Σε ότι αφορά τις αρχές του πολέμου μπορεί να πούμε ότι ο Μιλτιάδης εφάρμοσε για πρώτη φορά στην ιστορία, χωρίς να έχει αποφοιτήσει από κάποια στρατιωτική ακαδημία, τις εξής: <br />
<br />
Επιθετικότητα: Ανέλαβε την πρωτοβουλία και διέταξε την επίθεση κατά των Περσών με μικρότερη αριθμητικά δύναμη, στην κατάλληλη στιγμή. <br />
Οικονομία Δυνάμεων και Συγκέντρωση: Ανάπτυξε τα τμήματά του με τέτοιο τρόπο ώστε να χτυπήσει το πιο αδύνατο σημείο της γραμμής των Περσών με το ισχυρότερο σημείο της δικής του διάταξης. Με άλλα λόγια εφάρμοσε μεγάλη μαχητική ισχύ στο αποφασιστικό σημείο στον κατάλληλο χρόνο. Με τον τρόπο αυτό έκανε εκείνο που λίγοι στρατηγοί έχουν κάνει: έσπασε ένα «ταμπού» αλλάζοντας μια τακτική που εφαρμοζόταν επί πολλά χρόνια διακινδυνεύοντας ένα «ανάθεμα» στην περίπτωση που θα αποτύγχανε. <br />
Ενότητα Διοικήσεως: Ο Ηρόδοτος μας λεει ότι οι Αθηναίοι στρατηγοί πρόσφεραν τη σειρά αρχηγίας τους στο Μιλτιάδη, αλλά εκείνο επιτέθηκε την ημέρα που είχε έρθει η δική του σειρά. Έτσι εξασφάλισε ότι όλες οι Φυλές ήταν κάτω από τις διαταγές ενός υπεύθυνου διοικητή. <br />
Αιφνιδιασμός: Πρώτα έπεισε τους Αθηναίους να πάνε στο Μαραθώνα και μετά επιτέθηκε την κρίσιμη στιγμή στους Πέρσες με νέα τακτική με τέτοιο τρόπο ώστε οι Πέρσες πίστεψαν ότι οι Αθηναίοι είχαν τρελαθεί! <br />
Ελιγμός: Στη μάχη του Μαραθώνα ο Μιλτιάδης εφάρμοσε τον ελιγμό της διπλής υπερκέρασης. Δεν έχει σημασία ότι το μέτωπο ήταν μικρό. Έτσι διεξάγονταν οι μάχες εκείνες τις ημέρες. Εκείνο που έχει σημασία είναι ότι ο θαυμάσιος ελιγμός, που επαναλήφθηκε συχνά από άλλους μεγάλους στρατηγούς, επινοήθηκε και διευθύνθηκε με επιτυχία για πρώτη φορά από τον Μιλτιάδη που δεν είχε προηγούμενη γνώση ή παράδειγμα. <br />
Τελικά θεωρώ σωστό να παραθέσω την γνώμη για τον Μιλτιάδη ενός διακεκριμένου ιστορικού, του Hans Delbruck ο οποίος στο κλασσικό έργο του «Ιστορία της Τέχνης του Πολέμου, Πόλεμος στην Αρχαιότητα» γράφει <br />
<br />
«Η εικόνα του Μιλτιάδη σαν διοικητή στο πεδίο της μάχης στέκεται γιγάντια στα πρώιμα χρονικά της παγκόσμιας στρατιωτικής ιστορίας. Βρίσκουμε εδώ την πιο πλήρη και την πιο σπάνια μορφή ηγεσίας που έχει γεννήσει η πολεμική τέχνη μέχρι σήμερα, τον συνδυασμό άμυνας - επίθεσης, στις απλές καλλιτεχνικές γραμμές του πρώτου μεγάλου στρατιωτικού γεγονότος. Τι διορατικότητα στην επιλογή του πεδίου της μάχης, τι αυτοέλεγχος εν αναμονή της εχθρικής επίθεσης, τι εξουσία επί των μαζών, επί ενός στρατού από υπερήφανους, ελεύθερους πολίτες ώστε να μπορέσει να τους συγκρατήσει σταθερά στη θέση που είχε διαλέξει και μετά να τους οδηγήσει σε μια ξέφρενη επίθεση την αποφασιστική στιγμή! Όλα ήταν ρυθμισμένα για τη στιγμή αυτή -ούτε ένα λεπτό νωρίτερα, οπότε οι Αθηναίοι θα έφταναν στον εχθρό ξέπνοοι και αποδιοργανωμένοι, ούτε ένα λεπτό αργότερα, οπότε πολλά από τα βέλη του εχθρού θα είχαν βρει το στόχο τους και ο μεγάλος αριθμός των ανδρών που θα έπεφταν και θα δίσταζαν θα έσπαγε την ορμή της εφόδου, η οποία θα έπρεπε να πέσει σαν χιονοστιβάδα στις γραμμές του εχθρού αν ήθελε να νικήσει. Θα έχουμε ευκαιρία να αναλύσουμε και άλλες παρόμοιες περιπτώσεις αλλά ποτέ μια μεγαλύτερη από αυτή.» <br />
<br />
</span><span class="postbody"><span style="font-weight: bold;">Παραλειπόμενα της Μάχης <br />
</span></span><span class="postbody">Μελέτη αστρονόμων έχει αποκαλύψει πως η ευρέως αποδεκτή ημερομηνία της Μάχης του Μαραθώνα, ίσως να είναι λανθασμένη. Το 490 π.Χ. ο στρατός των Αθηναίων νίκησε τους εισβολείς Πέρσες στην πεδιάδα της παραλίας του Μαραθώνα. Οι ιστορικοί υποστηρίζουν ότι αυτή η νίκη ήταν σημαντική για την ανάπτυξη του δυτικού πολιτισμού επειδή προηγήθηκε της ακμής του Αθηναϊκού πολιτισμού που οδήγησε στις μεγάλες προόδους των μαθηματικών, του δράματος, της φιλοσοφίας και της αστρονομίας. "Ήταν βεβαίως μια τεράστια επιτυχία για τους Αθηναίους επειδή αποδείχθηκε ότι μπορούσαν να αντισταθούν στην Περσική αυτοκρατορία. Εάν οι Πέρσες είχαν κερδίσει στο Μαραθώνα, είναι πολύ πιθανό πως θα είχαν κατακτήσει κι όλη την υπόλοιπη Ελλάδα", λέει John Lazenby, ιστορικός στο βρετανικό πανεπιστήμιο του Newcastle. Σύμφωνα με τις περιγραφές, μετά το τέλος της νικηφόρας μάχης ένας δρομέας απεστάλη αμέσως για να μεταφέρει τις καλές ειδήσεις στην Αθήνα, περίπου 26 μίλια μακριά: ο πρώτος παγκόσμιος μαραθωνοδρόμος. Κατά την άφιξή του ο ηρωικός αγγελιοφόρος αναφώνησε, "Χαρείτε, Νικήσαμε!" και μετά εξέπνευσε. <br />
<br />
Εντούτοις, οι περισσότεροι ιστορικοί θεωρούν ότι αυτό το μέρος της ιστορίας είναι ένας μύθος. Η γενικά αποδεκτή ημερομηνία της μάχης του Μαραθώνας, είναι: 12 Σεπτεμβρίου 490 π.Χ.. Αυτή προτάθηκε από το μελετητή του δέκατου ένατου αιώνα August Boeckh , ο οποίος βασίστηκε στα γραπτά που περιέγραφαν τη μάχη από τον Έλληνα ιστορικό Ηρόδοτο. Ο Ηρόδοτος αναφέρει πως οι Αθηναίοι κάλεσαν τον στρατό των Σπαρτιατών, που έδρευε περίπου 240 χιλιόμετρα μακριά, για να τους βοηθήσει να πολεμήσουν τους Πέρσες. Αλλά οι Σπαρτιάτες εξήγησαν ότι δεν μπορούσαν να συμμετάσχουν στον πόλεμο κατά τη διάρκεια της θρησκευτικής τους εορτής Κάρνεια, η οποία θα τελείωνε στο επόμενο πλήρες φεγγάρι. Οι υπολογισμοί του Boeckh συσχέτισαν αυτή την τελετή με το αθηναϊκό ημερολόγιο για να βρουν την ημερομηνία τέλεσης της μάχης. "Διαπιστώσαμε ότι η μέθοδος που ακολούθησε ο Boeckh, χρησιμοποιώντας το Αθηναϊκό ημερολόγιο, είχε ένα σοβαρό λάθος", αναφέρει ο Donald Olson, αστρονόμος από το κρατικό πανεπιστήμιο του Τέξας, ο οποίος παρουσιάζει την άποψή του στο τεύχος Σεπτεμβρίου της επιστημονικής επιθεώρησης Sky & Telescope. "Το Κάρνεια ήταν μία Σπαρτιάτικη γιορτή, κι έτσι η ανάλυση θα έπρεπε να είχε γίνει με το Σπαρτιάτικο ημερολόγιο", υποστηρίζει. <br />
<br />
Αν και τα δύο ημερολόγια ακολουθούσαν το σεληνιακό κύκλο, δεν ήταν ίδια. Ενώ το Αθηναϊκό έτος άρχιζε με το πρώτο νέο φεγγάρι μετά από το θερινό ηλιοστάσιο, το Σπαρτιάτικο έτος άρχισε με το πρώτο πλήρες φεγγάρι μετά από τη φθινοπωρινή ισημερία. Ο Olson κι οι συνάδελφοί του υπολόγισαν ότι μεταξύ των ετών 491 και 490 π.Χ., υπήρξαν δέκα νέα φεγγάρια μεταξύ της φθινοπωρινής ισημερίας και του θερινού ηλιοστασίου, ένα περισσότερο από το συνηθισμένο. Αυτό συμβαίνει περιστασιακά επειδή ένα ηλιακό έτος δεν είναι ένα ακριβές πολλαπλάσιο ενός σεληνιακού μήνα. Έτσι, για εκείνο το έτος, το Σπαρτιάτικο ημερολόγιο βρισκόταν έναν σεληνιακό μήνα μπροστά από το Αθηναϊκό ημερολόγιο. Ο Olson υποστηρίζει πως αυτό σημαίνει ότι η μάχη του μαραθωνίου συνέβη πραγματικά στις 12 Αυγούστου του 490 π.Χ. Προτείνει μάλιστα πως η υψηλή θερμοκρασία του Αυγούστου μπορεί προκάλεσε θερμοπληξία στο δρομέα, εξηγώντας την αναφερόμενη κατάρρευσή του. Αλλά ο Lazenby παραμένει δύσπιστος για τα συμπεράσματα του Olson. "Τα στοιχεία για τον πρώτο μαραθωνοδρόμο δεν είναι ενθαρρυντικά. Δεν υπάρχει καταγεγραμμένη καμία αναφορά για κάποιον νεκρό αγγελιοφόρο μέχρι τον Πλούταρχο, ο οποίος έζησε περίπου 500 χρόνια μετά τη μάχη. Δεν ξέρουμε την πηγή αυτής της πληροφορίας του Πλούταρχου". Επισημαίνει ότι το τρέξιμο είναι μία ιστορία που ο Ηρόδοτος, ο οποίος γράφει αμέσως μετά από το χρόνο της μάχης, αγαπούσε. Εάν είχε συμβεί θα ήταν απίθανο να χάσει την ευκαιρία να καταγράψει την ιστορία. "Δεν μπορώ να πιστέψω ότι δεν θα είχε συλλέξει αυτή την πληροφορία από τους Αθηναίους, λίγο μετά τη μάχη", λέει Lazenby.</span><br />
<br />
<br />
<b:if cond="data:blog.pageType == "item""> <br />
</b:if><br />
<div class="similiar"><br />
<br />
<div class="widget-content"><br />
<h3>Related Posts :</h3><br />
<div id="data2007"><br />
<br />
<br />
<script type="text/javascript">
var homeUrl3 = "<data:blog.homepageurl/>";
var maxNumberOfPostsPerLabel = 4;
var maxNumberOfLabels = 10;
maxNumberOfPostsPerLabel = 100;
maxNumberOfLabels = 3;
function listEntries10(json) {
var ul = document.createElement('ul');
var maxPosts = (json.feed.entry.length <= maxNumberOfPostsPerLabel) ?
json.feed.entry.length : maxNumberOfPostsPerLabel;
for (var i = 0; i <>var entry = json.feed.entry[i];
var alturl;
for (var k = 0; k <>if (entry.link[k].rel == 'alternate') {
alturl = entry.link[k].href;
break;
}
}
var li = document.createElement('li');
var a = document.createElement('a');
a.href = alturl;
if(a.href!=location.href) {
var txt = document.createTextNode(entry.title.$t);
a.appendChild(txt);
li.appendChild(a);
ul.appendChild(li);
}
}
for (var l = 0; l <>if (json.feed.link[l].rel == 'alternate') {
var raw = json.feed.link[l].href;
var label = raw.substr(homeUrl3.length+13);
var k;
for (k=0; k<20; label =" label.replace("%20",">var txt = document.createTextNode(label);
var h = document.createElement('b');
h.appendChild(txt);
var div1 = document.createElement('div');
div1.appendChild(h);
div1.appendChild(ul);
document.getElementById('data2007').appendChild(div1);
}
}
}
function search10(query, label) {
var script = document.createElement('script');
script.setAttribute('src', query + 'feeds/posts/default/-/'
+ label +
'?alt=json-in-script&callback=listEntries10');
script.setAttribute('type', 'text/javascript');
document.documentElement.firstChild.appendChild(script);
}
var labelArray = new Array();
var numLabel = 0;
<b:loop values="'data:posts'" var="'post'">
<b:loop values="'data:post.labels'" var="'label'">
textLabel = "<data:label.name/>";
var test = 0;
for (var i = 0; i <>if (labelArray[i] == textLabel) test = 1;
if (test == 0) {
labelArray.push(textLabel);
var maxLabels = (labelArray.length <= maxNumberOfLabels) ?
labelArray.length : maxNumberOfLabels;
if (numLabel <>search10(homeUrl3, textLabel);
numLabel++;
}
}
</b:loop>
</b:loop>
</script> </div><br />
<br />
</div><br />
<br />
</div>Ιωάννης Φιλίστωρhttp://www.blogger.com/profile/18334842739440957233noreply@blogger.com1